زیبایی چیزی است که ما در اطراف خود می‌بینیم و احساس می‌کنیم. می‌توان آن را در طبیعت، هنر و حتی در افراد یافت. در این درس، با دو روش درک زیبایی آشنا خواهیم شد. برخی معتقدند که زیبایی مبتنی بر احساسات و سلیقه‌های شخصی است. این روش نگاه به زیبایی، دیدگاه ذهنی نامیده می‌شود. برخی دیگر معتقدند که قوانینی وجود دارد که چیزی را زیبا می‌کند، دیدگاهی که به عنوان دیدگاه عینی شناخته می‌شود. هر دو ایده به ما کمک می‌کنند تا بفهمیم چگونه از هنر و جهان لذت می‌بریم.
وقتی درباره زیبایی صحبت می‌کنیم، به چیزهایی فکر می‌کنیم که چشمانمان را نوازش می‌دهند، قلبمان را شاد می‌کنند یا باعث می‌شوند احساس آرامش کنیم. حتی چیزهای ساده‌ای مانند رنگین‌کمان بعد از باران یا یک چهره خندان را می‌توان زیبا دید. در این درس، بررسی خواهیم کرد که چه چیزی چیزی را از هر دو دیدگاه زیبا می‌کند. ما از کلمات ساده و مثال‌های روزمره استفاده خواهیم کرد. این به همه، به ویژه زبان‌آموزان جوان، کمک می‌کند تا روش‌های مختلف نگاه ما به زیبایی را درک و قدردانی کنند.
گاهی اوقات، ایده‌های ما در مورد زیبایی می‌تواند بسیار شخصی باشد. مثل وقتی که رنگ یا اسباب‌بازی مورد علاقه‌تان را انتخاب می‌کنید. چیزی که شما زیبا می‌دانید ممکن است با چیزی که دوستتان فکر می‌کند زیبا است متفاوت باشد. در موارد دیگر، مردم موافقند که برخی چیزها زیبا هستند، حتی اگر دلایل آنها متفاوت باشد. بیایید عمیق‌تر به این ایده‌ها بپردازیم.
زیبایی به معنای چیزهایی است که دوست‌داشتنی، جذاب یا دلربا هستند. زیبایی را می‌توان در یک گل درخشان، یک نقاشی زیبا یا حتی در یک عمل مهربانانه دید. زیبایی به طرق مختلف قلب ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. گاهی اوقات، ما از چیزی لذت می‌بریم زیرا باعث می‌شود خاطرات خوشی را به یاد بیاوریم. در مواقع دیگر، زیبایی را می‌توان در نظم و تعادل یافت، مانند یک باغ مرتب.
یک راه برای فکر کردن در مورد زیبایی، به یاد آوردن این ضرب‌المثل است: «زیبایی در چشم بیننده است.» این بدان معناست که آنچه یک نفر زیبا می‌داند ممکن است با آنچه شخص دیگری زیبا می‌داند متفاوت باشد. این ایده ما را به دیدگاه ذهنی از زیبایی سوق می‌دهد.
بسیاری از هنرمندان، نویسندگان و حتی دانشمندان راه‌های مختلفی برای درک زیبایی پیدا کرده‌اند. آنها سوالاتی مانند «چه چیزی چیزی را زیبا می‌کند؟» و «چرا ما چیزهای خاصی را بیشتر از چیزهای دیگر دوست داریم؟» می‌پرسند. در هنر و زندگی، مردم هم از قلب و هم از ذهن خود برای تصمیم‌گیری در مورد آنچه زیباست استفاده می‌کنند. مهم‌تر از همه، زیبایی یک ایده مهم است زیرا به ما کمک می‌کند تا از هنر، طبیعت و حتی افراد دیگر قدردانی کنیم.
دیدگاه ذهنی به زیبایی به این معنی است که زیبایی یک تجربه شخصی است. وقتی می‌گویید یک نقاشی، یک آهنگ یا یک داستان زیباست، احساسات خودتان را به اشتراک می‌گذارید. نظر شما ممکن است با نظر شخص دیگری متفاوت باشد و این اشکالی ندارد. هر کسی سلیقه‌ها و تجربیات متفاوتی دارد. به عنوان مثال، ممکن است فکر کنید یک سیب قرمز روشن زیباترین میوه است، در حالی که دوست شما ممکن است یک سیب سبز را ترجیح دهد.
این دیدگاه مانند انتخاب طعم بستنی مورد علاقه‌تان است. بعضی از بچه‌ها عاشق شکلات هستند و بعضی دیگر عاشق وانیل. هیچ پاسخ درست یا غلطی وجود ندارد و دلیل اینکه شما یک طعم را انتخاب می‌کنید شخصی است. به همین ترتیب، آنچه که فکر می‌کنید زیبا است از قلب و تجربیات خودتان ناشی می‌شود.
