برنامه های کاربردی
نرم افزار کاربردی (همچنین به عنوان برنامه شناخته می شود) به نرم افزاری اطلاق می شود که به منظور انجام وظایف، فعالیت ها یا عملکردهای هماهنگ مختلف به نفع کاربر طراحی شده است. نمونه‌هایی از برنامه‌ها عبارتند از صفحه‌گسترده، مرورگر وب، پخش‌کننده رسانه، کلاینت ایمیل، واژه‌پرداز، شبیه‌ساز پرواز هوانوردی، ویرایشگر عکس، بازی کنسول یا نمایشگر فایل. نرم افزار کاربردی به عنوان یک اسم جمعی برای اشاره جمعی به همه برنامه ها استفاده می شود. این برخلاف نرم افزارهای سیستمی است که برای اجرای کامپیوتر استفاده می شود.
یک رایانه ممکن است همراه با برنامه‌ها و همچنین نرمافزار سیستمی آن همراه باشد یا ممکن است جداگانه منتشر شوند، و ممکن است به عنوان پروژه‌های منبع باز، دانشگاهی یا اختصاصی کدگذاری شوند. برنامه های موبایل به اصطلاحی اطلاق می شود که به آن دسته از برنامه هایی که برای پلتفرم های موبایل ساخته شده اند، اطلاق می شود.
طبقه بندی
برنامه ها را می توان به روش ها یا ترتیب های مختلف طبقه بندی کرد. از نظر حقوقی، اپلیکیشن با توجه به حقوق مشترکین نهایی یا کاربران نهایی، بیشتر با رویکرد جعبه سیاه طبقه بندی می شود.
برنامه‌های نرم‌افزاری را می‌توان با توجه به زبان برنامه‌نویسی که برای نوشتن کد منبع و اجرا استفاده می‌شود و با توجه به خروجی‌ها و هدفشان طبقه‌بندی کرد.
- با حقوق مالکیت و استفاده. نرم‌افزارهای کاربردی عمدتاً در بین دو دسته اصلی متمایز می‌شوند: نرمافزار منبع باز در مقابل برنامه‌های نرمافزار منبع بسته، و در میان برنامه‌های کاربردی نرمافزار اختصاصی یا رایگان. نرم افزار اختصاصی تحت مجوزهای انحصاری نرم افزار و حق چاپ انحصاری قرار می گیرد. اصل باز-بسته بیان می‌کند که نرمافزار را می‌توان «فقط برای توسعه باز کرد، اما نه برای اصلاح». چنین برنامه هایی فقط می توانند توسط شخص ثالث اضافه شوند.
- با زبان کدنویسی از زمان پذیرش جهانی و توسعه وب، تمایز مهمی که مطرح شده است، بین برنامه های کاربردی وب است که با جاوا اسکریپت، HTML و سایر فناوری های بومی وب نوشته شده اند و نیاز به آنلاین بودن و اجرای یک مرورگر وب دارند.
- بر اساس هدف و خروجی نرم افزار کاربردی ممکن است به صورت عمودی یا افقی دیده شود. برنامه های کاربردی افقی گسترده تر و پرطرفدارتر هستند، زیرا آنها هدف کلی هستند، به عنوان مثال، پایگاه های داده یا پردازشگرهای کلمه. از سوی دیگر، برنامه های کاربردی عمودی، محصولات ویژه ای هستند که برای نوع خاصی از کسب و کار یا صنعت یا بخشی که در یک سازمان است، طراحی شده اند. مجموعه‌های نرم‌افزاری یکپارچه سعی می‌کنند با هر جنبه خاصی که ممکن است مقابله کنند. مثلاً کارمند بانکی یا تولیدی یا خدمات مشتری یا حسابداری.
برخی از انواع مختلف نرم افزارهای کاربردی عبارتند از:
- یک مجموعه کاربردی این شامل بسیاری از برنامه های کاربردی است که با هم ترکیب شده اند. آنها معمولاً عملکردها، رابط‌های کاربری و ویژگی‌های مرتبطی دارند و می‌توانند با یکدیگر تعامل داشته باشند، برای مثال باز کردن فایل‌های یکدیگر. بسیاری از برنامه های تجاری اغلب عمدتاً در مجموعه هایی مانند iWork، LibreOffice و Microsoft Office ارائه می شوند.
- نرمافزار سازمانی. این نیازهای جریان داده را در فرآیندهای کل سازمان، در بخش‌های مختلف، عمدتاً در یک محیط توزیع شده بزرگ، برطرف می‌کند. به عنوان مثال، سیستم مدیریت ارتباط با مشتری (CRM)، نرم افزار مدیریت زنجیره تامین و سیستم های برنامه ریزی منابع سازمانی.
- نرم افزار کارگر اطلاعات. این به کاربران امکان می‌دهد برخلاف مدیریت سازمانی، اطلاعات را عمدتاً برای پروژه‌های فردی در یک بخش ایجاد و همچنین مدیریت کنند. به عنوان مثال، مدیریت منابع و مدیریت زمان.
- نرم افزار آموزشی. این مربوط به نرم افزار دسترسی به محتوا است، اما دارای ویژگی ها یا محتوایی است که برای استفاده دانش آموزان یا مربیان مناسب است. به عنوان مثال، ممکن است آزمایشاتی را ارائه دهد.
- نرم افزار شبیه سازی این سیستم های انتزاعی یا فیزیکی را برای آموزش یا تحقیق شبیه سازی می کند.
