اهداف یادگیری
در پایان این درس، باید بتوانید؛
پادشاهی به شکلی از حکومت اطلاق می‌شود که شخصی به نام پادشاه، مادام العمر یا تا زمان مرگ رئیس دولت است. جانشینی پادشاهان عمدتاً ارثی است. این بدان معنی است که از والدین به فرزندان منتقل می شود. با این حال، امروز سلطنت های انتخابی نیز وجود دارد.
پادشاهان می توانند القاب مختلفی مانند امپراتور، پادشاه، ملکه، امپراتور، تزار، خان، راجا، فرعون، شاه یا سلطان داشته باشند.
تا قرن بیستم ، سلطنت ها رایج ترین شکل حکومت بودند. پس از این دوره، بسیاری از نظام های سلطنتی با جمهوری ها جایگزین شدند. امروزه بیش از 40 کشور مستقل دارای پادشاهی هستند. این شامل 15 قلمرو مشترک المنافع است که پادشاه چارلز سوم را به عنوان رئیس دولت خود دارد. اکثر پادشاهی های مدرن مشروطه هستند و فقط نقش های تشریفاتی را برای پادشاه حفظ می کنند. پادشاه در چنین نظام هایی قدرت سیاسی محدودی دارد.
ویژگی ها و نقش های سلطنت ها
سلطنت ها عمدتاً با سلطنت ارثی مرتبط هستند. در این نظام، پادشاهان مادام العمر سلطنت می کنند و در صورت مرگ، قدرت و مسئولیت آنها به فرزند یا یکی از اعضای خانواده آنها می رسد. وقتی این برای چندین نسل ادامه یابد، به آن سلسله می گویند. اکثر پادشاهان در تاریخ مرد بوده اند، اما پادشاهان زن نیز سلطنت کرده اند. به پادشاه زن، ملکه، و به همسر پادشاه حاکم، همسر ملکه می گویند.
مزیت اصلی سلطنت موروثی تداوم فوری رهبری است.
همه سلطنت ها ارثی نیستند. در سلطنت انتخابی، پادشاهان توسط یک کالج انتخاباتی منصوب یا انتخاب می شوند و ممکن است مادام العمر یا برای یک دوره معین باشد. نمونه‌هایی از سلطنت‌های انتخابی شامل مالزی، کامبوج و امارات متحده عربی است.
زمانی ممکن است که فردی بدون هیچ گونه پیوند تاریخی با سلسله قبلی مدعی سلطنت باشد، یک سلطنت خودخوانده ایجاد شود. مثالها عبارتند از؛ ناپلئون فرانسه، رئیس جمهور ژان بوکاسا از جمهوری آفریقای مرکزی و یوان شیکای از جمهوری چین.
انواع سلطنت
سلطنت را نیز می توان بر اساس سطح کنترلی که یک پادشاه دارد طبقه بندی کرد.
کشورهای سلطنتی
سلطنت های مشروطه؛ بحرین، بلژیک، بوتان، برونئی، کامبوج، دانمارک، ژاپن، اردن، کویت، لسوتو، لیختن اشتاین، لوکزامبورگ، مالزی، موناکو، مراکش، نروژ، ساموآ، اسپانیا، سوئد، تایلند، هلند، تونگا، امارات متحده عربی و پادشاهی.
سلطنت های مطلقه؛ برونئی، eSwatini، عمان، قطر، عربستان سعودی و شهر واتیکان.
نقش پادشاه
سلطنت مطلقه گاه به جنبه های مذهبی مربوط می شود. بسیاری از پادشاهان ادعا کرده اند که پادشاهان الهی هستند. از این رو، اکثر پادشاهان به عنوان رهبران دینی خدمت کرده اند و راهنمایی های دینی ارائه کرده اند.
پادشاه رئیس دولت است. به عنوان رئیس دولت، پادشاه ممکن است وظایفی مانند انتصاب رهبران و تصویب لوایح را بر عهده بگیرد.
پادشاه رئیس ملت است. به این ترتیب، انتظار می رود که پادشاه به عنوان نماد وحدت ملی، غرور و هویت عمل کند. این به یک کشور یا کشور احساس ثبات و تداوم می دهد.
خلاصه
ما یاد گرفتیم که؛
