Podczas II wojny światowej rząd Stanów Zjednoczonych podjął decyzję, która wpłynęła na wielu japońskich Amerykanów. Ta decyzja polegała na przeniesieniu ich z domów do specjalnych obozów. Ta lekcja pomoże ci zrozumieć, dlaczego tak się stało, jak wyglądało życie w obozach i jak to wpłynęło na ludzi.
Na początku lat 40. Stany Zjednoczone były zaangażowane w II wojnę światową. 7 grudnia 1941 r. Japonia zaatakowała Pearl Harbor, bazę morską na Hawajach. To wydarzenie przestraszyło i rozgniewało wielu Amerykanów. Obawiali się, że ludzie pochodzenia japońskiego mieszkający w USA mogą pomóc Japonii.
W lutym 1942 r. prezydent Franklin D. Roosevelt podpisał rozporządzenie wykonawcze nr 9066. Rozporządzenie to pozwoliło wojsku na tworzenie obszarów, z których ludzie mogliby zostać wykluczeni. Dotyczyło to głównie Amerykanów pochodzenia japońskiego mieszkających na zachodnim wybrzeżu. Rząd zdecydował o przeniesieniu tych osób do obozów internowania.
Obozy internowania to miejsca, w których japońscy Amerykanie byli zmuszani do życia podczas wojny. Obozy te znajdowały się w odległych rejonach, daleko od miast. Rząd zbudował dziesięć głównych obozów w stanach takich jak Kalifornia, Arizona, Wyoming, Kolorado, Utah i Arkansas.
Życie w obozach internowania było bardzo trudne. Rodziny mieszkały w małych, zatłoczonych pokojach. Budynki nie były dobrze zbudowane, więc latem było gorąco, a zimą zimno. Ludzie musieli dzielić łazienki i jadalnie. Mieli mało prywatności.
Mimo że życie było trudne, ludzie starali się jak najlepiej je wykorzystać. Zakładali szkoły dla dzieci, zakładali ogrody i organizowali wydarzenia społecznościowe. Współpracowali, aby się wzajemnie wspierać.
Kilka ważnych osób wypowiedziało się przeciwko internowaniu japońskich Amerykanów. Jedną z nich był Fred Korematsu. Odmówił wyjazdu do obozów i skierował swoją sprawę do Sądu Najwyższego. Chociaż przegrał sprawę podczas wojny, wiele lat później rząd przyznał, że internowanie było błędem.
Obozy internowania zamknięto pod koniec 1945 r., po zakończeniu II wojny światowej. Ludziom pozwolono wrócić do domów, ale wielu odkryło, że ich domy i firmy zniknęły. Musieli zacząć swoje życie od nowa.
W 1988 r. rząd USA oficjalnie przeprosił za internowanie japońskich Amerykanów. Przyznali, że był to błąd i że wyrządził wiele szkód. Rząd przekazał również pieniądze ocalałym jako sposób na zadośćuczynienie za to, co się stało.
Podsumowując, internowanie Japończyków w USA podczas II wojny światowej było trudnym i niesprawiedliwym czasem dla wielu ludzi. Rozpoczęło się z powodu strachu i gniewu po ataku na Pearl Harbor. Prezydent Roosevelt podpisał rozkaz, który doprowadził do utworzenia obozów internowania. Życie w tych obozach było ciężkie, ale ludzie starali się jak najlepiej je wykorzystać. Ważne postacie, takie jak Fred Korematsu, walczyły przeciwko internowaniu. Po wojnie obozy zamknięto, a wiele lat później rząd przeprosił i zaoferował reparacje.
Zrozumienie tej części historii pomaga nam zrozumieć, jak ważne jest traktowanie wszystkich uczciwie i niedopuszczenie, aby strach prowadził do niesprawiedliwych działań.
