در دنیای ما، برخی افراد می‌توانند تصمیمات بزرگی بگیرند و به بسیاری دیگر کمک کنند. این توانایی قدرت نامیده می‌شود. برخی افراد همچنین از مزایای ویژه‌ای برخوردار می‌شوند که در زندگی به آنها کمک می‌کند. این امتیاز نامیده می‌شود. در این درس، یاد خواهیم گرفت که قدرت و امتیاز چیست و چگونه در جامعه ما عمل می‌کنند. از مثال‌هایی از مدرسه، خانه و جامعه استفاده خواهیم کرد. همچنین خواهیم دید که چرا اشتراک‌گذاری و انصاف بسیار مهم هستند.
قدرت به معنای توانایی انتخاب و تصمیم‌گیری است. وقتی شما در یک بازی رهبر هستید، قدرت دارید. در یک کلاس، معلم قدرت دارد که تصمیم بگیرد چه فعالیت‌هایی انجام دهد و چه درس‌هایی را تدریس کند. در یک خانواده، والدین از قدرت برای مراقبت از شما و وضع قوانینی که شما را ایمن نگه می‌دارد، استفاده می‌کنند. قدرت به افراد کمک می‌کند تا امور را سازماندهی کنند و با هم کار کنند. استفاده خوب از قدرت به معنای گوش دادن به دیگران و کمک به همه برای احساس مشارکت است.
امتیاز به معنای داشتن مزایا یا امتیازات اضافی است که دیگران ممکن است نداشته باشند. به عنوان مثال، اگر در روز تولدتان یک تکه کیک اضافی دریافت کنید، این یک امتیاز کوچک است. گاهی اوقات، امتیاز به این معنی است که یک فرد فرصت‌های ویژه‌ای دارد، مانند زمان اضافی برای مطالعه یا کمک بیشتر در انجام تکالیف. همه افراد در یک گروه از امتیازات یکسانی برخوردار نیستند و این گاهی اوقات می‌تواند منجر به احساس بی‌عدالتی شود. مهم است به یاد داشته باشید که امتیاز به معنای بهتر بودن از شخص دیگری نیست. در عوض، باید از آن برای آسان‌تر کردن زندگی برای همه استفاده شود.
در مدرسه، بسیاری از افراد نقش‌هایی دارند که قدرت را نشان می‌دهد. معلم شما با انتخاب فعالیت‌ها، خواندن داستان‌ها و تعیین قوانین، کلاس را هدایت می‌کند. مدیر و سایر کارکنان نیز قدرت دارند زیرا به اداره مدرسه کمک می‌کنند. گاهی اوقات، ممکن است یک دانش‌آموز به عنوان سرگروه یا دستیار روز انتخاب شود. این راهی برای به اشتراک گذاشتن کمی قدرت با دیگران است. وقتی نوبت به همه می‌رسد، کلاس احساس شادی و عدالت می‌کند.
در مدرسه، امتیاز می‌تواند به طرق مختلفی خود را نشان دهد. به عنوان مثال، اگر به دانش‌آموزی به دلیل نیازش، کمک بیشتری در خواندن داده شود، این کمک اضافی یک امتیاز محسوب می‌شود. گاهی اوقات، به برخی از دانش‌آموزان در طول آزمون زمان اضافی داده می‌شود یا لوازم هنری ویژه‌ای دریافت می‌کنند. این موارد یادگیری را برای آن دانش‌آموزان آسان‌تر می‌کند. مهم است که معلمان سعی کنند چنین امتیازاتی را به طور عادلانه تقسیم کنند. وقتی همه از حمایت مورد نیاز خود برخوردار شوند، همه کودکان می‌توانند یاد بگیرند و رشد کنند.
