در پایان این درس، شما باید بتوانید:
سل توسط یک باکتری به نام مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود. باکتری ها معمولا به ریه ها حمله می کنند. همه افراد آلوده به این باکتری بیمار نمی شوند. در نتیجه، دو وضعیت مرتبط با سل وجود دارد:
نوع نهفته می تواند به یک نوع فعال تبدیل شود، بنابراین درمان مهم است. در بسیاری از افراد، باکتری ها برای تمام عمر بدون ایجاد بیماری غیر فعال می مانند. اما در سایر افراد، به ویژه افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، باکتری ها فعال شده، تکثیر می شوند و باعث بیماری می شوند.
اگر در معرض خطر بالایی برای فعال شدن هستید، به عنوان مثال، اگر HIV دارید، در 2 سال گذشته عفونت داشته اید، عکسبرداری با اشعه ایکس قفسه سینه شما غیرعادی است، یا سیستم ایمنی شما ضعیف شده است، پزشک به شما داروهایی می دهد. جلوگیری از سل فعال
سل قابل درمان است و در صورت عدم درمان مناسب، بیماری می تواند کشنده باشد.
علائم بیماری سل فعال عبارتند از:
افرادی که سل نهفته دارند:
سل توسط باکتری هایی ایجاد می شود که از طریق هوا پخش می شوند، درست مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا. تنها در صورت تماس با افراد مبتلا به سل می توانید به سل مبتلا شوید. با این حال، شرایطی وجود دارد که شما را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد:
سیستم ایمنی سالم با باکتری سل مبارزه می کند. با این حال، اگر موارد زیر را دارید، ممکن است نتوانید از بیماری سل فعال جلوگیری کنید:
وقتی فردی که مبتلا به سل است سرفه، عطسه، صحبت، خنده یا آواز می خواند، قطرات ریز حاوی میکروب را ترشح می کند و اگر در این میکروب ها تنفس کنید، می توانید به آن مبتلا شوید. ابتلا به سل آسان نیست، معمولاً باید مدت طولانی را در کنار فردی بگذرانید که باکتری های زیادی در ریه هایش دارد. شما به احتمال زیاد آن را از همکاران، دوستان و اعضای خانواده دریافت خواهید کرد. میکروب های سل روی سطوح رشد نمی کنند. شما نمی توانید از دست دادن با کسی که آن را دارد یا با اشتراک گذاری غذا یا نوشیدنی او به آن مبتلا شوید.
دو آزمایش رایج برای سل وجود دارد:
این آزمایش ها به شما نمی گویند که آیا عفونت شما نهفته است یا فعال. اگر آزمایش پوست یا خون شما مثبت باشد، پزشک متوجه می شود که کدام نوع را دارید:
درمان سل به عفونت شما بستگی دارد.
هر نوع عفونتی که دارید، بسیار توصیه می شود که دوز مصرفی خود را تمام کنید، حتی زمانی که احساس بهتری دارید، زیرا اگر در اواسط مصرف دارو را ترک کنید، باکتری ها می توانند به داروها مقاوم شوند.
سل دارای عوارضی است که عبارتند از:
سل قابل درمان و درمان است.
1. پیشگیری اولیه. ایمن سازی نوعی پیشگیری اولیه است. واکسن Bacille Calmette-Guérin (BCG) به کودکان در کشورهایی که موارد بسیاری از سل دارند داده می شود. واکسن BCG از سال 1921 مورد استفاده قرار گرفته است. این واکسن از کودکان در برابر بیماری ریوی ناشی از باکتری سل محافظت نمی کند و از پیشرفت عفونت نهفته به بیماری فعال جلوگیری نمی کند، اما می تواند از عوارض جدی در کودکان مانند مننژیت سل جلوگیری کند. واکسن در کودکان از گسترش بیماری جلوگیری نمی کند و به طور کلی در بزرگسالان استفاده نمی شود.
2. در پیشگیری ثانویه، بیماری به موقع، اغلب قبل از بروز علائم، شناسایی و درمان می شود و در نتیجه عواقب جدی را به حداقل می رساند. اگر عفونت سل نهفته دارید، ممکن است به دارو نیاز داشته باشید تا بعداً به این بیماری مبتلا نشوید. معمولاً برای درمان عفونت های سل نهفته از داروها استفاده می شود. پیشگیری ثانویه سل به روش هایی اطلاق می شود که برای غربالگری و تشخیص زودهنگام مانند تست پوستی توبرکولین و همچنین حصول اطمینان از انجام درمان مناسب در زمان مناسب برای جلوگیری از پیشرفت بیماری استفاده می شود.
3. درمان افرادی که قبلاً به بیماری مبتلا شده اند اغلب به عنوان پیشگیری سوم توصیف می شود. پیشگیری سوم شامل پیشگیری از عوارض در افرادی است که قبلاً به این بیماری مبتلا شده اند (سل فعال دارند) و در آنها پیشگیری اولیه یا ثانویه دیگر گزینه ای نیست.
ما یاد گرفتیم که:
