آمریکای جنوبی قاره ای است که در نیمکره غربی و بیشتر نیمکره جنوبی واقع شده است که از غرب با اقیانوس آرام و از شمال و شرق با اقیانوس اطلس هم مرز است. آمریکای شمالی و دریای کارائیب در شمال غربی قرار دارند.
مانند آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی از نام آمریگو وسپوچی نامگذاری شده است، که اولین اروپایی بود که پیشنهاد کرد قاره آمریکا هند شرقی نیست، بلکه دنیای جدیدی برای اروپاییان ناشناخته است.
آمریکای جنوبی از نظر مساحت در رتبه چهارم (پس از آسیا، آفریقا و آمریکای شمالی) و پنجمین از نظر جمعیت (پس از آسیا، آفریقا، اروپا و آمریکای شمالی) قرار دارد.
آمریکای جنوبی بخش جنوبی خشکی آمریکا را تشکیل می دهد. جنوب و شرق کانال پاناما که تنگه پاناما را قطع می کند. از نظر زمین شناسی، تقریباً کل سرزمین اصلی آمریکای جنوبی در صفحه آمریکای جنوبی قرار دارد.
بیست میلیون سال پیش اقیانوس منطقه ای را که امروز پاناما قرار دارد پوشانده بود. بین قاره های آمریکای شمالی و جنوبی شکافی وجود داشت که آب های اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام آزادانه از آن عبور می کردند. در زیر سطح، دو صفحه از پوسته زمین به آرامی با یکدیگر برخورد می کردند و صفحه اقیانوس آرام را مجبور می کرد به آرامی زیر صفحه کارائیب بلغزد. فشار و گرمای ناشی از این برخورد منجر به تشکیل آتشفشان های زیر آب شد که برخی از آنها به اندازه ای بلند شدند که سطح اقیانوس را بشکنند و جزایر را تشکیل دهند. با گذشت زمان، مقادیر انبوهی از رسوبات توسط جریان های قوی اقیانوسی از بین رفتند و تا زمانی که شکاف ها به طور کامل پر شدند، به جزایر اضافه شدند. در حدود 3 میلیون سال پیش، تنگه ای بین آمریکای شمالی و جنوبی تشکیل شده بود. ("نشتک" نوار باریکی از زمین است که در دو طرف آن آب وجود دارد که دو زمین بزرگتر را به هم متصل می کند.) با تشکیل تنگه پاناما، آمریکای جنوبی به آمریکای شمالی متصل شد.
از نظر ژئوپلیتیکی، تمام پاناما - از جمله بخش شرق کانال پاناما در تنگه - اغلب به تنهایی بخشی از آمریکای شمالی و در میان کشورهای آمریکای مرکزی در نظر گرفته می شود.
آمریکای جنوبی شامل:
12 دولت مستقل:
کشورهای آمریکای جنوبی که با دریای کارائیب هم مرز هستند - از جمله کلمبیا، ونزوئلا، گویان، سورینام و گویان فرانسه - به عنوان آمریکای جنوبی کارائیب نیز شناخته می‌شوند.
بزرگترین کشور آمریکای جنوبی از نظر مساحت و جمعیت برزیل و پس از آن آرژانتین است. مناطق در آمریکای جنوبی شامل ایالات آند، گویان، مخروط جنوبی و برزیل است.
دو قلمرو وابسته:
یک قلمرو داخلی
علاوه بر این، جزایر ABC (یک قلمرو هلند)، جزیره آسنشن (یک قلمرو برون مرزی بریتانیا)، و جزیره Bouvet (یک قلمرو از نروژ)، پاناما و ترینیداد و توباگو نیز ممکن است بخشی از آمریکای جنوبی در نظر گرفته شوند.
همچنین شامل جزایر مختلفی است که بسیاری از آنها به کشورهای این قاره تعلق دارند. مثلا،
آمریکای جنوبی شامل مرتفع ترین آبشار جهان، آبشار فرشته است . بزرگترین رودخانه (از نظر حجم)، رودخانه آمازون . طولانی ترین رشته کوه، آند . خشک ترین بیابان، آتاکاما ؛ بزرگترین جنگل بارانی، جنگل بارانی آمازون. مرتفع ترین شهر پایتخت، لاپاز (بولیوی) ؛ بلندترین دریاچه تجاری قابل کشتیرانی در جهان، دریاچه تیتیکاکا . و جنوبی ترین شهر جهان، Puerto Toro (شیلی) .
