Back to the topics list

نمایش

آیا تا به حال یک نمایش وانمودی انجام داده اید؟ شاید بازی در نقش یک ابرقهرمان، آشپزی در آشپزخانه، پزشک بودن یا فروش آب نبات. وقتی در یک نمایشنامه وانمودی شرکت می کنید، در واقع در حال انجام یک «درام» هستید. در این درس، معنای کلمه «درام» را بررسی خواهیم کرد.

درام اساساً داستانی است که روی صحنه و در مقابل تماشاگران اجرا می شود. همچنین به عنوان "بازی" شناخته می شود. کلمه درام از کلمه یونانی "draō" به معنای "انجام دادن / عمل کردن" گرفته شده است که از "من انجام می دهم" گرفته شده است. سازندگان درام به عنوان «نمایشنامه نویس» یا «نمایشنامه نویس» شناخته می شوند.

یک درام می تواند جدی یا طنز، باستانی یا مدرن باشد. این داستان از طریق شخصیت ها در موقعیت هایی که زندگی انسان را تقلید می کنند، روایت می کند. اگرچه نمایشنامه‌ها ممکن است برای سینما، رادیو یا تلویزیون ساخته شوند، کلمه نمایش معمولاً به نمایشی اطلاق می‌شود که توسط بازیگران روی صحنه تئاتر اجرا می‌شود.

به زمانی فکر کنید که با والدین یا دوستانتان یک اجرای تئاتر، نمایش یا نمایش موزیکال مانند Frozen، The Lion King، علاءالدین، یا کریسمس و هالووین را تماشا کردید؟ از چه چیزی بیشتر لذت بردید؟

در حین تماشای یک درام، زمانی که داستان جلوی چشمان شما می گذرد، تحت طلسم صحنه های جذاب قرار می گیرید. بیشتر ما خودمان را فراموش می کنیم و وارد زندگی شخصیت ها می شویم. خندیدن به عبارات جن در علاءالدین یا اشک آلود وقتی اولاف در Frozen ذوب می‌شود، یک درام خوب احساسات را در ما برمی‌انگیزد. بازیگران نمایش را زنده می کنند و دنیایی خیالی می سازند که منعکس کننده و به ما کمک می کند تا دنیای واقعی را درک کنیم.

بیایید یک فعالیت تحقیقاتی کوچک انجام دهیم.

آیا این دو ماسک نمادین که در زیر نشان داده شده اند را دیده اید؟ میدونی اینا یعنی چی؟ تحقیق مختصری در اینترنت انجام دهید و دریابید که این ماسک های نمایشی چه چیزی را نشان می دهند.

(پاسخ در پایان درس داده شده است)

نمایش یک هنر باستانی است که باید آن را حفظ کنیم. نه تنها دیدن آن لذت بخش است، بلکه اجرای آن لذت بخش است. اگر قبلاً این کار را نکرده‌اید، از والدینتان بخواهید که شما را به تماشای یک درام در تئاتر ببرند یا دفعه بعد که یک نمایش کریسمس یا یک نمایش موزیکال در منطقه شما اتفاق می‌افتد، به تماشای آن بروید و تجربه خود را با دوستانتان به اشتراک بگذارید. .

وقتی از روی کتاب می خوانید، فقط حس بصری شما درگیر است. وقتی با صدای بلند می خوانید، حواس بینایی و شنوایی فعال می شوند. اما، هنگامی که یک نمایشنامه را اجرا می کنید، مجموعه ای از احساسات وارد عمل می شوند تا به شما در پذیرش موضوع کمک کنند.

رومئو و ژولیت شکسپیر یکی از محبوب ترین نمایشنامه هاست. داستان غم انگیز دو جوان از دو خانواده متفاوت است که عاشق یکدیگر می شوند. با وجود درگیری بین خانواده‌هایشان، این دو شخصیت اصلی هر کاری می‌کنند تا با هم بمانند.