در خانه، قدرت در نحوه تصمیم‌گیری والدین دیده می‌شود. پدر یا مادر شما در مورد زمان خواب، غذا و فعالیت‌های خانوادگی تصمیم می‌گیرند. آنها از شما مراقبت می‌کنند و به نفع شما تصمیم می‌گیرند. امتیاز در خانه می‌تواند چیزی شبیه به انتخاب فیلم در یک شب خانوادگی یا دریافت یک خوراکی کوچک هنگام موفقیت در مدرسه باشد. این مزایا باعث می‌شود احساس خاص بودن کنید. با این حال، وقتی فقط یک نفر در خانواده همیشه این خوراکی‌ها را دریافت می‌کند، ممکن است ناعادلانه به نظر برسد. تقسیم امتیازات در خانه به همه کمک می‌کند تا احساس ارزشمندی و دوست داشته شدن کنند.
در محله ما، رهبرانی مانند شهرداران، سازمان‌دهندگان جامعه و سایر مقامات منتخب قدرت دارند. آنها در مورد پارک‌ها، مدارس و رویدادهای اجتماعی تصمیم می‌گیرند. به عنوان مثال، یک شهردار ممکن است تصمیم بگیرد که یک زمین بازی جدید بسازد تا کودکان بتوانند مکانی امن برای بازی داشته باشند. برخی از افراد جامعه ممکن است از امتیاز بیشتری برخوردار باشند زیرا خانه‌های بهتری دارند یا پول بیشتری برای خرج کردن دارند. وقتی رهبران از قدرت خود به خوبی استفاده می‌کنند، مطمئن می‌شوند که همه افراد محله زندگی خوبی دارند. مهم است که قدرت و امتیاز به اشتراک گذاشته شود تا هیچ کس احساس نکند که نادیده گرفته شده است.
قدرت وقتی مفید است که افراد را دور هم جمع کند. یک تیم ورزشی را در نظر بگیرید. مربی قدرت تصمیم‌گیری در مورد برنامه بازی و ایجاد انگیزه در بازیکنان را دارد. وقتی مربی به هر یک از اعضای تیم گوش می‌دهد، همه به عنوان یک واحد کار می‌کنند. به همین ترتیب، رهبران جامعه باید به افرادی که به آنها خدمت می‌کنند گوش دهند. وقتی رهبران از قدرت خود برای مراقبت از همه استفاده می‌کنند، جوامع قوی‌تر و شادتر می‌شوند. قدرت باید برای هدایت و حمایت استفاده شود، نه برای ریاست بر اطرافیان.
گاهی اوقات، داشتن امتیاز به معنای دریافت کمک اضافی است. در مدرسه، یک دانش‌آموز ممکن است برای یادگیری مهارت‌های جدید، آموزش اضافی دریافت کند. در خانه، کودک ممکن است زمان بیشتری را با والدین خود برای بازی یا یادگیری داشته باشد. این امتیازات می‌تواند به رشد و یادگیری فرد کمک کند. با این حال، مهم است که این کمک اضافی با دیگران که ممکن است به آن نیاز داشته باشند نیز به اشتراک گذاشته شود. وقتی از امتیاز برای حمایت از همه استفاده می‌شود، جامعه ما را به مکانی بهتر برای زندگی تبدیل می‌کند. افراد دارای امتیاز همچنین می‌توانند مزایای خود را با دوستانی که ممکن است به کمی کمک اضافی نیاز داشته باشند، به اشتراک بگذارند.
انصاف یعنی همه شانس برابر برای انجام کارها و لذت بردن از آنها داشته باشند. رعایت انصاف در مدرسه، خانه و جامعه بسیار مهم است. وقتی قدرت و امتیاز به طور عادلانه تقسیم شود، همه احساس مهم بودن می‌کنند. تصور کنید که در یک بازی فقط یک کودک همیشه برنده می‌شود. آن بازی سرگرم‌کننده نخواهد بود. انصاف باعث می‌شود بازی‌ها، کار و تفریح ما لذت‌بخش‌تر شوند زیرا به همه فرصتی برای درخشیدن داده می‌شود. قوانین منصفانه به افراد کمک می‌کند تا به یکدیگر اعتماد کنند و با خوشحالی با هم کار کنند.
