در این درس، با دو ایده به نام‌های نسبی‌گرایی اخلاقی و مطلق‌گرایی اخلاقی آشنا خواهیم شد. این ایده‌ها به ما کمک می‌کنند تا بفهمیم مردم چگونه تصمیم می‌گیرند چه چیزی درست و چه چیزی نادرست است. ما از کلمات ساده و مثال‌های آسان برای روشن کردن این ایده‌ها استفاده خواهیم کرد. اگرچه این مباحث از اخلاق و فلسفه اخلاق سرچشمه می‌گیرند، اما آنها را به روشی آسان برای درک یاد خواهیم گرفت.
نسبی‌گرایی اخلاقی این ایده است که آنچه درست یا غلط است می‌تواند بسته به جایی که هستید یا با چه کسی هستید تغییر کند. این بدان معناست که افراد مختلف و فرهنگ‌های مختلف می‌توانند در مورد قوانین مختلف در مورد نحوه رفتار به توافق برسند. در نسبی‌گرایی اخلاقی، هیچ قانون واحدی وجود ندارد که همیشه برای همه صادق باشد. در عوض، مردم با فکر کردن به فرهنگ، خانواده و جامعه خود به زندگی نگاه می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که چه چیزی خوب است.
برای مثال، در یک کشور، ممکن است رسم خاصی بگوید که احترام به بزرگترها با گوش دادن همیشگی به آنها بسیار مهم است. در جای دیگر، ممکن است کودکان تشویق شوند که آزادانه صحبت کنند و حتی از بزرگسالان سوالات زیادی بپرسند. هر دو روش تفکر را می‌توان در نسبی‌گرایی اخلاقی مشاهده کرد. هر گروه از مردم بر اساس باورها و سنت‌های خود تصمیم می‌گیرند که چه چیزی برای آنها درست است.
به قوانین خانه یا مدرسه فکر کنید. در یک کلاس درس، ممکن است قانونی داشته باشید که همه باید هنگام بازی نوبت خود را رعایت کنند. در کلاس درس دیگر، قانون ممکن است این باشد که معلم دانش‌آموزان را به صورت تصادفی صدا بزند. هر دو کلاس می‌خواهند نظم و انصاف را حفظ کنند، اما روش‌های انجام این کار متفاوت است. این شبیه نسبی‌گرایی اخلاقی است. ایده این است که قوانین می‌توانند بسته به جایی که هستید یا آنچه مردم باور دارند تغییر کنند.
مثال دیگری را می‌توان در خانواده‌های مختلف یافت. برخی خانواده‌ها ممکن است قانونی داشته باشند که همه باید «لطفاً» و «متشکرم» را به طور قاطع بگویند. خانواده‌های دیگر ممکن است راحت‌تر باشند و روش‌های مختلفی برای صحبت کردن با مهربانی را مجاز بدانند. این تفاوت‌ها نشان می‌دهد که آنچه مودبانه و خوب تلقی می‌شود، می‌تواند متفاوت باشد، درست همانطور که نسبیت‌گرایی اخلاقی به ما می‌آموزد.
مطلق‌گرایی اخلاقی این ایده است که قوانین ثابتی در مورد درست و غلط وجود دارد. این بدان معناست که برخی چیزها همیشه درست هستند، صرف نظر از اینکه شما چه کسی هستید یا کجا زندگی می‌کنید. طبق مطلق‌گرایی اخلاقی، این قوانین هرگز تغییر نمی‌کنند. آنها برای همه در همه زمان‌ها یکسان هستند.
یک مثال ساده از مطلق‌گرایی اخلاقی، این ایده است که آسیب رساندن عمدی به کسی همیشه اشتباه است. مهم نیست چه باشد، آسیب رساندن به دیگران بد تلقی می‌شود. مثال دیگر صداقت است. بسیاری از مردم معتقدند که گفتن حقیقت همیشه بهترین انتخاب است. این ایده‌ها حتی اگر افراد از کشورها یا فرهنگ‌های مختلف باشند، تغییر نمی‌کنند.
