Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam de Amerikaanse overheid een besluit dat veel Japanse Amerikanen trof. Dit besluit was om hen uit hun huizen te verplaatsen naar speciale kampen. Deze les zal u helpen begrijpen waarom dit gebeurde, hoe het leven in de kampen was en hoe het mensen beïnvloedde.
Begin jaren 40 waren de Verenigde Staten betrokken bij de Tweede Wereldoorlog. Op 7 december 1941 viel Japan Pearl Harbor aan, een marinebasis op Hawaï. Deze gebeurtenis maakte veel Amerikanen bang en boos. Ze waren bang dat mensen van Japanse afkomst die in de VS woonden Japan zouden helpen.
In februari 1942 ondertekende president Franklin D. Roosevelt Executive Order 9066. Deze order stond het leger toe om gebieden te creëren waar mensen konden worden uitgesloten. Dit had vooral gevolgen voor Japans-Amerikanen die aan de westkust woonden. De overheid besloot deze mensen naar interneringskampen te verplaatsen.
Interneringskampen waren plekken waar Japanse Amerikanen gedwongen werden te leven tijdens de oorlog. Deze kampen bevonden zich in afgelegen gebieden, ver van steden. De overheid bouwde tien hoofdkampen in staten als Californië, Arizona, Wyoming, Colorado, Utah en Arkansas.
Het leven in de interneringskampen was erg zwaar. Families leefden in kleine, overvolle kamers. De gebouwen waren niet goed gebouwd, dus het was er warm in de zomer en koud in de winter. Mensen moesten badkamers en eetruimtes delen. Ze hadden weinig privacy.
Ook al was het leven moeilijk, mensen probeerden er het beste van te maken. Ze richtten scholen op voor kinderen, legden tuinen aan en hielden gemeenschapsevenementen. Ze werkten samen om elkaar te steunen.
Verschillende belangrijke mensen spraken zich uit tegen de internering van Japanse Amerikanen. Een van hen was Fred Korematsu. Hij weigerde naar de kampen te gaan en bracht zijn zaak voor het Hooggerechtshof. Hoewel hij zijn zaak tijdens de oorlog verloor, gaf de overheid vele jaren later toe dat de internering verkeerd was.
De interneringskampen werden eind 1945 gesloten, nadat de Tweede Wereldoorlog was afgelopen. Mensen mochten terugkeren naar hun huizen, maar velen ontdekten dat hun huizen en bedrijven verdwenen waren. Ze moesten hun leven opnieuw beginnen.
In 1988 bood de Amerikaanse overheid officieel haar excuses aan voor de internering van Japanse Amerikanen. Ze gaven toe dat het een fout was en dat het veel schade had veroorzaakt. De overheid gaf ook geld aan de overlevenden als een manier om goed te maken wat er was gebeurd.
Samenvattend was de Japanse internering in de VS tijdens de Tweede Wereldoorlog een moeilijke en oneerlijke tijd voor veel mensen. Het begon vanwege angst en woede na de aanval op Pearl Harbor. President Roosevelt tekende een bevel dat leidde tot de oprichting van interneringskampen. Het leven in deze kampen was zwaar, maar mensen probeerden er het beste van te maken. Belangrijke figuren zoals Fred Korematsu vochten tegen de internering. Na de oorlog werden de kampen gesloten en vele jaren later bood de overheid excuses aan en bood herstelbetalingen aan.
Als we dit deel van de geschiedenis begrijpen, begrijpen we hoe belangrijk het is om iedereen eerlijk te behandelen en ervoor te zorgen dat angst niet leidt tot oneerlijke handelingen.