داشتن قدرت به این معنی است که فرد باید از آن با دقت استفاده کند. یک رهبر باید مهربان و با ملاحظه باشد. به عنوان مثال، اگر به عنوان رهبر کلاس انتخاب شوید، مسئول کمک به همکلاسی‌های خود هستید. این راهی برای تمرین اشتراک قدرت است. رهبران باید در مورد چگونگی تأثیر تصمیمات خود بر دیگران فکر کنند. وقتی قدرت با مهربانی استفاده شود، اعتماد ایجاد می‌کند و اطمینان حاصل می‌شود که هر فرد احساس احترام می‌کند.
روزی روزگاری، شهر کوچکی با شهردار مهربانی وجود داشت. شهردار قدرت وضع قوانین و کمک به همه در شهر را داشت. در یک زمستان سرد، طوفان بزرگی آمد. بسیاری از خانواده‌ها برای گرم و خشک ماندن به کمک نیاز داشتند. شهردار به حرف مردم گوش داد و با سازماندهی امدادگران، قدرت خود را به اشتراک گذاشت. او مطمئن شد که هر خانواده پتوی گرم و غذای گرم دریافت می‌کند. از آنجا که او قدرت خود را به اشتراک گذاشت و به حرف همه گوش داد، شهر به مکانی برای مراقبت و امنیت تبدیل شد. این داستان به ما می‌آموزد که به اشتراک گذاشتن قدرت، یک جامعه را قوی‌تر و شادتر می‌کند.
در یک مدرسه‌ی شاد و پرنشاط، قانونی وجود داشت که بر اساس آن، هر روز فقط تعداد کمی از دانش‌آموزان می‌توانستند رهبر صف باشند. بعضی از بچه‌ها احساس می‌کردند که از بقیه عقب مانده‌اند، چون هرگز نوبتشان نمی‌رسید. معلم متوجه شد که این منصفانه نیست. یک روز، معلم گفت: «بیایید نوبتی باشیم تا همه شانس رهبری داشته باشند.» حالا، همه از زمانی که در طول روز به عنوان رهبر سپری می‌کردند، لذت می‌بردند. کلاس شادتر شده بود و همه دانش‌آموزان اهمیت رعایت نوبت و منصف بودن را یاد گرفته بودند. این داستان به ما یادآوری می‌کند که انصاف باعث می‌شود هر فردی احساس ارزش و اهمیت کند.
در جامعه ما، رهبران افرادی هستند که به تصمیم‌گیری‌های بزرگ کمک می‌کنند. برای مثال، معلم شما تصمیم می‌گیرد که چه موضوعاتی را مطالعه کنید. یک شهردار در مورد چیزهایی مانند پارک‌ها و جاده‌ها تصمیم می‌گیرد. رهبران با گوش دادن به افراد مختلف تصمیم می‌گیرند. آنها در مورد آنچه برای همه بهتر است فکر می‌کنند. وقتی رهبران از قدرت مسئولانه استفاده می‌کنند، قوانینی ایجاد می‌کنند که به همه افراد کمک می‌کند تا به شیوه‌ای مهربان و سازمان‌یافته زندگی کنند. این به ما نشان می‌دهد که رهبری با مسئولیت گوش دادن و مراقبت از دیگران همراه است.
اگرچه برخی افراد قدرت یا مزایای بیشتری دارند، اما تک تک افراد مهم هستند. در کلاس شما، هر کودک ایده‌ها و استعدادهای منحصر به فردی دارد. یک پازل بزرگ را تصور کنید که در آن هر قطعه برای ایجاد یک تصویر کامل مورد نیاز است. هیچ قطعه‌ای خیلی کوچک یا بی‌اهمیت نیست. در جامعه، هر فرد به کامل و زیبا شدن جهان کمک می‌کند. وقتی درک کنیم که همه مهم هستند، یاد می‌گیریم که به یکدیگر احترام بگذاریم و به یکدیگر کمک کنیم.