تصور کنید که با دوستانتان بازی می‌کنید و یک اسباب‌بازی گمشده پیدا می‌کنید. یک قانون مبتنی بر مطلق‌گرایی اخلاقی ممکن است بگوید که شما باید سعی کنید اسباب‌بازی را به صاحبش برگردانید، مهم نیست چه اتفاقی بیفتد. این قانون از یک زمین بازی به زمین بازی دیگر تغییر نمی‌کند.
مثال دیگر، قانونی در کلاس است که می‌گوید «زدن ممنوع». چه در مدرسه باشید، چه در جشن تولد یا در خانه، زدن همیشه اشتباه تلقی می‌شود. این شبیه مطلق‌گرایی اخلاقی است زیرا این قانون ثابت است و به موقعیت بستگی ندارد.
بیایید این دو ایده را با نکات ساده‌ای مقایسه کنیم:
تصور کنید که شما و دوستتان در حال نقاشی کشیدن هستید. ممکن است قانونی داشته باشید که می‌گوید همیشه مداد رنگی‌هایتان را به اشتراک بگذارید. دوست شما ممکن است گاهی اوقات آنها را به اشتراک بگذارد، اما گاهی اوقات احساس می‌کند که نگه داشتن آنها اشکالی ندارد. اگر به مطلق‌گرایی اخلاقی نگاه کنید، به اشتراک گذاشتن همیشه یک قانون خواهد بود. اما در نسبی‌گرایی اخلاقی، این قانون ممکن است بر اساس موقعیت و احساسات افراد درگیر تغییر کند.
مدت‌ها پیش، مردم زیاد در مورد اینکه چه چیزی درست و چه چیزی نادرست است صحبت می‌کردند. برخی از متفکران باستان به قوانین ثابتی اعتقاد داشتند که هر فرد باید از آنها پیروی کند. این ایده مطلق‌گرایی اخلاقی است. آنها فکر می‌کردند که برخی از قوانین، مانند مهربان بودن یا صادق بودن، هرگز تغییر نمی‌کنند.
متفکران دیگر معتقد بودند که آنچه برای یک گروه از مردم درست است، ممکن است برای گروه دیگری درست نباشد. آنها معتقد بودند که ایده‌های ما در مورد درست و غلط می‌تواند با گذشت زمان و با فرهنگ‌های مختلف تغییر کند. این ایده نسبیت‌گرایی اخلاقی نامیده می‌شود. به عنوان مثال، مردم در یک بخش از جهان ممکن است یک تعطیلات خاص را به روشی منحصر به فرد جشن بگیرند، در حالی که مردم در بخش دیگری از جهان ممکن است همان تعطیلات را بسیار متفاوت جشن بگیرند. هر دو پاسخ قابل قبول هستند زیرا منعکس کننده باورهای اخلاقی متفاوتی هستند.
هم نسبی‌گرایی اخلاقی و هم مطلق‌گرایی اخلاقی به ما کمک می‌کنند تا انتخاب‌هایمان را درک کنیم. نسبی‌گرایی اخلاقی به ما می‌آموزد که پذیرای روش‌های دیگر تفکر باشیم. وقتی با کسی از فرهنگ متفاوتی ملاقات می‌کنیم، می‌توانیم بدون قضاوت سریع در مورد او، در مورد ایده‌های او در مورد درست و غلط بیاموزیم.
مطلق‌گرایی اخلاقی، تصوری قوی از برخی قوانین به ما می‌دهد که به حفظ امنیت همه و رفتار منصفانه با آنها کمک می‌کند. برای مثال، این قانون که نباید به دیگران آسیب برسانیم، به ما می‌آموزد که همیشه مهربان باشیم. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که برخی از قوانین هرگز نباید تغییر کنند تا جامعه عادلانه بماند.
