Figurat e të folurit janë mënyra të veçanta të përdorimit të fjalëve për ta bërë gjuhën tonë më interesante dhe shprehëse. Ato na ndihmojnë të pikturojmë figura me fjalë dhe ta bëjnë shkrimin dhe të folurin tonë më të gjallë. Le të mësojmë për disa figura të zakonshme të të folurit me shembuj të thjeshtë.
Një ngjashmëri krahason dy gjëra të ndryshme duke përdorur fjalët "si" ose "si". Na ndihmon të kuptojmë diçka më mirë duke e krahasuar atë me diçka të njohur.
Shembull: "Buzëqeshja e saj është aq e ndritshme sa dielli".
Në këtë shembull, shkëlqimi i buzëqeshjes së saj krahasohet me shkëlqimin e diellit.
Një metaforë gjithashtu krahason dy gjëra të ndryshme, por e bën këtë drejtpërdrejt pa përdorur "like" ose "si". Ajo thotë se një gjë është një gjë tjetër.
Shembull: "Koha është një hajdut".
Në këtë shembull, koha krahasohet me një hajdut sepse mund të vjedhë momente nga jeta jonë.
Personifikimi u jep cilësi njerëzore kafshëve, objekteve ose ideve. I bën gjërat jo njerëzore të duken sikur kanë tipare njerëzore.
Shembull: "Era pëshpëriti nëpër pemë".
Në këtë shembull, erës i jepet aftësia e njeriut për të pëshpëritur.
Hiperbola është një deklaratë e ekzagjeruar që nuk është menduar të merret fjalë për fjalë. Përdoret për të theksuar një pikë.
Shembull: "Unë jam aq i uritur sa mund të ha një kalë".
Në këtë shembull, folësi në fakt nuk do të hajë një kalë, por është shumë i uritur.
Onomatopeia është një fjalë që imiton tingullin që përfaqëson. E bën përshkrimin më ekspresiv dhe interesant.
Shembull: "Bletët gumëzhinin në kopsht."
Në këtë shembull, "buzzed" imiton tingullin që bëjnë bletët.
Aliteracioni është përsëritja e të njëjtit tingull bashkëtingëllor fillestar në një seri fjalësh. Krijon një efekt muzikor në tekst.
Shembull: "Peter Piper zgjodhi një copë speca turshi."
Në këtë shembull, tingulli "p" përsëritet në fillim të çdo fjale.
Një idiomë është një frazë ose shprehje që ka një kuptim të ndryshëm nga kuptimi i drejtpërdrejtë i fjalëve individuale. Është një mënyrë e zakonshme për të thënë diçka.
Shembull: "Po bie shi mace dhe qen."
Në këtë shembull, do të thotë se po bie shi shumë i madh, jo se kafshët po bien nga qielli.
Një oksimoron është një figurë e të folurit në të cilën dy ide të kundërta bashkohen për të krijuar një efekt. Shpesh nxjerr në pah një kontradiktë.
Shembull: "I hidhur".
Në këtë shembull, "e hidhur" dhe "e ëmbël" janë fjalë të kundërta, por së bashku ato përshkruajnë një ndjenjë të përzier.
Një lojë fjalësh është një lojë humoristike me fjalët. Ai shfrytëzon kuptimet e ndryshme të mundshme të një fjale ose fjalësh që tingëllojnë njësoj, por kanë kuptime të ndryshme.
Shembull: "Unë kam qenë bukëpjekës, por nuk mund të bëja brumë të mjaftueshëm."
Në këtë shembull, "brumi" i referohet parave dhe përzierjes së përdorur për të bërë bukë.
Një eufemizëm është një fjalë ose shprehje e sjellshme ose e butë që përdoret për t'iu referuar diçkaje të turpshme, tabu ose të pakëndshme.
Shembull: "Vdiq" në vend të "vdiq".
Në këtë shembull, "u nda nga jeta" është një mënyrë më e butë për të thënë se dikush ka vdekur.
Ironia është kur fjalët përdoren në atë mënyrë që kuptimi i tyre i synuar të jetë i ndryshëm nga kuptimi aktual i fjalëve. Shpesh thekson një kontrast midis pritshmërive dhe realitetit.
Shembull: "Një stacion zjarri digjet".
Në këtë shembull, është ironike sepse një vend që supozohet të parandalojë zjarret ka marrë flakë vetë.
Anafora është përsëritja e një fjale ose fraze në fillim të fjalive ose fjalive të njëpasnjëshme. Përdoret për të krijuar theksim.
Shembull: "Çdo ditë, çdo natë, në çdo mënyrë, po bëhem gjithnjë e më mirë."
Në këtë shembull, përsëritja e "çdo" thekson përmirësimin e vazhdueshëm.
Metonimia është një figurë e të folurit në të cilën një fjalë ose frazë zëvendësohet me një tjetër me të cilën është e lidhur ngushtë.
Shembull: "Shtëpia e Bardhë njoftoi një politikë të re."
Në këtë shembull, "Shtëpia e Bardhë" i referohet Presidentit ose administratës, jo ndërtesës aktuale.
Synecdoche është një figurë e të folurit në të cilën një pjesë është bërë për të përfaqësuar të gjithë ose anasjelltas.
Shembull: "Të gjitha duart në kuvertë."
Në këtë shembull, "duart" i referohet marinarëve, jo vetëm duarve të tyre.
Apostrofi është një figurë e të folurit në të cilën një folës i drejtohet drejtpërdrejt dikujt ose diçkaje që nuk është e pranishme në poezi. Mund të jetë një koncept abstrakt, një person, një vend, apo edhe një gjë.
Shembull: "O vdekje, ku është thumbi yt?"
Në këtë shembull, folësi po i drejtohet vdekjes sikur të ishte një person.
Shifrat e të folurit e bëjnë gjuhën tonë më të gjallë dhe interesante. Ato na ndihmojnë të shprehim mendimet dhe ndjenjat tona në mënyra krijuese. Këtu janë pikat kryesore për t'u mbajtur mend:
Duke përdorur këto figura të të folurit, ne mund ta bëjmë shkrimin dhe të folurin tonë më tërheqës dhe shprehës.