کلاس‌های درس مکان‌های ویژه‌ای هستند که در آنها به اشتراک گذاشتن ایده‌ها مورد استقبال قرار می‌گیرد. هر بار که صحبت می‌کنید یا فکر خود را به اشتراک می‌گذارید، کمی از قدرت خود استفاده می‌کنید. این به همه کمک می‌کند چیز جدیدی یاد بگیرند. وقتی به ایده یک دوست گوش می‌دهید، ممکن است روش متفاوتی برای نگاه کردن به مسائل را درک کنید. به اشتراک گذاشتن، کلاس را به فضایی دوستانه تبدیل می‌کند که در آن هر صدایی اهمیت دارد. رهبران در کلاس درس نه تنها معلمان، بلکه دانش‌آموزانی هستند که افکار و احساسات خود را به اشتراک می‌گذارند.
شما هم قدرت دارید، حتی به عنوان یک زبان‌آموز خردسال. وقتی همکلاسی‌تان را می‌بینید که در انجام یک تکلیف مشکل دارد، می‌توانید به او کمک کنید. یک کلمه‌ی ساده‌ی تشویق‌آمیز یا یک حرکت متفکرانه می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. کمک به دیگران نشان می‌دهد که شما می‌دانید چگونه از قدرت با مهربانی استفاده کنید. این کار مانند این است که کمی از انرژی خودتان را برای بالا بردن روحیه‌ی کسی بدهید. چنین اعمال مهربانی، کلاس درس، خانه و جامعه‌ی شما را بهتر می‌کند.
مردم از قدرت به طرق مختلف استفاده می‌کنند. در خانه، والدین از قدرت برای مراقبت از خانواده استفاده می‌کنند. در مدرسه، معلمان از قدرت برای هدایت یادگیری استفاده می‌کنند. در جامعه، رهبران در مورد پروژه‌های مهمی که به همه کمک می‌کند، تصمیم می‌گیرند. برخی افراد ممکن است از قدرت برای بیان نظرات خود در جلسات یا گردهمایی‌های اجتماعی نیز استفاده کنند. صرف نظر از اینکه قدرت در کجا استفاده می‌شود، ایده این است که تصمیماتی گرفته شود که به بهبود زندگی برای همه کمک کند. وقتی قدرت به اشتراک گذاشته می‌شود و عاقلانه استفاده می‌شود، همه احساس تعلق و احترام می‌کنند.
امتیاز می‌تواند به طرق مختلفی ظاهر شود. برای برخی، امتیاز می‌تواند به معنای دریافت کمک اضافی در تکالیف مدرسه یا انتخاب شدن برای نقشی ویژه در کلاس باشد. برای برخی دیگر، ممکن است به معنای دسترسی به فعالیت‌های سرگرم‌کننده یا منابعی باشد که در دسترس همه نیست. درک این نکته مهم است که امتیاز راهی برای نشان دادن بهتر بودن یک نفر از دیگری نیست. در عوض، ایده امتیاز به ما می‌آموزد که برخی افراد مزایای بیشتری دارند و ما باید سعی کنیم این مزایا را به اشتراک بگذاریم تا همه بتوانند از آن بهره‌مند شوند. وقتی درباره امتیاز بیشتر یاد می‌گیریم، اهمیت شفقت و به اشتراک گذاشتن را نیز درک می‌کنیم.
در دنیای واقعی، رهبران از قدرت و امتیاز خود برای کمک به مردم استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، در طول یک جشنواره اجتماعی، رهبران محلی فعالیت‌های سرگرم‌کننده‌ای را برای کودکان و خانواده‌ها ترتیب می‌دهند. آنها در مورد برنامه‌های رژه‌ها، بازی‌ها و نمایشگاه‌ها تصمیم می‌گیرند. رهبران همچنین ممکن است از موقعیت خود برای کمک به ساخت پارک‌های جدید یا بهبود جاده‌ها استفاده کنند. وقتی این تصمیمات به طور عادلانه به اشتراک گذاشته شوند، همه اعضای جامعه از مزایای آن بهره‌مند می‌شوند. نمونه‌های واقعی به ما کمک می‌کنند تا ببینیم که قدرت و امتیاز فقط ایده‌های بزرگی نیستند؛ آنها برای قوی‌تر و شادتر کردن جوامع ما استفاده می‌شوند.