هر دو ایده مفید هستند. آنها به ما کمک می‌کنند تا ببینیم در حالی که برخی از قوانین بسیار مهم هستند، برخی دیگر از ایده‌ها می‌توانند انعطاف‌پذیر باشند و از یک فرد یا فرهنگ به فرد یا فرهنگ دیگر متفاوت باشند. این دانش به ما کمک می‌کند تا هر روز با دقت در مورد اعمال و انتخاب‌های خود فکر کنیم.
وقتی سعی می‌کنید تصمیم بگیرید چه چیزی درست یا غلط است، پرسیدن سوالات ساده مفید است. به قوانینی که می‌دانید فکر کنید. آیا این قوانین در مکان‌های مختلف تغییر می‌کنند؟ یا همیشه یکسان هستند؟
برای مثال، به اشتراک گذاشتن اسباب‌بازی‌هایتان فکر کنید. از خودتان بپرسید: «آیا اشتراک‌گذاری همیشه خوب است، مهم نیست چه باشد، یا می‌تواند بسته به موقعیت تغییر کند؟» وقتی این سؤالات را می‌پرسید، به مطلق‌گرایی اخلاقی و نسبی‌گرایی اخلاقی فکر می‌کنید.
با استفاده از این سؤالات، می‌توانید تصمیم بگیرید که آیا یک قانون، قانونی است که همیشه باید رعایت شود یا اینکه می‌تواند وقتی در مکان یا با افراد مختلف هستید تغییر کند.
خانواده، دوستان و جامعه شما نقش بزرگی در آموزش درست و غلط به شما دارند. آنها به شما کمک می‌کنند تا یاد بگیرید کدام قوانین مهم هستند و کدام یک ممکن است تغییر کنند. برخی از خانواده‌ها به قوانین ثابتی اعتقاد دارند که در آنها برخی اقدامات همیشه خوب یا همیشه اشتباه هستند. خانواده‌های دیگر ممکن است انعطاف‌پذیرتر باشند و در موقعیت‌های مختلف، روش‌های رفتاری متفاوتی را مجاز بدانند.
در مدرسه، معلمان ممکن است قوانینی وضع کنند تا به همه در یادگیری و حفظ امنیت کمک کنند. این قوانین می‌توانند از مطلق‌گرایی اخلاقی ناشی شوند. در عین حال، دوستان شما ممکن است ایده‌های متفاوتی در مورد آنچه سرگرم‌کننده و منصفانه است، داشته باشند. این نشان دهنده نسبی‌گرایی اخلاقی است. هر دو ایده به شما کمک می‌کنند یاد بگیرید که چگونه فردی با ملاحظه باشید.
هر روز، شما انتخاب‌هایی می‌کنید که نشان می‌دهند چه چیزی را درست یا غلط می‌دانید. وقتی تصمیم می‌گیرید میان وعده‌تان را با کسی تقسیم کنید، به یک دوست کمک کنید یا کلمه‌ای محبت‌آمیز بگویید، در حال انجام یک انتخاب اخلاقی هستید. گاهی اوقات، این انتخاب‌ها منعکس کننده قوانین ثابتی هستند، مانند رفتار مهربانانه با کسی در هر شرایطی. گاهی اوقات، تصمیمات شما ممکن است به دلیل موقعیت‌های مختلف تغییر کند.
برای مثال، به یک بازی فکر کنید. یک قانون می‌تواند این باشد که همه باید نوبت خود را رعایت کنند. اگر کسی فراموش کند که منتظر نوبت خود بماند، ممکن است دیگران را ناراحت کند. این قانون علیه عدم رعایت صف مانند مطلق‌گرایی اخلاقی است، زیرا مهم نیست چه اتفاقی بیفتد، از آن پیروی می‌شود. از سوی دیگر، اگر در حال انجام یک بازی هستید که قوانین می‌توانند برای سرگرم‌کننده‌تر شدن بازی تغییر کنند، به نسبی‌گرایی اخلاقی نگاه می‌کنید. درک هر دو روش به شما کمک می‌کند هر روز انتخاب‌های بهتری داشته باشید.
