صدمات می تواند به راحتی اتفاق بیفتد: برخی از بچه ها می دوند، و ناگهان زمین می خورند، و نتیجه شکستگی دست یا پا است.

بیماری ها گاهی اوقات می توانند جدی تر باشند و نمی توان آنها را در خانه درمان کرد: برخی افراد آنفولانزا می گیرند، اما با درمان منظم از بین نمی روند، بنابراین عوارضی مانند ذات الریه ظاهر می شوند.

یک زن باردار در حال زایمان است، او در آستانه زایمان است.

یا گاهی اوقات برای تشخیص برخی از شرایط به آزمایشاتی نیاز است: مردی احساس درد مداوم معده می کند، اما دلیل آن را پزشک نمی تواند پیدا کند، بنابراین او را برای انجام آزمایش یا آندوسکوپی می فرستد.

و همچنین گاهی برخی از افراد نیاز به جراحی دارند. آنها ممکن است مقداری تومور یا سنگ در صفرای خود داشته باشند، بنابراین برای سلامتی باید آنها را خارج کنند.

پس این همه آدم در این مواقع کجا می روند؟ می روند بیمارستان!

در این درس قصد داریم یاد بگیریم
- بیمارستان چیست؟
- وظایف بیمارستان ها
- انواع بیمارستان.
- کارکنان بیمارستان.
- بخش های بیمارستان
بیمارستان چیست؟
بیمارستان مؤسسه ای است که برای تشخیص بیماری، درمان پزشکی و جراحی بیماران و مجروحان و اسکان آنها در طول این فرآیند ساخته، پرسنل و تجهیز شده است. بیمارستان به طور کلی یک بخش حیاتی از یک سازمان اجتماعی و پزشکی است.
افرادی که نیاز به درمان در بیمارستان دارند، بیمار نامیده می شوند. بستری شدن در بیمارستان به عنوان بیمار بستری شدن در بیمارستان نامیده می شود.
همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، بیماران به دلایل زیادی مانند انجام برخی آزمایشات برنامه ریزی شده یا جراحی، گاهی اوقات برای درمان فوری پزشکی و غیره در بیمارستان بستری می شوند.

بیمارستان مدرن اغلب به عنوان مرکز تحقیقات و آموزش عمل می کند.
به طور کلی، بیمارستان ها می توانند خصوصی یا دولتی باشند و این بستگی به نحوه اداره بیمارستان دارد. بیمارستان های خصوصی بیمارستان هایی هستند که توسط یک فرد یا گروهی از افراد مدیریت و تامین مالی می شوند. از سوی دیگر، بیمارستانهای دولتی بیمارستانهایی هستند که به طور کامل توسط دولت مدیریت و تامین مالی میشوند.
وظایف بیمارستان ها
وظیفه اصلی یک بیمارستان ارائه خدمات بهداشتی کامل به مردم است. بیمارستان ها همچنین به عنوان مرکز آموزش کارکنان بهداشتی عمل می کنند.
وظایف کلی بیمارستان ها عبارتند از:
- خدمات پزشکی یا درمان و مدیریت بیماران از طریق کارکنان پزشکان.
- خدمات اداری که شامل برنامه ریزی و تدوین دستورالعمل برای بیمارستان، نظافت منزل، مواد و اموال، کارکنان و حمل و نقل می باشد.
- مراقبت و آموزش بیمار یا اطلاع رسانی به بیماران در مورد وضعیت و گزینه های درمانی آنها.
- تشخیص و درمان بیماری.
- توانبخشی بیماران در حال نقاهت پس از آسیب های بیماری، جراحی ها و شرایط پزشکی مزمن.
- مراقبت نقاهت، که خدماتی است که برای افرادی که در بیمارستان بستری بوده اند و دیگر نیازی به مراقبت های بیمارستانی حاد ندارند، اما به زمان بیشتری برای بهبودی نیاز دارند، در دسترس است.
انواع بیمارستان
بیمارستان ها را می توان به صورت زیر تشخیص داد:
- مراکز تروما ، بیمارستانهایی هستند که برای مراقبت از بیمارانی که از آسیبهای شدید تروماتیک مانند سقوط، برخورد وسایل نقلیه موتوری یا جراحات گلوله رنج میبرند، مجهز و پرسنل هستند.
- بیمارستانهای توانبخشی انواع بیمارستانهای تخصصی هستند که بر درمان افرادی که از آسیبهای ناتوانکننده، بیماریها، جراحیها و شرایط پزشکی مزمن بهبود مییابند تمرکز دارند.
- بیمارستان های کودکان بیمارستان هایی هستند که خدمات خود را منحصرا به کودکان و نوجوانان ارائه می دهند.
- بیمارستان های سالمندان (سالمندان) ، خدماتی را برای بیماران مسن ارائه می دهند.
- بیمارستان هایی برای رسیدگی به نیازهای پزشکی خاص مانند مشکلات روانپزشکی.
- دسته بندی بیماری های خاص مانند قلب (بیمارستانی که در درمان بیماری های قلبی عروقی تخصص دارد)، انکولوژی (بیمارستان هایی که درمان سرطان را ارائه می دهند)، یا ارتوپدی (بیمارستان هایی که درمان را برای بیماران مبتلا به بیماری هایی ارائه می دهند که بر عضلات، اعصاب، استخوان ها، مفاصل، و بافت همبند).
کسانی که در بیمارستان ها کار می کنند
بیایید یاد بگیریم چه کسانی در بیمارستان ها کار می کنند و چه شغلی دارند.

