Back to the topics list

micro-economie

leerdoelen

• Wat is micro-economie?
• Kenmerken van micro-economie
• Belangrijkste principes van micro-economie
• Belang van micro-economie
• Beperkingen van micro-economie

Micro-economie is de studie van het gedrag van individuen, huishoudens en bedrijven bij het nemen van beslissingen en het toewijzen van middelen. Het is over het algemeen van toepassing op markten voor goederen en diensten en behandelt individuele en economische kwesties. Het woord 'bedrijf' wordt in het algemeen gebruikt om te verwijzen naar alle soorten bedrijven.

Micro-economie staat in contrast met de studie van macro-economie, die de economie als geheel beschouwt.

Micro-economisch onderzoek gaat over welke keuzes mensen maken, welke factoren hun keuzes beïnvloeden en hoe hun beslissingen de goederenmarkten beïnvloeden door de prijs, het aanbod en de vraag te beïnvloeden.

Schaarste, keuze en alternatieve kosten

Consumenten vragen om goederen en diensten. Producenten verkopen deze goederen en diensten. Niemand kan echter alles uit het economische systeem halen wat hij wil. Ze moeten keuzes maken - iets kopen en van iets afzien. Als u bijvoorbeeld een bepaalde som geld heeft, kunt u dit gebruiken om speelgoed of een boek te kopen. Als je besluit om met dat geld speelgoed te kopen, heb je ervoor gekozen het boek niet te kopen. In dit voorbeeld is het boek dus de alternatieve kosten.

Net zoals individuen en huishoudens alternatieve kostenbeslissingen nemen over wat ze consumeren, nemen bedrijven deze beslissingen over wat ze wel en niet produceren.

Kenmerken van micro-economie

1. Microscopische benadering - Micro-economie verdeelt de hele economie in kleine individuele eenheden zoals huishouden, bedrijf, goederen, markt, enz. Om te bestuderen, selecteert het een kleine eenheid en voert een gedetailleerde observatie van microvariabelen uit.

2. Prijstheorie - Micro-economie houdt zich bezig met verschillende krachten die verklaren hoe de prijzen van productiefactoren (land, arbeid, kapitaal en ondernemer) worden bepaald en hoe de prijzen van goederen en diensten worden beïnvloed. Daarom wordt micro-economie ook wel 'prijstheorie' genoemd. Prijstheorie komt zowel de consumenten als de producenten ten goede. Het begeleidt consumenten hoe ze geld optimaal kunnen gebruiken om maximale tevredenheid te bereiken. Het begeleidt producenten bij het vaststellen van de prijs van een product of dienst, wat de maximale winst zou opleveren.

3. Gedeeltelijk evenwicht - Micro-economie is gebaseerd op gedeeltelijk evenwicht. Het is een voorwaarde die slechts een deel van de markt in aanmerking neemt om evenwicht te bereiken. Het gaat ervan uit dat 'alle andere dingen hetzelfde blijven, bekend als 'ceteris paribus'. Het negeert de onderlinge afhankelijkheid tussen economische variabelen.

4. Analyse van de toewijzing van middelen en economische efficiëntie - Toewijzing van middelen betekent het gebruik van middelen voor de productie van verschillende goederen en diensten. Micro-economie legt uit hoe relatieve prijzen van grondstoffen en productiefactoren de allocatie van middelen bepalen. Dit helpt bij het beantwoorden van vragen als:

- Wie gaat de goederen/diensten produceren?

- Welke goederen/diensten worden geproduceerd?

- In welke hoeveelheden worden de goederen/diensten geproduceerd?

- Hoe de goederen/diensten te prijzen?

- Hoe worden goederen/diensten gedistribueerd?

5. Gebruik het marginalisme-principe - Micro-economie maakt gebruik van het marginalisme-principe als een analyse-instrument. Volgens deze theorie nemen individuen economische beslissingen "in de marge". Dat wil zeggen, de waarde wordt bepaald door hoeveel extra nut een extra eenheid van een goed of dienst levert. Het concept van marginalisme is belangrijk op alle gebieden van de micro-economie. Producenten en consumenten nemen ook economische beslissingen volgens dit principe.