مردم در نقاط مختلف جهان سنت‌های متفاوتی دارند. این سنت‌ها به شکل‌گیری آنچه که آنها درست می‌دانند کمک می‌کنند. در برخی فرهنگ‌ها، پیروی از قوانین سختگیرانه بسیار مهم است زیرا آنها معتقدند برخی از اقدامات هرگز نباید تغییر کنند. در فرهنگ‌های دیگر، مردم ممکن است معتقد باشند که قوانین می‌توانند انعطاف‌پذیرتر باشند و با زمان و مکان تغییر کنند.
برای مثال، یک تعطیلات خاص را در نظر بگیرید. در یک کشور، خانواده‌ها ممکن است آداب و رسوم سختگیرانه‌ای داشته باشند که نشان‌دهنده احترام باشد. در کشور دیگری، مردم ممکن است با سنت‌های شاد و آرام مختلفی جشن بگیرند. هر دو نوع جشن بر اساس ایده‌های درست و غلط هستند، اما نسبیت اخلاقی را نشان می‌دهند زیرا آداب و رسوم با فرهنگ تغییر می‌کنند.
حتی بزرگسالان نیز در زندگی روزمره خود از ایده‌های نسبی‌گرایی اخلاقی و مطلق‌گرایی اخلاقی استفاده می‌کنند. وقتی بزرگسالان در محل کار، در هیئت‌های مدرسه یا در دولت‌ها قوانینی وضع می‌کنند، به این فکر می‌کنند که چه چیزی منصفانه و خوب است. برخی قوانین به این دلیل وضع می‌شوند که مردم موافقند که برخی اعمال، مانند دزدی یا آسیب رساندن به دیگران، همیشه اشتباه هستند. این قوانین، مطلق‌گرایی اخلاقی را نشان می‌دهند.
در مواقع دیگر، قوانین یک جامعه می‌تواند تغییر کند زیرا مردم ایده‌های متفاوتی در مورد بهترین‌ها دارند. به عنوان مثال، برخی از جوامع ممکن است قوانین خاصی را برای جشن‌ها، جشنواره‌ها یا سنت‌هایی که مختص خودشان است، وضع کنند. این قوانین انعطاف‌پذیر از نسبی‌گرایی اخلاقی ناشی می‌شوند. بزرگسالان با درک هر دو ایده، سعی می‌کنند قوانینی ایجاد کنند که برای همه منصفانه و مهربانانه باشد.
یادگیری این ایده‌ها به ما کمک می‌کند تا ببینیم که حتی در دنیای بزرگ بزرگسالان، انتخاب بین درست و غلط بسیار مهم است. وقتی این تفاوت‌ها را بدانیم، می‌توانیم به بهتر شدن جوامع خود کمک کنیم.
در اینجا چند سوال ساده وجود دارد که می‌توانید از خودتان بپرسید تا این ایده‌ها را بررسی کنید:
این سوالات به شما کمک می‌کنند تا ببینید آیا یک قانون، قانونی است که هرگز تغییر نمی‌کند یا اینکه با تغییر شرایط تغییر می‌کند. همچنین به شما کمک می‌کنند تا تصمیم بگیرید چه چیزی برای شما و دیگران مناسب است.
ایده‌هایی که امروز یاد گرفته‌ایم به سایر دروس مدرسه نیز مرتبط هستند. در مطالعات اجتماعی، شما در مورد اینکه چگونه افراد مختلف آداب و رسوم و سنت‌های متفاوتی دارند، می‌آموزید. در ادبیات، شخصیت‌های داستان‌ها انتخاب‌هایی می‌کنند که احساسات و ایده‌های آنها را در مورد درست و غلط نشان می‌دهد. حتی در هنر، رنگ‌ها و شکل‌های مختلف ممکن است برای افراد مختلف معانی خاصی داشته باشند.