عناصر درام

1. بازیگران شخصیت ها - اینها بازیگران یک درام هستند. آنها شامل یک قهرمان و یک آنتاگونیست و همچنین شخصیت های دیگر هستند.
2. تنظیمات - این به شما می گوید که داستان چه زمانی و در کجا اتفاق می افتد و به شما زمان و مکان می دهد.
3. دیالوگ - اینها خطوطی هستند که توسط بازیگران بیان می شود و مکالمات بین شخصیت ها را تشکیل می دهد.
4. دستورالعمل های صحنه - دستورالعمل هایی که به بازیگران می گوید روی صحنه چه کاری انجام دهند. به عنوان مثال، جهات صحنه ممکن است به بازیگر اجازه دهد که کجا بایستد یا دقیقاً چگونه خط های خود را ارائه دهد.
5. اعمال و صحنه‌ها - بخش‌های طولانی‌تر یک نمایشنامه به نام «عمل‌ها» به نوبه خود از واحدهای کوچک‌تر یا «صحنه‌ها» ساخته می‌شوند. اعمال نمایشنامه را به بخش‌های کوچک‌تر مانند فصل‌هایی در کتاب تقسیم می‌کنند. هر بار که تنظیمات تغییر می کند، صحنه ها اعمال را تقسیم می کنند. واحد کوچک‌تر در یک کنش که اغلب با ورود یا خروج یک شخصیت یا تغییر در تنظیم یا تمرکز کنش نشان داده می‌شود، «صحنه» نامیده می‌شود.

زبان

در نمایش، ما ایده ها، احساسات و نیازهای خود را به یکدیگر بیان می کنیم:

• کلماتی که می گوییم
• روشی که ما آنها را می گوییم
• زبان بدن ما

گفتگوی گفتاری بخش مهمی از درام ها را تشکیل می دهد

آنها مخاطب را در مورد احساسات، شخصیت، عواطف و نقشه های شخصیت ها آگاه می کنند.

• مکالمه بین دو یا چند شخصیت دیالوگ نامیده می شود.
• وقتی یک شخصیت برای انتقال افکار خود سخنرانی می کند اما شخصیت های دیگر نیز در صحنه روی صحنه می مانند، به آن مونولوگ می گویند.
• سخنرانی که توسط یک شخصیت انجام می شود اما زمانی که او روی صحنه تنهاست ایراد می شود، تک گویی نامیده می شود.

ظرافت‌های بین گفت‌وگوی گفتاری و تأثیر ایجاد شده از طریق عناصر دیگر مانند مناظر، لباس‌ها، وسایل و نورپردازی برای تفسیر معنای یک صحنه بسیار مهم است.

ساختار پلات

ساختار طرح یک درام معمولاً در سه مرحله اساسی توسعه می یابد:

• صحنه‌های آغازین موقعیت و شخصیت‌های اصلی را معرفی می‌کنند و همچنین به مخاطب احساس می‌کنند که قبل از کنش حاضر چه اتفاقی افتاده است.
• صحنه‌های میانی، معمولاً در میان مشکلات یا پیچیدگی‌ها، اکشن را به جلو می‌برند.
• صحنه‌های پایانی زمانی است که تعارض یا سردرگمی حل می‌شود و نمایشنامه به پایان می‌رسد - البته نه همیشه پایان خوشی.

کمدی یا تراژدی

نمایشنامه ها به طور سنتی به عنوان تراژدی یا کمدی شناخته می شدند. تفاوت گسترده بین این دو در این است که کمدی ها با خوشی به پایان می رسند، در حالی که تراژدی ها با ناخوشی به پایان می رسند.

درام های تراژیک می توانند کلاسیک یا خانگی باشند،

• یک تراژدی کلاسیک شخصیت نجیبی را به تصویر می‌کشد که با نیروی برتر مانند سرنوشت، خدایان یا ضعف شخصیت خود مبارزه می‌کند و درگیر می‌شود.
• یک تراژدی خانگی به جای شخصیت های قهرمان، به زندگی مردم عادی مربوط می شود.