6. Bezuinigen - Het is van nature dat alle consumenten onbeperkte bevrediging verlangen en alle producenten onbeperkte winst. Micro-economie bestudeert deze tendensen van producenten en consumenten, analyseert individuele productie- en consumptie-eenheden en definieert hoe maximale tevredenheid en winst kunnen worden bereikt door efficiënt gebruik van schaarse middelen.

Belangrijkste principes van micro-economie

Micro-economie gebruikt bepaalde basisprincipes om uit te leggen hoe individuen en bedrijven beslissingen nemen. Dit zijn:

• Het nut maximaliseren - Het nut maximaliseren betekent dat individuen beslissingen nemen om hun tevredenheid te maximaliseren.
• Opportuniteitskosten - Wanneer een persoon een beslissing neemt, berekenen ze ook de kosten van het afzien van het op één na beste alternatief. Als u bijvoorbeeld besluit om op vakantie te gaan naar Hawaï, laat u contant geld los. Het gemiste geld is een opportuniteitskost.
• Afnemend marginaal nut - Dit is een andere economische input, beschrijft de algemene consumentenervaring dat hoe meer je iets consumeert, hoe lager de tevredenheid die je ervan krijgt. Als u bijvoorbeeld een koekje eet, voelt u zich zeer voldaan, maar als u een tweede koekje eet, voelt u zich misschien minder tevreden dan bij het eerste koekje.
• Vraag en aanbod - Twee andere belangrijke economische principes zijn vraag en aanbod, zoals die in de markt voorkomen. Marktaanbod verwijst naar de totale hoeveelheid van een bepaald goed of bepaalde dienst die op de markt beschikbaar is voor consumenten, terwijl marktvraag verwijst naar de totale vraag naar dat goed of die dienst. Het samenspel van vraag en aanbod helpt bij het bepalen van de prijzen voor een product of dienst, waarbij een hogere vraag en een beperkt aanbod doorgaans leiden tot hogere prijzen.

Belang van micro-economie

Micro-economie heeft zowel theoretisch als praktisch belang. Het helpt bij het formuleren van economisch beleid dat de productie-efficiëntie verbetert en resulteert in een groter maatschappelijk welzijn. Micro-economie verklaart de werking van een kapitalistische economie waar individuele eenheden vrij zijn om hun eigen beslissing te nemen. Het beschrijft hoe individuele eenheden in een vrije ondernemingseconomie een evenwichtspositie bereiken. Het helpt de overheid ook bij het formuleren van een correct prijsbeleid. Het helpt bij het efficiënt inzetten van middelen door de ondernemers. Een bedrijfseconoom kan voorwaardelijke voorspellingen en bedrijfsvoorspellingen doen met micro-economische studies. Het wordt gebruikt om winsten uit handel, onevenwichtigheid in de betalingsbalanspositie en bepaling van de internationale wisselkoers te verklaren.

Beperkingen van micro-economie

• Overmatige generalisatie - Micro-economie generaliseert de ervaringen van een individu naar het systeem als geheel. Dit is misschien niet altijd waar. Als één persoon geld van de bank haalt, heeft dat geen invloed op de economie, maar als alle burgers hun deposito's opnemen, zou de bank instorten.
• Gebaseerd op onrealistische veronderstellingen - Micro-economie is gebaseerd op onrealistische veronderstellingen zoals volledige werkgelegenheid, perfecte concurrentie, eigenbelang.
• Het niet verklaren van de economie als geheel - De belangrijkste beperking van micro-economie is dat het de werking van een economie als geheel niet kan verklaren. Het kan geen verklaring geven voor werkloosheid, armoede, analfabetisme en andere problemen die in het land heersen.
• Negeert de rol van de overheid - Omdat micro-economische theorieën geloven in het bestaan van een vrij ondernemingssysteem dat gelooft dat marktkrachten hun rol vrij spelen, maar er zijn bepaalde regels en voorschriften van de overheid die moeten worden gevolgd in de dagelijkse economische activiteiten.