این پیوندها نشان می‌دهند که یادگیری درست و غلط بخشی از بسیاری از موضوعات است. چه تاریخ بخوانید و چه علم، درک اینکه مردم چگونه تصمیم می‌گیرند چه چیزی خوب است به شما کمک می‌کند دنیا را مهربان‌تر ببینید.
بیایید به یک داستان ساده فکر کنیم. دو دوست، آنا و بن، را تصور کنید. آنا معتقد است که به اشتراک گذاشتن همیشه بهترین راه برای نشان دادن مهربانی است. او همیشه میان وعده خود را به کسی که ندارد، تعارف می‌کند. با این حال، بن فکر می‌کند که این می‌تواند تغییر کند. گاهی اوقات احساس می‌کند که اگر واقعاً به یک میان وعده نیاز داشته باشد، نگه داشتن آن برای خودش اشکالی ندارد. طرز فکر آنا ایده‌ای شبیه به مطلق‌گرایی اخلاقی را نشان می‌دهد - او به یک قانون ثابت اعتقاد دارد که به اشتراک گذاشتن همیشه درست است. ایده بن بیشتر شبیه نسبی‌گرایی اخلاقی است زیرا او اجازه می‌دهد که این قانون بر اساس نیازهایش تغییر کند.
این داستان به ما کمک می‌کند تا ببینیم که روش‌های مختلفی برای تفکر در مورد قوانین خوب بودن وجود دارد. هر دو روش می‌توانند در موقعیت‌های مختلف مفید باشند. با صحبت در مورد چنین مثال‌هایی، بیشتر در مورد اینکه چگونه انتخاب‌های ما دنیای اطراف ما را بهتر و مهربان‌تر می‌کند، می‌آموزیم.
صحبت با معلمان و والدینتان راهی عالی برای یادگیری بیشتر در مورد درست و غلط است. از آنها بپرسید که چرا فکر می‌کنند یک قانون مهم است. بپرسید که آیا آن قانون در همه جا یکسان است یا می‌تواند در مکان‌های مختلف تغییر کند. همچنین می‌توانید داستان‌هایی را در کتاب‌ها بخوانید که شخصیت‌ها را در حال انتخاب‌های دشوار نشان می‌دهد. این داستان‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا ببینید که یادگیری اخلاق سفری است که با بزرگ شدن طی می‌کنید.
هر بار که تصمیمی می‌گیرید، به این فکر کنید که آیا این انتخاب بر اساس یک قانون ثابت است یا انتخابی است که با توجه به شرایط تغییر می‌کند. با انجام این کار، شما تمرین می‌کنید که هم مطلق‌گرایی اخلاقی و هم نسبی‌گرایی اخلاقی را درک کنید.
اگرچه اکنون این ایده‌ها را در کلاس با کلمات و مثال‌های ساده یاد می‌گیرید، اما فرصت‌های زیادی برای صحبت در مورد آنها با خانواده و دوستانتان خواهید داشت. گوش دادن به دیگران و به اشتراک گذاشتن افکارتان می‌تواند به شما کمک کند تا بفهمید چرا برخی افراد به یک شکل فکر می‌کنند و برخی دیگر متفاوت.
گاهی اوقات، بعد از یک بحث یا یک داستان، ممکن است بپرسید: «آیا این قانون همیشه صادق است؟» یا «آیا اگر من در جای دیگری باشم، این قانون تغییر می‌کند؟» این سؤالات بسیار مهم هستند. آنها نشان می‌دهند که شما عمیقاً در مورد چگونگی وضع قوانین توسط مردم فکر می‌کنید.
هم نسبی‌گرایی اخلاقی و هم مطلق‌گرایی اخلاقی به ما در مورد مهربانی می‌آموزند. حتی اگر مردم قوانین متفاوتی داشته باشند، همه می‌خواهند مهربان و منصف باشند. در مطلق‌گرایی اخلاقی، مهربان بودن همیشه قانونی است که باید رعایت شود. در نسبی‌گرایی اخلاقی، مهربانی ممکن است بسته به موقعیت متفاوت به نظر برسد. ایده اصلی این است که مراقبت از دیگران بسیار مهم است.
