گاهی اوقات حالمان خوب نیست. ممکن است تب، آبریزش بینی، عطسه، سرفه، سردرد داشته باشیم. ما در تعجب هستیم که چه مشکلی دارد؟ یکی از دلایل احتمالی این است که ممکن است آنفولانزا یا آنفلوانزا یا GRIPPE داشته باشیم. مهم است که بدانیم آیا خطرناک، مسری است یا قابل پیشگیری است؟ یا اینکه بدانیم چگونه از آن محافظت کنیم یا چگونه آن را درمان کنیم؟ برخی اطلاعات دیگر در مورد آنفولانزا نیز ممکن است برای ما مفید باشد.
در این درس، ما در مورد آنفولانزا یاد می گیریم و می خواهیم بفهمیم:
آنفولانزا یک بیماری عفونی و بسیار مسری است که توسط ویروس های آنفولانزا ایجاد می شود. آنفولانزا معمولاً آنفولانزا نامیده می شود، اما با ویروس های «آنفولانزای معده» که باعث اسهال و استفراغ می شوند یکسان نیست. ویروس های آنفولانزا به سیستم تنفسی - بینی، گلو و ریه ها حمله می کنند. هنگامی که افراد آلوده به ویروس سرفه، عطسه یا صحبت می کنند، پخش می شوند و ویروس را به هوا و به طور بالقوه به دهان یا بینی افرادی که در نزدیکی هستند می فرستند. ویروس‌های آنفولانزا گاهی اوقات باعث بیماری خفیف می‌شوند، اما می‌توانند برای افراد مسن، زنان باردار، نوزادان تازه متولد شده یا افرادی که بیماری‌های مزمن خاصی دارند، جدی یا حتی کشنده باشند.
مردم معمولاً از خود می‌پرسند که چه مدت طول می‌کشد تا پس از قرار گرفتن در معرض بیمار شوند و چه مدت زمانی که آن را دارند مسری هستند.
دوره کمون معمولی آنفولانزا (زمان بین قرار گرفتن در معرض تا شروع علائم) بین 24 ساعت تا چهار روز است که میانگین آن دو روز است.
بیشتر بزرگسالان سالم ممکن است بتوانند دیگران را از 1 روز قبل از بروز علائم و تا 5 تا 7 روز پس از بیمار شدن، آلوده کنند. بنابراین گاهی اوقات ویروس قبل از اینکه کسی بداند که آن را دارد پخش می شود.
چهار نوع ویروس آنفولانزا وجود دارد، A، B، C و D.
دو نوع اصلی ویروس آنفولانزا (آنفولانزا) انواع A و B هستند. ویروس‌های آنفولانزای A و B که به طور معمول در افراد پخش می‌شوند (ویروس‌های آنفلوانزای انسانی) مسئول همه‌گیری آنفولانزای فصلی هر ساله هستند.
آنفولانزای نوع A شایع تر از آنفولانزای نوع B است. محققان پیشنهاد می کنند که بیشتر بزرگسالان ایمنی قابل توجهی در برابر آنفولانزای نوع B دارند. همچنین، آنفولانزای نوع A به طور کلی بدتر از آنفلوانزای نوع B در نظر گرفته می شود، و به این دلیل است که علائم اغلب در آنفولانزای نوع A شدیدتر از آنفلوانزای نوع B است.
ویروس‌های A باعث اپیدمی‌های بزرگ آنفولانزا می‌شوند و ویروس‌های B باعث شیوع‌های موضعی کوچک‌تر می‌شوند. ویروس های C فقط باعث بیماری های خفیف تنفسی در انسان می شوند. ویروس آنفولانزای D فقط در خوک ها و گاوها مشاهده شده است و مشخص نیست که انسان را آلوده کند.
وقتی ویروس آنفولانزا در بین بسیاری از افراد اطراف ما پخش می شود، معمولاً می گوییم مراقب باشید، "فصل آنفولانزا" است. معنی آن چیست؟
فصل آنفولانزا در واقع یک دوره زمانی تکرار شونده سالانه است که با شیوع یک شیوع آنفولانزا مشخص می شود. این فصل در نیمه سرد سال در هر نیمکره یا از اکتبر تا مارس در نیمکره شمالی و آوریل تا سپتامبر در نیمکره جنوبی رخ می دهد. در کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری، آنفولانزای فصلی می تواند در تمام طول سال اتفاق بیفتد. گاهی اوقات می توان فعالیت آنفلوانزا را پیش بینی کرد و حتی از نظر جغرافیایی ردیابی کرد.
بهترین راه برای پیشگیری از آنفولانزا تزریق واکسن آنفولانزا در هر سال است. اما داشتن عادات بهداشتی خوب نیز مهم است. بعضی از آنها ... هستند:
اکثر افراد مبتلا به آنفولانزا بدون مراقبت پزشکی در عرض یک هفته بهبود می یابند. نوشیدن آب و استراحت در دوران نقاهت بسیار مهم است. مصرف ویتامین ها و استفاده از کاهش دهنده های تب نیز ممکن است مفید باشد. افراد در صورت داشتن علائم آنفولانزا باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرند.
اما اگر فردی علائم آنفولانزا دارد و در گروه پرخطر قرار دارد یا بسیار بیمار است یا نگران این بیماری است، باید فوراً با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرد.
آنفولانزا را می توان با داروهای ضد ویروسی درمان کرد. داروهای ضد ویروسی می توانند بیماری را خفیف تر کرده و مدت آن را کوتاه کنند. آنها همچنین می توانند از عوارض جدی آنفولانزا جلوگیری کنند. داروهای ضد ویروسی زمانی بهترین عملکرد را دارند که مصرف آنها را در عرض 2 روز پس از بیمار شدن شروع کنید. لازم به ذکر است که آنتی بیوتیک ها در برابر ویروس های آنفولانزا موثر نیستند.
