بسیاری از بیماری های عفونی به لطف آنتی بیوتیک ها درمان می شوند. اما همیشه اینطور نبود. قبل از کشف آنتی بیوتیک ها، بیماری های عفونی ناشی از باکتری ها اغلب غیر قابل درمان و کشنده بودند. اما واقعا آنتی بیوتیک ها چیست؟ چه زمانی به آنها نیاز داریم؟ چگونه به درمان بیماری ها کمک می کنند؟ آیا آنها به نوعی مضر هستند؟
بیایید در این درس بفهمیم! بحث خواهیم کرد:
برای درک آنتی بیوتیک ها، اجازه دهید ابتدا باکتری ها را به ما یادآوری کنیم.
باکتری ها موجودات زنده ای هستند که به صورت تک سلولی وجود دارند. آنها همه جا هستند و اکثر آنها هیچ آسیبی ندارند، در واقع، در برخی موارد باکتری ها مفید هستند. برخی از باکتری ها مضر هستند و با حمله به بدن، تکثیر و تداخل در فرآیندهای طبیعی بدن باعث بیماری می شوند. هنگامی که این اتفاق می افتد، عفونت ممکن است شروع به ایجاد مشکلات کند و ممکن است باعث بیماری شدید شود. معمولاً بدن به تنهایی نمی تواند با باکتری ها مبارزه کند و به کمک نیاز دارد. در اینجا، آنتی بیوتیک ها ممکن است کمک بزرگی باشند، زیرا آنها مواد ضد میکروبی فعال در برابر باکتری ها هستند. به همین دلیل است که گاهی اوقات آنتی بیوتیک ها را آنتی باکتریال یا ضد میکروب می نامند. داروهای آنتی بیوتیکی به طور گسترده در درمان و پیشگیری از عفونت های باکتریایی استفاده می شود. آنها ممکن است یا از بین ببرند یا از رشد باکتری ها جلوگیری کنند.
آنتی بیوتیک ها را می توان به صورت خوراکی به شکل مایعات، قرص یا کپسول مصرف کرد و یا می توان آنها را به صورت تزریقی مصرف کرد. آنتی بیوتیک ها نیز به صورت کرم، لوسیون یا پماد در دسترس هستند تا در صورت وجود عفونت پوستی روی پوست اعمال شوند.
کلمه آنتی بیوتیک به معنای "علیه زندگی" است. بنابراین، مهم است بدانید که آنها نمی توانند عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا و اکثر سرفه ها را درمان کنند زیرا ویروس ها زنده نیستند.
معلوم است که آنتی بیوتیک ها تصادفی کشف می شوند!
الکساندر فلمینگ که یک دانشمند بریتانیایی بود در آزمایشگاه خود در بیمارستان سنت مری لندن کار می کرد. او پنی سیلین را کشف کرد. در حین کار، او به طور تصادفی یک صفحه کشت باکتری استافیلوکوکوس را بدون پوشش رها کرد. سپس آزمایشگاه را ترک کرد. پس از بازگشت متوجه شد که یک قالب روی صفحه کشت بدون پوشش ایجاد شده است. پس از بررسی کپک، او متوجه شد که کشت از رشد استافیلوکوک جلوگیری می کند. پس از جداسازی کپک و شناسایی آن به عنوان متعلق به جنس Penicillium، فلمینگ عصاره ای از قالب به دست آورد و نام عامل فعال آن را پنی سیلین گذاشت. او تشخیص داد که پنی سیلین بر استافیلوکوک ها و سایر پاتوژن های گرم مثبت اثر ضد باکتریایی دارد. این کشف منجر به معرفی آنتی بیوتیک هایی شد که تعداد مرگ و میر ناشی از عفونت را تا حد زیادی کاهش داد.
ما می دانیم که بیماری های عفونی می توانند توسط عوامل بیماری زا از جمله باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و انگل ها ایجاد شوند. برای عفونت های باکتریایی باید آنتی بیوتیک مصرف شود. این شامل عفونت‌هایی مانند عفونت‌های جریان خون، آبسه/ زهر پوست، ذات‌الریه باکتریایی، عفونت‌های دستگاه ادراری، فارنژیت استرپتوکوکی و برخی عفونت‌های گوش میانی است.