کمدی ها ممکن است اشکال مختلفی داشته باشند مانند:

• کمدی رمانتیک یک داستان عاشقانه است که با متحد شدن شخصیت های اصلی به پایان می رسد.
• مسخره یک کمدی است که شامل سرگرمی و حماقت هوشمندانه است.
• یک کمدی از آداب رفتاری ظریف، شوخ‌آمیز و اغلب رفتار غیرصادقانه افراد خاص را مسخره می‌کند.
• کمدی احساساتی احساسات را با طنز آمیخته است.
• ملودرام داستانی پر از احساسات شدید، موقعیت‌های شدید و تهدیدهای تهدیدآمیز توسط یک شرور دارد، اما شامل تسکین کمیک نیز می‌شود و پایان خوشی دارد.

نمایشنامه های مدرن عناصر کمدی و تراژدی را با هم ترکیب می کنند.

تنش دراماتیک نیرویی است که یک درام را به پیش می برد

اگر فیلم «داستان اسباب‌بازی» را تماشا کرده‌اید، و صحنه‌ای را به خاطر می‌آورید که وودی نقشه‌ای را برای آزاد کردن باز اجرا می‌کند و درحالی‌که ون در حال حرکت اندی از خانه‌اش دور می‌شود، وودی و باز با هم رقابت می‌کنند تا قبل از اینکه اندی را برای همیشه از دست بدهند.

آیا انتظار داشتید بدانید که بعداً چه اتفاقی خواهد افتاد؟

این "تنش دراماتیک" است - ایجاد احساسات تنش و انتظار برای تماشاگران برای نگه داشتن آنها به داستان بازی شما.

خوب، آیا هنوز فکر می کنید که چه اتفاقی برای اندی افتاده است؟ نگران نباشید، وودی و باز به ماشین اندی پرواز کردند و سالم فرود آمدند!

اپرا در مقابل موزیکال

چه کسی موسیقی را دوست ندارد، به ندرت کسی؟ یک اپرا در درجه اول خوانده می شود، در حالی که در یک موزیکال، آهنگ ها با قطعات دیالوگ آمیخته می شوند. هر دو اپرا و موزیکال از لیبرتو، یعنی متون، به عنوان مبنای خود استفاده می کنند، اما در مورد اپرا، آواز خواندن پیوسته است، در حالی که در موزیکال، بسیاری از طرح ها از طریق صحنه های گفتاری اطراف آهنگ های فردی نشان داده می شود. اغلب ممکن است سکانس های رقص بزرگتری در موزیکال وجود داشته باشد.

کارکرد درام

در حالی که خواندن یک داستان قدرتمند است، تماشای داستان توسط بازیگران سطحی از واقع گرایی به کار اضافه می کند. در اینجا برخی از کارکردهای درام آورده شده است:

• این ما را قادر می سازد تا در مورد خود، جامعه و به طور کلی زندگی خود بیاموزیم.
• وسیله ای است برای آگاهی مردم از ارزش های اجتماعی و اخلاقی جامعه.
• به ما می آموزد که در اعمال و تجربیات زندگی تأمل کنیم.
• بردباری و همکاری بین مردم را می آموزد.
• اطلاعات مهمی در مورد جامعه از گذشته تا امروز می دهد.
• به ایجاد سرگرمی و آرامش کمک می کند.
• به ایجاد و توسعه اعتماد به نفس در افراد کمک می کند.

پاسخ فعالیت پژوهشی: دو نقاب نمادین مرتبط با درام - صورت خندان و چهره گریان - نشان دهنده تقسیم کلی سنتی بین کمدی و تراژدی است. اینها نمادهای دو موزه یونان باستان هستند: تالیا، میوز کمدی، و ملپومن، موز تراژدی.