برای مثال، اگر کسی را دیدید که غمگین یا آسیب دیده است، می‌توانید از قلبتان برای کمک به او استفاده کنید. این عمل ساده‌ی مهربانی، انتخابی است که بسیاری معتقدند همیشه خوب است. این نشان می‌دهد که حتی وقتی قوانین می‌توانند تغییر کنند، مهربانی ارزشی است که به همه کمک می‌کند احساس بهتری داشته باشند.
وقتی ایده‌های اخلاقی را مطالعه می‌کنیم، یاد می‌گیریم که راه‌های زیادی برای دیدن درست و غلط وجود دارد. برخی از راه‌ها بسیار سختگیرانه هستند و برخی دیگر امکان تغییر را فراهم می‌کنند. هر دو دیدگاه به ما کمک می‌کنند تا در مورد رفتار خود و قوانینی که از آنها پیروی می‌کنیم فکر کنیم. در دنیای شلوغ ما، آگاهی از این ایده‌ها به ما کمک می‌کند تا با احترام و شادی در کنار هم زندگی کنیم.
به یاد داشته باشید، قوانین و اخلاق فقط در مورد پیروی از دستورالعمل‌ها نیستند. آنها در مورد درک چگونگی رفتار با دیگران با احترام، مراقبت و صداقت هستند. چه به قوانین ثابت اعتقاد داشته باشید و چه به ایده‌های انعطاف‌پذیر، دانستن اینکه چرا به یک روش خاص رفتار می‌کنید بسیار مهم است.
امروز، یاد گرفتیم که نسبی‌گرایی اخلاقی این ایده است که آنچه درست یا غلط است ممکن است بسته به موقعیت، فرهنگ یا خانواده تغییر کند. همچنین یاد گرفتیم که مطلق‌گرایی اخلاقی این ایده است که برخی از قوانین ثابت هستند و باید همیشه رعایت شوند. هر دو ایده به ما کمک می‌کنند تا بفهمیم مردم چگونه با هم زندگی می‌کنند و هر روز انتخاب می‌کنند.
با صحبت در مورد مثال‌هایی از مدرسه، خانه و جامعه‌مان، دیدیم که چگونه این ایده‌ها می‌توانند نحوه‌ی نگاه ما به اعمال و تصمیماتمان را تغییر دهند. دانستن این ایده‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا فردی منصف، مهربان و متفکر باشید.
نسبی‌گرایی اخلاقی: این ایده به ما می‌آموزد که آنچه درست یا غلط است می‌تواند تغییر کند. این بستگی به فرهنگ، خانواده و موقعیت دارد. در نسبی‌گرایی اخلاقی، ما یاد می‌گیریم که نظرات مختلف را درک کنیم و به شیوه‌های زندگی دیگران احترام بگذاریم.
مطلق‌گرایی اخلاقی: این ایده به ما می‌آموزد که برخی از قوانین همیشه ثابت هستند. صادق بودن، مهربان بودن و آزار نرساندن به دیگران نمونه‌هایی از قوانینی هستند که بسیاری از مردم معتقدند تغییر نمی‌کنند.
هر دو ایده به ما کمک می‌کنند تا در مورد انصاف، مهربانی و احترام بیاموزیم. آنها در زندگی روزمره ما در مدرسه، خانه و جامعه مفید هستند.
به یاد داشته باشید که در مورد آنچه که به آن اعتقاد دارید درست است، سوال بپرسید و با خانواده و دوستانتان صحبت کنید. این به شما کمک می‌کند تا به فردی دلسوز و متفکر تبدیل شوید. یادگیری در مورد این ایده‌های اخلاقی، سفری است که به شما کمک می‌کند هر روز انتخاب‌های خوبی داشته باشید.