تقسیم قدرت و امتیاز به معنای دادن فرصتی به همه برای لذت بردن از زندگی و همکاری است. وقتی رهبران این کار را نمی‌کنند، برخی افراد احساس می‌کنند که کنار گذاشته شده‌اند یا بی‌اهمیت هستند. با تقسیم کردن، همه فرصت عادلانه‌ای دریافت می‌کنند. در مدرسه، وقتی هر دانش‌آموز نوبتی برای کمک کردن پیدا می‌کند، کلاس درس دوستانه‌تر و متحدتر می‌شود. در خانه و در جامعه، تقسیم کردن به نزدیک‌تر شدن افراد کمک می‌کند و باعث می‌شود همه احساس امنیت و شادی کنند. ایده تقسیم کردن به ما می‌آموزد که کار کردن با هم بهتر از کار کردن به تنهایی است.
حتی اگر جوان باشید، می‌توانید یک رهبر باشید. رهبر همیشه به معنای کسی با عنوان بزرگ نیست؛ می‌تواند دوستی باشد که گوش می‌دهد، همکلاسی‌ای که کمک می‌کند یا کودکی که اسباب‌بازی‌اش را با کسی به اشتراک می‌گذارد. اعمال کوچک مهربانی می‌تواند تأثیرات بزرگی در جامعه شما داشته باشد. وقتی به دوستی کمک می‌کنید، به کسی کلمات محبت‌آمیز می‌گویید یا اسباب‌بازی‌هایتان را با او به اشتراک می‌گذارید، نشان می‌دهید که ارزش قدرت را درک می‌کنید. این اقدامات کوچک محیطی گرم ایجاد می‌کنند که در آن همه احساس می‌کنند مورد توجه قرار گرفته‌اند. رهبر جوان بودن به این معنی است که می‌توانید در هر عملی که انجام می‌دهید، انصاف، مهربانی و احترام را نشان دهید.
ممکن است گاهی اوقات متوجه شوید که یک نفر همیشه بدون مشورت با دیگران تصمیم می‌گیرد. این نمونه‌ای از استفاده بیش از حد از قدرت بدون به اشتراک گذاشتن آن است. یا ممکن است دوستی را ببینید که همیشه نوبت‌های اضافی و خوراکی‌های ویژه دریافت می‌کند در حالی که دیگران منتظرند. این نشان می‌دهد که امتیاز به طور مساوی تقسیم نمی‌شود. تشخیص این لحظات مهم است زیرا به ما کمک می‌کند بفهمیم چه زمانی چیزی منصفانه نیست. صحبت در مورد این مسائل می‌تواند به همه یادآوری کند که از قدرت و امتیاز به گونه‌ای استفاده کنند که گروه را شاد و متحد کند. هر یک از ما می‌توانیم یاد بگیریم که از انصاف و مهربانی دفاع کنیم.
فلسفه سیاسی راهی برای درک چگونگی تصمیم‌گیری در میان مردم است. این فلسفه به ما کمک می‌کند تا سوالاتی مانند «چه کسی قوانین را وضع می‌کند؟» و «چرا باید با همه منصفانه رفتار شود؟» بپرسیم. اگرچه این ایده‌ها ممکن است بزرگ به نظر برسند، اما وقتی از مثال‌هایی از زندگی روزمره خود استفاده می‌کنیم، درک آنها آسان است. کلاس خود را به عنوان یک جامعه کوچک در نظر بگیرید که در آن معلم و دانش‌آموزان همگی نقش‌هایی دارند. معلم تدریس می‌کند و شما یاد می‌گیرید و گاهی اوقات به یکدیگر کمک می‌کنید. فلسفه سیاسی به ما نشان می‌دهد که وقتی همه ایده‌های خود را به اشتراک می‌گذارند و به یکدیگر گوش می‌دهند، تصمیمات گرفته شده برای همه خوب است. این باعث می‌شود گروه ما قوی‌تر و محترمانه‌تر شود.