اعضای تیم مراقبت بیمارستانی عبارتند از:
- پزشک معالج یا پزشک معالج که مسئول مراقبت کلی از بیمار در بیمارستان است.
- دستیاران، کارورزان و دانشجویان پزشکی. رزیدنت ها پزشکان دوره آموزشی هستند، کارورزان دستیاران سال اول هستند، و دانشجویان پزشکی افرادی هستند که دوره تحصیلی را دنبال می کنند که منجر به صلاحیت دکترای پزشکی می شود. اینها کارکنان خانه هستند.
- متخصصان، پزشکانی هستند که در زمینه خاصی از پزشکی متخصص هستند. به عنوان مثال می توان به متخصصان قلب (پزشكان قلب)، آلرژی (پزشكان آلرژی)، بیهوشی (پزشكانی كه به بیماران بیهوشی می دهند)، متخصص اطفال (پزشكان پزشكی كه در مراقبت از كودكان تخصص دارند)، متخصصان داخلی (پزشكانی كه در مراقبت از بزرگسالان تخصص دارند) اشاره كرد. ، رادیولوژیست ها (پزشکانی که آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا سونوگرافی انجام می دهند) و بسیاری موارد دیگر.
- پرستاران ثبت نام شده متخصصان پزشکی دارای مجوز هستند که مراقبت های عملی را در محیط های مختلف پزشکی و اجتماعی ارائه می دهند. آنها وظایف زیادی دارند، از جمله مراقبت از بیماران، ارتباط با پزشکان و اداره دارو.
- پرستاران عملی دارای مجوز، متخصصان پزشکی دارای مجوز هستند که مراقبت از بیمار را با توجه به نیازهای هر فرد برنامه ریزی و مدیریت می کنند.
- پرستاران و دستیاران پزشک. در درجه اول، پرستاران از یک مدل پرستاری متمرکز بر بیمار پیروی می کنند، در حالی که دستیاران پزشک از یک الگوی تمرینی بیماری محور (پزشکی) پیروی می کنند.
- حامی بیمار، به بیماران کمک می کند تا با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود ارتباط برقرار کنند تا اطلاعات مورد نیاز برای تصمیم گیری در مورد مراقبت های بهداشتی خود را بدست آورند. حامیان بیمار همچنین ممکن است به بیماران کمک کنند تا برای ویزیت پزشک و آزمایشات پزشکی قرار ملاقات بگذارند و از حمایت مالی، قانونی و اجتماعی برخوردار شوند.
- تکنسین های مراقبت از بیمار از پرستاران، پزشکان و سایر کارکنان پزشکی در مراقبت از بیماران با نگرانی های سلامت جسمی و روانی حمایت می کنند.
بخش های بیمارستان
بیمارستان ها در خدماتی که ارائه می دهند متفاوت هستند و می توانند بخش های مختلفی داشته باشند. نمونه هایی از بخش ها عبارتند از: پزشکی، جراحی، زنان، زایمان، اطفال، توانبخشی، دندانپزشکی، ارتوپدی، مغز و اعصاب، قلب و عروق، روانپزشکی، چشم، پوست، پزشکی هسته ای، بیماری های عفونی و غیره.
خلاصه
بیمارستان ها نقش مهمی در جامعه دارند. آنها خدمات پزشکی زیادی ارائه می دهند و از سلامت مردم مراقبت می کنند. مراقبت های بهداشتی روز به روز اهمیت بیشتری پیدا می کند زیرا بیماری ها یا موقعیت های مرتبط با سلامتی زیادی وجود دارد. سلامتی جنبه بسیار مهمی از زندگی است. جراحیها، اورژانسها، تشخیصها و درمان بیماریها، تنها بخش کوچکی از کاری است که بیمارستانها هر روز برای سلامتی ما کار میکنند. کوچک یا بزرگ، خصوصی یا عمومی، عمومی یا تخصصی، ما نمی توانیم زندگی خود را بدون این نهادهای ارزشمند تصور کنیم.