شعر حدود چهار هزار سال است که وجود دارد. برخی از خواندن آن لذت می برند، برخی از نوشتن آن لذت می برند. به عنوان یکی از اصلی ترین انواع ادبیات، یادگیری شعر از اهمیت زیادی برخوردار است.
در این درس قصد داریم در مورد شعر بیاموزیم و بحث خواهیم کرد:
- شعر
- اشعار
- عناصر شعر
- قالب های شعر
- بزرگترین شاعران و اشعار
شعر چیست؟
شعر نوعی ادبیات (نوشتنی که معمولاً یک اثر هنری در نظر گرفته می شود) یا نوشته هنری است که سعی در برانگیختن تخیل یا احساسات خواننده دارد.
افرادی که شعر می نویسند این کار را با انتخاب دقیق و تنظیم زبان برای معنا، صدا و ریتم آن انجام می دهند. به آنها شاعر می گویند.
واحد اساسی شعر، شعر است. اشعار مجموعه ای از کلمات هستند که بیانگر یک احساس یا ایده هستند، گاهی اوقات با ریتم خاصی. به همین دلیل است که می گوییم شعر از شعر ساخته شده است یا شعر شکل هنری شعر را تشکیل می دهد.
برخی از اشعار ساده و طنز است. شعرهای دیگر می توانند داستانی را بیان کنند، درباره زندگی، عشق، شادی صحبت کنند.
شعر در قالب ها و سبک های بسیار زیادی ظاهر می شود. این امر تعریف دقیق را دشوار می کند.
چیزی که شعرها را از دیگر انواع نوشتار متمایز می کند ساختار آنهاست. کلمات یک شعر در سطرها و دسته های ردیفی تنظیم می شوند که به آنها بیت می گویند. از بند برای توصیف عنصر اصلی یک شعر استفاده می شود. این یک واحد شعر است که از سطرهایی تشکیل شده است که به یک فکر یا موضوع مشابه مربوط می شود. هر بیت در یک شعر مفهوم خاص خود را دارد و هدف منحصر به فردی را دنبال می کند.
یکی دیگر از اصطلاحات رایج در شعر، آیه است. بیت کلمه ای است که در ابتدا برای توصیف یک بیت شعر به کار می رفت. اما امروزه به طور گسترده تری استفاده می شود. ممکن است به یک بیت، یک بیت یا کل شعر اشاره داشته باشد.
بیایید از مثال زیر بفهمیم که چگونه یک شعر به نظر می رسد، که یکی از معروف ترین شعرهای جهان - "کلاغ" اثر ادگار آلن پو را نشان می دهد. این فقط بخش کوچکی از کل شعر است:
***کلاغ پو شعری است در 108 بیت که در هجده بیت شش بیتی تقسیم شده است.
عناصر شعر
یک شعر می تواند حاوی عناصر بسیاری باشد تا به آن ساختار ببخشد. عناصر شعر عبارتند از:
- متر
متر ساختار ریتمیک اساسی یک سطر در یک اثر شعری است و از دو جزء تشکیل شده است، تعداد هجاها، الگوی تأکید بر آن هجاها.
- قافیه
قافیه عبارت است از تکرار کلماتی با صدای مشابه.
- فرم
فرم را در شعر می توان به عنوان ساختار فیزیکی شعر فهمید: طول سطرها، ریتم آنها، سیستم قافیه ها و تکرار.
- ریتم
ریتم در شعر به چگونگی ساختار شعر برای ایجاد جریان و ضرب و شتم اشاره دارد.
- تصویرسازی
این در حال ترسیم یک تصویر واضح در ذهن است.
- سمبولیسم
سمبولیسم ارائه یک شیء محسوس است.
- بند
بیت واحدی از شعر است که از سطرهایی تشکیل شده است که به فکر یا موضوعی مشابه مربوط می شود. بسته به تعداد سطرها، بند می تواند به صورت زیر باشد:
- زوج - دو خط
- ترست - سه خط
- رباعی - چهار خط
- Cinquain - پنج خط
- Sestet - شش خط
شاعران مختلف از این عناصر به طرق مختلف استفاده می کنند. برخی از شاعران اصلا از قافیه استفاده نمی کنند. برخی از دوبیتی استفاده می کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است فقط سطر دوم و چهارم را قافیه کنند. شیوه های تنظیم شعر نمایانگر ساختار و فرم شعر است.
قالب های شعر
فرم را در شعر می توان به عنوان ساختار فیزیکی شعر فهمید: طول سطرها، ریتم آنها، سیستم قافیه ها و تکرار. شعر اشکال زیادی دارد. بیایید برخی از آنها را ببینیم:
- شعر بی قافیه
شعر آزاد شعری است که فاقد طرح قافیه ثابت، الگوی متری یا فرم موسیقایی باشد. - آیه خالی
بیت خالی شعری است که با متری دقیق - تقریباً همیشه پنج‌متر ایامبیک - سروده شده است که قافیه ندارد. - شعر قافیه
بر خلاف بیت خالی، اشعار قافیه با تعریف قافیه هستند، اگرچه طرح آنها متفاوت است. - شعر روایی
یک شعر روایی داستانی را بیان می کند. - حماسه ها
شعر حماسی یک اثر شعری طولانی و روایی است. این اشعار طولانی معمولاً به شرح شاهکارها و ماجراهای خارق العاده شخصیت های گذشته های دور می پردازند. - هایکو
هایکو یک قالب شعری سه بیتی است که منشا آن ژاپن است. سطر اول پنج هجا، سطر دوم هفت هجا و سطر سوم دوباره پنج هجا دارد. - غزل
غزل یک شعر 14 بیتی است که معمولاً در رابطه با موضوع عشق است. غزل در 14 سطر خود دارای قافیه های داخلی است. - مرثیه
مرثیه شعری است که درباره مرگ یا از دست دادن تأمل می کند و به طور سنتی حاوی مضامین سوگواری، از دست دادن و تأمل است، اما می تواند مضامین رستگاری و تسلیت را نیز بررسی کند. - قصیده
مانند یک مرثیه، یک قصیده ادای احترامی به موضوع خود است، اگرچه موضوع لازم نیست مرده باشد - یا حتی حساس. - غزلیات
غزل به دسته وسیعی از شعرها اطلاق می شود که به احساسات و عواطف مربوط می شود. این امر آن را از دو مقوله شاعرانه دیگر متمایز می کند: حماسی و نمایشی. - تصنیف
تصنیف (یا تصنیف) شکلی از شعر روایی است که می تواند شاعرانه یا موسیقیایی باشد. معمولاً از الگویی از رباعیات قافیه پیروی می کند.
بزرگترین شاعران و شعرها
در زیر برخی از بزرگترین شاعران تمام دوران و شناخته شده ترین اشعار آنها آورده شده است:
- ویلیام شکسپیر، شعر: "غزل 18"
- سیلویا پلات، شعر: "بابا"
- ادگار آلن پو، شعر: "کلاغ"
- پابلو نرودا، شعر: «تو را دوست ندارم جز به خاطر اینکه دوستت دارم»
- رابیندرانات تاگور، شعر: "دوست"
- دانته آلیگری، شعر: «کمدی الهی»
- مایا آنجلو، شعر: "در نبض صبح"
- سافو، شعر: سافو 31
- لرد بایرون، شعر: "او در زیبایی قدم می زند"
- لی بای، شعر، شعر: "اندیشه شب آرام"