باغی را تصور کنید که پر از انواع مختلف گل است. هر گل منحصر به فرد است. برخی از گل‌ها بلند و درخشان هستند و برخی دیگر کوچک و ظریف. باغبان قدرت آبیاری و مراقبت از گل‌ها را دارد. اما اگر باغبان فقط یک قسمت از باغ را آبیاری کند، بسیاری از گل‌ها به خوبی رشد نخواهند کرد. وقتی باغبان آب را به طور مساوی تقسیم کند، هر گلی می‌تواند به زیبایی شکوفا شود. در این تشبیه، قدرت مانند آب‌پاش است و امتیاز مانند داشتن آب اضافی برای کسانی است که به آن نیاز دارند. یک باغ شاد، باغی است که در آن از هر گلی به طور مساوی مراقبت می‌شود.
هر روز، نمونه‌هایی از انصاف را در اطراف خود می‌بینید. چه در حال تقسیم اسباب‌بازی‌ها در زمین بازی باشید و چه در طول بازی نوبت خود را رعایت کنید، انصاف این لحظات را شاد می‌کند. وقتی نوبت بازی یا صحبت شماست، از آن لذت می‌برید و احساس احترام می‌کنید. انصاف به همه افراد کمک می‌کند تا احساس تعلق کنند و دوستی‌های خوبی ایجاد می‌کند. وقتی انصاف را تمرین می‌کنیم، به بهتر شدن کلاس درس، خانه و جامعه برای همه کمک می‌کنیم. این به ما یادآوری می‌کند که تقسیم کردن، دلسوزی است و هر صدا و عملی مهم است.
قدرت به معنای داشتن توانایی تصمیم‌گیری و رهبری است. مثل این است که کاپیتان یک تیم یا رهبر کلاس خود باشید.
امتیاز به معنای دریافت کمک اضافی یا امتیازات ویژه است. درک این نکته مهم است که همه از امتیازات یکسانی برخوردار نیستند.
انصاف زمانی است که همه فرصتی برای انجام کارها و لذت بردن از آنها داشته باشند. تقسیم نوبت و تصمیمات محبت‌آمیز به همه کمک می‌کند تا احساس مهم بودن کنند.
استفاده عاقلانه از قدرت به معنای گوش دادن به دیگران و اهمیت دادن به همه اطرافیان است. رهبران در مدارس، خانه‌ها و جامعه نمونه‌های خوبی از استفاده دقیق از قدرت را نشان می‌دهند.
به اشتراک گذاشتن امتیازات به معنای کمک به کسانی است که کمک اضافی مورد نیاز خود را ندارند. وقتی افراد امتیازات خود را به اشتراک می‌گذارند، همه با هم یاد می‌گیرند و رشد می‌کنند.
هر فردی فارغ از میزان قدرت یا امتیازی که دارد، ارزشمند است . مانند قطعات یک پازل، هر فرد جامعه ما را کامل می‌کند.
این درس به ما آموخته است که قدرت و امتیاز، بخشی از زندگی روزمره ما هستند. ما این ایده‌ها را در خانواده‌ها، مدارس و محله‌های خود می‌بینیم. از همه مهم‌تر، تقسیم منصفانه آنها، دنیای ما را به مکانی مهربان‌تر تبدیل می‌کند. همیشه به یاد داشته باشید که در هر کاری که انجام می‌دهید، از مهربانی، گوش دادن و به اشتراک گذاشتن استفاده کنید. وقتی همه انصاف را رعایت می‌کنند، جامعه ما مانند باغی زیبا می‌شود که در آن هر گلی شکوفا می‌شود.