برخی از علائم و نشانه هایی که نشان می دهد ممکن است عفونت باکتریایی داشته باشید می تواند تب، احساس خستگی یا خستگی، تورم غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل یا کشاله ران، سردرد، استفراغ، اسهال و غیره باشد. اگر علائم یا علائمی دارید، باید تماس بگیرید. متخصصین سلامت. آنها با آزمایش ها و تجزیه و تحلیل های مختلف به دلیل وجود آنها پی خواهند برد. هنگامی که آنها عفونت باکتریایی و نوع عفونت باکتریایی را تایید کردند، تصمیم می گیرند بهترین آنتی بیوتیک چیست و چه مدت آن را مصرف کنند (بسته به وضعیت بیماری و نوع باکتری). بیشتر آنتی بیوتیک ها باید به مدت 7 تا 14 روز مصرف شوند. اما، در برخی موارد، درمان‌های کوتاه‌تر نیز به همین خوبی کار می‌کنند.
برای درمان عفونت، آنتی‌بیوتیک‌ها باید دقیقاً طبق دستور پزشک/داروساز مصرف شوند.
توجه داشته باشید که:
برخی از عفونت های باکتریایی که نیاز به درمان دارویی با آنتی بیوتیک دارند عبارتند از:
آنتی بیوتیک ها با مسدود کردن فرآیندهای حیاتی در باکتری ها عمل می کنند، یا باکتری ها را می کشند یا از تکثیر آنها جلوگیری می کنند. این به سیستم ایمنی طبیعی بدن برای مبارزه با عفونت باکتریایی کمک می کند.
آنتی بیوتیک ها چگونه عفونت را پیدا می کنند؟ وقتی آنتی بیوتیک مصرف می کنید، وارد دستگاه گوارش شما می شود. سپس همانند مواد مغذی غذا جذب جریان خون می شود. از آنجا، در سراسر بدن گردش می کند و به زودی به منطقه مورد نظر خود می رسد، جایی که باکتری های بیماری زا باعث ایجاد عفونت می شوند.
استفاده صحیح از آنتی بیوتیک ها اهمیت زیادی دارد. منظور از "استفاده صحیح" چیست؟
گاهی اوقات، بلافاصله پس از مصرف دوز اول یا دوم، احساس بهتری نمی کنیم. اما این بدان معنا نیست که آنتی بیوتیک کار نمی کند. این بدان معناست که زمان لازم است تا بدن از شر عفونت خلاص شود. همچنین، بسیاری از افراد پس از بهبودی، مصرف آنتی بیوتیک های خود را متوقف می کنند. درمان را زود به پایان نرسانید، مگر اینکه پزشکتان دستور دهد، حتی اگر فکر می کنید کار نمی کند یا فکر می کنید عفونت از بین رفته است.
زنان معمولاً در حین مصرف آنتی بیوتیک دچار عفونت قارچی می شوند و در مصرف آن ها باید محتاط باشند. گاهی اوقات می توان با مصرف پروبیوتیک ها از عفونت قارچی پیشگیری کرد.
زنانی که از قرص های ضدبارداری استفاده می کنند باید در مصرف آنتی بیوتیک ها بسیار مراقب باشند زیرا آنتی بیوتیک ها اثربخشی آنها را کاهش می دهند.
برای آنتی بیوتیک ها نیز مهم است که هرگز دوز دوز را دو برابر نکنید، حتی اگر یک دوز را فراموش کنید. فقط باید با دوز بعدی خود را از سر بگیرید.
آنتی بیوتیک های مختلف علیه انواع مختلف باکتری ها عمل می کنند.
امروزه به معنای واقعی کلمه صدها آنتی بیوتیک مختلف وجود دارد که ممکن است بر اساس نوع عفونت و باکتری های مشکوک تجویز شوند. برای عفونت های جدی/شدید، در ابتدا از یک آنتی بیوتیک با طیف وسیع (یعنی آنتی بیوتیکی که در برابر بسیاری از باکتری های مختلف موثر است) استفاده می شود. یک آنتی بیوتیک با طیف باریک (یعنی آنتی بیوتیکی که در برابر چند نوع خاص باکتری موثر است) ممکن است پس از شناسایی باکتری عفونی استفاده شود.
اینها چند دسته از آنتی بیوتیک ها هستند
علیرغم استفاده ایمن از آنها، باید توجه داشت که آنتی بیوتیک ها می توانند عوارض جانبی داشته باشند. بیشتر عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها جدی نیستند و شامل مدفوع نرم یا اسهال، یا ناراحتی معده خفیف مانند احساس تهوع (تهوع) می شود. به ندرت، برخی از افراد واکنش آلرژیک به آنتی بیوتیک دارند که می تواند خفیف یا بسیار خطرناک باشد.
