آب و هوا میانگین آب و هوا در یک منطقه معین در یک دوره زمانی طولانی تر است. به عنوان مثال، آب و هوای هاوایی آفتابی و گرم است، اما آب و هوای قطب جنوب سرد است.
آب و هوا تغییرات کوتاه مدتی است که در دما، ابر، بارندگی، رطوبت و باد در یک منطقه یا یک شهر مشاهده می کنیم.
آب و هوای یک منطقه یا شهر عبارت است از میانگین آب و هوای آن طی سالیان متمادی.
سیستم طبقه بندی آب و هوای Koppen پرکاربردترین سیستم برای طبقه بندی اقلیم های جهان است. دسته بندی آن بر اساس میانگین سالانه و ماهانه دما و بارندگی است. سیستم کوپن پنج نوع عمده آب و هوایی را تشخیص می دهد. هر نوع با یک حرف بزرگ مشخص می شود.
الف – آب و هوای مرطوب گرمسیری: همه ماه ها دارای دمای متوسط بالای 18 درجه سانتیگراد هستند
ب – آب و هوای خشک: با بارش کم در اکثر فصول سال
ج - آب و هوای مرطوب در عرض جغرافیایی متوسط با زمستان های معتدل
د – آب و هوای مرطوب در عرض جغرافیایی متوسط با زمستان های سرد
E – آب و هوای قطبی: با زمستان و تابستان بسیار سرد
بیایید ویژگی های هر یک از این انواع عمده آب و هوایی را با جزئیات بیشتر مورد بحث قرار دهیم.
آب و هوای مرطوب استوایی به سمت شمال و جنوب از خط استوا تا حدود 15 تا 25 درجه سانتیگراد عرض جغرافیایی گسترش می یابد. در این اقلیم ها، همه ماه ها میانگین دمایی بالاتر از 18 درجه سانتی گراد دارند. بارش سالانه بر اساس توزیع فصلی بارندگی است.
بارزترین ویژگی اقلیمی اقلیم های خشک این است که تبخیر و تعرق بالقوه بیش از بارندگی است. این اقلیم ها از 20 تا 35 درجه سانتیگراد شمالی و جنوبی خط استوا و در مناطق قاره ای بزرگ در عرض های جغرافیایی میانی که اغلب توسط کوه ها احاطه شده اند گسترش می یابد.
انواع جزئی این اقلیم عبارتند از:
این آب و هوا دارای تابستان های گرم و مرطوب با زمستان های معتدل است. وسعت آن از 30 تا 50 درجه عرض جغرافیایی عمدتاً در مرزهای شرقی و غربی اکثر قاره ها است. در طول زمستان، ویژگی اصلی آب و هوا طوفان عرض جغرافیایی متوسط است. رعد و برق های همرفتی بر ماه های تابستان غالب است. سه نوع جزئی وجود دارد
آب و هوای مرطوب قاره ای در عرض جغرافیایی میانی دارای تابستان های گرم تا خنک و زمستان های سرد است. موقعیت این اقلیم ها به سمت قطب اقلیم C است. میانگین دمای گرم ترین ماه بیشتر از 10 درجه سانتیگراد و سردترین ماه کمتر از -3 درجه سانتیگراد است. زمستان‌ها شدید همراه با طوفان برف، بادهای شدید و سرمای شدید از توده‌های هوای قطبی یا قطب شمال است. سه نوع جزئی وجود دارد:
آب و هوای قطبی دارای دمای سرد در تمام طول سال با گرمترین ماه کمتر از 10 درجه سانتیگراد است. آب و هوای قطبی در نواحی ساحلی شمالی آمریکای شمالی، اروپا، آسیا و در خشکی های گرینلند و قطب جنوب یافت می شود. دو نوع آب و هوای جزئی وجود دارد:
تغییر اقلیم به هرگونه تغییر درازمدت در آب و هوای زمین یا آب و هوای یک منطقه یا شهر اطلاق می شود. این شامل گرم شدن، خنک شدن و تغییرات علاوه بر دما می شود. آب و هوای یک شهر، منطقه یا کل سیاره در طی چند سال بسیار آهسته تغییر می کند. سازمان جهانی هواشناسی (WMO) دوره کلاسیک مورد استفاده برای توصیف آب و هوا را 30 سال تعریف می کند.
برخی از علل تغییرات آب و هوایی طبیعی هستند مانند تغییر در مدار زمین، تغییر در میزان انرژی حاصل از خورشید، تغییرات اقیانوس ها و فوران های آتشفشانی.
با این حال، گرمایش اخیر را نمی توان به تنهایی توسط طبیعت توضیح داد. بیشتر گرمایش از اواسط دهه 1990 به دلیل سوزاندن زغال سنگ، نفت و گاز است. سوزاندن این سوخت‌ها به این صورت است که ما بیشتر انرژی را که هر روز مصرف می‌کنیم تولید می‌کنیم. این سوختن گازهای به دام انداختن گرما مانند دی اکسید کربن را به هوا اضافه می کند. این گازها را گازهای گلخانه ای می نامند.
دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که دمای متوسط زمین طی 100 سال آینده یا بیشتر در حال افزایش است. تاثیر گرم شدن آب و هوای زمین همیشه در بالا آمدن سطح دریاها، کاهش پوشش برف و یخ و تغییر الگوی بارندگی و فصول مشهود است.