آمریکای جنوبی را می توان به سه منطقه فیزیکی تقسیم کرد: کوه ها و ارتفاعات، حوضه رودخانه ها و دشت های ساحلی. کوه‌ها و دشت‌های ساحلی عموماً در جهت شمال-جنوب هستند، در حالی که ارتفاعات و حوضه‌های رودخانه‌ها عموماً در جهت شرقی-غربی قرار دارند.
منابع طبیعی اصلی آمریکای جنوبی مس، سنگ آهن، قلع و نفت است. این مکان زیستگاه بسیاری از گونه های جالب و منحصر به فرد از حیوانات از جمله لاما، آناکوندا، پیرانا، جگوار، ویکونا و تاپیر است. جنگل های بارانی آمازون دارای تنوع زیستی بالایی هستند و گونه های عمده ای از گونه های زمین را در خود جای داده اند.
تصور می‌شود که در آمریکای جنوبی ابتدا افرادی که از پل برینگ لند، که اکنون تنگه برینگ است، عبور می‌کردند. اولین شواهد برای وجود شیوه های کشاورزی در آمریکای جنوبی به حدود 6500 سال قبل از میلاد برمی گردد، زمانی که سیب زمینی، فلفل قرمز و لوبیا برای غذا در حوزه آمازون کشت شدند. تا سال 2000 قبل از میلاد بسیاری از جوامع روستایی کشاورزی در سراسر آند و مناطق اطراف آن مستقر شده بودند. ماهیگیری به یک عمل گسترده در امتداد ساحل تبدیل شد که به ایجاد ماهی به عنوان منبع اصلی غذا کمک کرد. سیستم های آبیاری نیز در این زمان توسعه یافتند که به ظهور جامعه کشاورزی کمک کرد. فرهنگ های آمریکای جنوبی در حدود 3500 سال قبل از میلاد شروع به اهلی کردن لاماها و آلپاکاها در ارتفاعات آند کردند. از این حیوانات هم برای حمل و نقل و هم برای گوشت استفاده می شد.
ظهور کشاورزی و متعاقب آن افزایش سکونتگاه های دائمی، آغاز تمدن ها در آمریکای جنوبی را فراهم کرد. Muisca تمدن اصلی بومی در کلمبیا بود. آنها کنفدراسیونی متشکل از بسیاری از قبیله ها یا کاسیکازگوها ایجاد کردند که یک شبکه تجارت آزاد بین خود داشتند. آنها زرگر و کشاورز بودند.
.
تمدن چاوین بین 900 تا 300 قبل از میلاد بوده است.
دیگر فرهنگ های اصلی بودند
تمدن اینکاها با داشتن پایتخت خود در شهر بزرگ کوسکو، از سال 1438 تا 1533 بر منطقه آند تسلط داشت. فرهنگ اینکاها که به عنوان تاوانتینسویو یا "سرزمین چهار منطقه" در کچوا شناخته می شود، بسیار متمایز و توسعه یافته بود.
در سال 1494، پرتغال و اسپانیا، دو قدرت بزرگ دریایی آن زمان، می خواستند سرزمین های جدیدی را در غرب کشف کنند. آنها معاهده توردسیلاس را امضا کردند که به موجب آن توافق کردند که تمام سرزمین های خارج از اروپا باید دو قطبی انحصاری بین دو کشور باشد.
معاهده یک خط فرضی را در امتداد یک نصف النهار شمالی-جنوبی به طول 370 لیگ در غرب جزایر کیپ ورد، تقریباً 46 درجه و 37 دقیقه غربی ایجاد کرد. از نظر معاهده، تمام زمین ها در غرب خط (که اکنون بیشتر مناطق آمریکای جنوبی است). خاک)، متعلق به اسپانیا، و تمام زمین در شرق، به پرتغال خواهد بود.
از دهه 1530، مردم و منابع طبیعی آمریکای جنوبی به طور مداوم توسط کاشفان خارجی از اسپانیا و پرتغال مورد استثمار قرار گرفتند. این کشورهای استعمارگر رقیب، زمین و منابع را از آن خود کردند و آن را به مستعمرات تقسیم کردند.
مستعمرات اسپانیا بین سالهای 1804 و 1824 در جنگهای استقلال آمریکای جنوبی استقلال خود را به دست آوردند. مبارزات استقلال توسط سیمون بولیوار در ونزوئلا و خوزه د سن مارتین در آرژانتین رهبری می شد. بولیوار ارتش بزرگی را به سمت جنوب رهبری کرد در حالی که سان مارتین ارتشی را در سراسر کوه های آند رهبری کرد و با ژنرال برناردو اوهیگینز در شیلی ملاقات کرد و به سمت شمال حرکت کرد. این دو ارتش سرانجام در گوایاکیل، اکوادور، ملاقات کردند، جایی که آنها ارتش سلطنتی اسپانیا را در گوشه ای گرفتند و آنها را مجبور به تسلیم کردند.