همچنین، برخی از آنتی بیوتیک ها ممکن است با داروهای دیگری که ممکن است مصرف کنید تداخل داشته باشند و ممکن است باعث واکنش شوند یا اثربخشی یکی از درمان ها را کاهش دهند.
اگر داروهای دیگری مصرف می‌کنید یا آلرژی‌های قبلی دارید، همیشه باید به پزشکان اطلاع داده شود تا بدانند کدام آنتی‌بیوتیک را تجویز کنند.
مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک زمانی است که آنتی بیوتیک ها در زمانی که نیازی به آنها نیست استفاده می شود. آنتی‌بیوتیک‌ها یکی از پیشرفت‌های بزرگ در پزشکی هستند، اما در بسیاری از موارد، در مواقعی تجویز می‌شوند که لازم نباشد (پزشکان مطمئن نیستند که آیا بیماری ناشی از باکتری یا ویروس است یا منتظر نتایج آزمایش هستند) یا توسط افراد بدون مشورت مصرف می‌شوند. با متخصصان بهداشت این منجر به موقعیت‌هایی شد که آنتی‌بیوتیک‌ها علیه باکتری‌ها کار نمی‌کنند. این مقاومت باکتریایی یا مقاومت آنتی بیوتیکی نامیده می شود که در حال حاضر یک مشکل رو به رشد است. برخی از باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک های رایج "مقاوم" هستند و از دست دادن توانایی درمان عفونت های باکتریایی جدی تهدیدی بزرگ برای سلامت عمومی است. استفاده صحیح از آنتی بیوتیک ها برای کمک به کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی کاملا ضروری است.
استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین یا MRSA یکی از رایج ترین باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک است. این باکتری نسبت به داروهای سنتی مرتبط با پنی سیلین مقاومت ایجاد کرده است. این مقاومت درمان MRSA را دشوار می کند. MRSA باید با آنتی بیوتیک های جایگزین درمان شود.
ما به آنتی بیوتیک ها به عنوان بخشی از پزشکی مدرن نگاه می کنیم. اما درست است که آنها در واقع قرن هاست که وجود داشته اند. آنتی بیوتیک ها از منابع طبیعی به دست می آیند. برخی غذاها، عصاره های گیاهی و اسانس ها دارای خواص آنتی بیوتیکی هستند. موارد زیر تنها چند آنتی بیوتیک طبیعی شناخته شده هستند:
اعتقاد بر این است که سیر می تواند یک درمان موثر در برابر بسیاری از انواع باکتری ها، از جمله سالمونلا و اشریشیا کلی (E. coli) باشد. سیر حاوی آلیسین است که یک آنتی بیوتیک قوی است و با له کردن یا جویدن حبه های سیر ترشح می شود. سیر به طور کلی برای خوردن بی خطر است، اما دوزهای زیاد ممکن است باعث خونریزی داخلی شود. حداکثر دو میخک در روز یک دوز قابل قبول در نظر گرفته می شود.
عسل یکی از قدیمی ترین آنتی بیوتیک های شناخته شده است که به دوران باستان باز می گردد. اثرات ضد باکتریایی عسل معمولا به محتوای پراکسید هیدروژن آن نسبت داده می شود.
زنجبیل به عنوان یک آنتی بیوتیک طبیعی شناخته شده است که توانایی مبارزه با بسیاری از گونه های باکتری را دارد.
اکیناسه به عنوان گل مخروطی بنفش نیز شناخته می شود. این یکی از قوی ترین آنتی بیوتیک های طبیعی موجود است. اکیناسه در مبارزه با عفونت های باکتریایی بسیار عالی است و شناخته شده است که می تواند انواع مختلفی از باکتری ها را از بین ببرد.
مهر طلایی را نارنجی یا پوکو زرد نیز می نامند. دارای خواص ضد میکروبی است که برای مبارزه و پیشگیری از برخی از انواع عفونت ها ایده آل است.
نشان داده شده است که میخک دارای خواص ضد میکروبی است که می تواند با برخی از انواع رایج باکتری ها از جمله E. coli مبارزه کند.
پونه کوهی یکی از موثرترین آنتی بیوتیک های طبیعی در برابر چندین گونه باکتری است.
اما معنای "طبیعی" همیشه به معنای "ایمن" نیست. اگر درمان برخی از عفونت های خفیف با برخی از آنتی بیوتیک های طبیعی موجود خوب است یا بهتر است از داروهای آنتی بیوتیکی استفاده کنید، باید با پزشک خود مشورت کنید. هنگام برنامه ریزی برای مصرف برخی از آنها باید استفاده صحیح، دوز و برخی از عوارض جانبی آنها را در نظر گرفت.