در برزیل، یک مستعمره پرتغال، Dom Pedro I (همچنین پدرو چهارم پرتغال)، پسر پادشاه پرتغال Dom João VI، در سال 1822 استقلال این کشور را اعلام کرد و اولین امپراتور برزیل شد. این امر به طور مسالمت آمیز توسط تاج در پرتغال پذیرفته شد. اگرچه بولیوار تلاش کرد تا بخش‌های اسپانیایی زبان قاره را از نظر سیاسی متحد نگه دارد، اما به سرعت از یکدیگر مستقل شدند و چندین جنگ دیگر مانند جنگ اتحاد سه‌گانه و جنگ اقیانوس آرام درگرفت.
چند کشور تا قرن بیستم استقلال پیدا نکردند:
با وجود اینکه گویان فرانسه در آمریکای جنوبی است، همچنان بخشی از فرانسه است. این به عنوان یک قلمرو خارج از کشور طبقه بندی می شود. واحد پول آن یورو و زبان رسمی آن فرانسوی است، اگرچه بسیاری نیز به زبان کریول صحبت می کنند.
با توجه به سابقه تورم بالا در تقریباً تمام کشورهای آمریکای جنوبی، نرخ بهره همچنان بالا و سرمایه گذاری پایین است. نرخ بهره معمولاً دو برابر ایالات متحده است.
جامعه ملل آمریکای جنوبی یک منطقه تجاری آزاد برنامه ریزی شده در سراسر قاره است تا دو سازمان تجارت آزاد موجود - مرکوسور و جامعه آند را متحد کند.
شکاف اقتصادی بین غنی و فقیر در اکثر کشورهای آمریکای جنوبی بزرگتر از اکثر قاره های دیگر در نظر گرفته می شود.
پرتغالی و اسپانیایی زبان های اصلی این قاره هستند. اسپانیایی گسترده ترین زبان این قاره است، زیرا اسپانیایی زبان رسمی اکثر کشورهای آمریکای جنوبی است. با این حال، اکثر مردم آمریکای جنوبی به زبان پرتغالی، زبان رسمی برزیل صحبت می کنند. هلندی زبان رسمی سورینام، انگلیسی زبان رسمی گویان و فرانسوی زبان رسمی گویان فرانسه است.
تنها تعدادی از بسیاری از زبان های بومی آمریکای جنوبی عبارتند از:
فرهنگ آمریکای جنوبی امروز از مجموعه‌ای از سنت‌های فرهنگی سرچشمه می‌گیرد که قدمت آن به تمدن‌های پیش از کلمبیا و قبایل بومی می‌رسد، که با بردگان آفریقایی و همچنین مهاجران آسیایی و اروپایی مخلوط شده‌اند. این ترکیب فرهنگی پر جنب و جوش و منحصر به فرد نه تنها در فرهنگ عامه بلکه در غذا، معماری، مذهب و موسیقی در سراسر این قاره نیز منعکس شده است.
جمعیت امروزی آمریکای جنوبی شامل چهار جزء اصلی است:
سرخپوستان آمریکا (آمریکایی ها)، همچنین با نام های indígenas یا pueblos indígenas (مردم بومی)، pueblos nativos یا nativos (مردم بومی) نیز شناخته می شوند. اصطلاح «بومی» در آرژانتین و pueblos aborigenes (مردم بومی روشن) معمولاً در کلمبیا استفاده می‌شود. اصطلاح انگلیسی "Amerindian" (مخفف "Indians of the Americas") اغلب در گویان استفاده می شود.
مردم آمریکای جنوبی با تبار مختلط اروپایی و بومی معمولا با نام های «مستیزو» (اسپانیایی) و «مستیکو» (پرتغالی) شناخته می شوند. در حالی که آنهایی که دارای اجداد مختلط آفریقایی و بومی هستند به عنوان "زامبو" شناخته می شوند.
مردم بومی مانند اورارینا آمازونیا اکثریت جمعیت پرو و بولیوی را تشکیل می دهند و در اکثر مستعمرات سابق اسپانیا عنصر مهمی هستند. استثناهای این مورد شامل آرژانتین و اروگوئه است. حداقل سه زبان آمریکایی (کچوا در پرو و آیمارا در بولیوی و گوارانی در پاراگوئه) همراه با اسپانیایی به عنوان زبان های ملی شناخته می شوند. به طور مشابه، مناطقی که زبان انگلیسی در آنها برجسته است، بخشی از آنگلوسفر در نظر گرفته می شود.