وقتی ما یک نقاشی با رنگ‌های جسورانه می‌بینیم، ممکن است آن را هیجان‌انگیز و شاد بیابیم. ممکن است شخص دیگری همان نقاشی را ببیند و احساس آرامش و آسودگی کند. چیزی که یکی از این مناظر را بهتر می‌کند، یک مهارت یا یک قانون نیست - بلکه صرفاً احساسات شخصی ماست. تجربیات، خاطرات و ایده‌های منحصر به فرد ما، همگی به شکل‌گیری آنچه ما زیبا می‌بینیم، کمک می‌کنند.
از آنجا که هر کسی ایده‌های متفاوتی در مورد آنچه زیبا به نظر می‌رسد دارد، دیدگاه ذهنی از زیبایی کاملاً مربوط به احساسات است. این طرز تفکر به ما می‌آموزد که به تفاوت‌ها احترام بگذاریم. به ما کمک می‌کند تا درک کنیم که حتی اگر ممکن است در مورد همه چیز موافق نباشیم، همه نظرات در مورد زیبایی مهم هستند.
برای مثالی ساده: تصور کنید که به یک گل نگاه می‌کنید. ممکن است گلبرگ‌های قرمز را دوست داشته باشید زیرا شما را به یاد یک روز گرم تابستانی می‌اندازند. دوست شما ممکن است گلبرگ‌های زرد را ترجیح دهد زیرا احساس روشنی و شادی به شما می‌دهند. هر دوی شما گل را زیبا می‌بینید، اما به طرق مختلف. این قلب دیدگاه ذهنی از زیبایی است.
دیدگاه عینی به زیبایی متفاوت است. این دیدگاه بیان می‌کند که برخی چیزها زیبا هستند زیرا از قوانینی پیروی می‌کنند یا ویژگی‌های خاصی دارند که اکثر مردم می‌توانند در مورد آنها توافق داشته باشند. این دیدگاه در مورد این ایده است که زیبایی را می‌توان با نظم، تعادل و الگوهای واضح سنجید. وقتی به یک ساختمان با طراحی خوب یا یک تصویر با دقت نقاشی شده نگاه می‌کنیم، ممکن است متوجه شویم که تقارن یا هماهنگی وجود دارد. بسیاری از مردم می‌توانند این ویژگی‌ها را زیبا ببینند.
این دیدگاه چندان به احساسات شخصی وابسته نیست. در عوض، به ویژگی‌هایی نگاه می‌کند که تقریباً همه می‌توانند متوجه آنها شوند. برای مثال، بسیاری از مردم موافقند که یک پروانه با بال‌های رنگارنگ یا غروب خورشید با سایه‌های نارنجی و صورتی فراوان به دلیل تعادل و نور آن زیباست. اگرچه مردم هنوز واکنش‌های خود را دارند، اما می‌توان این ویژگی‌ها را به گونه‌ای مورد بحث قرار داد که بسیاری ممکن است آنها را به طور مشابه ببینند.
یکی از راه‌های تفکر در مورد زیبایی عینی، به خاطر سپردن برخی از الگوهای موجود در طبیعت است. یک پوسته مارپیچی یا برگ‌های متقارن روی یک گیاه را در نظر بگیرید. این الگوها از قوانین طبیعت پیروی می‌کنند. بسیاری از مردم این الگوها را خوشایند می‌دانند زیرا حس نظم ایجاد می‌کنند. وقتی الگویی را می‌بینیم که بسیاری می‌توانند آن را توصیف یا اندازه‌گیری کنند، صحبت کردن در مورد زیبایی آن به صورت عینی آسان‌تر است.
برخی از هنرمندان و متفکران معتقدند که تناسبات خاص، یک اثر هنری را زیبا می‌کنند. آنها ممکن است برای توضیح چگونگی عملکرد زیبایی به شکل‌ها، خطوط و رنگ‌ها نگاه کنند. به عنوان مثال، ایده «نسبت طلایی» در هنر یکی از راه‌هایی است که مردم سعی می‌کنند توضیح دهند که چرا برخی از نقاشی‌ها و ساختمان‌ها بسیار متعادل و جذاب به نظر می‌رسند. اگرچه توضیح این موضوع ممکن است کمی پیچیده به نظر برسد، اما ایده ساده است: وقتی چیزها تناسب خوبی دارند، بسیاری از مردم آنها را زیبا می‌بینند.
اگرچه دیدگاه عینی به ما کمک می‌کند تا با استفاده از عقل و مشاهده در مورد زیبایی صحبت کنیم، اما مهم است بدانیم که این دیدگاه هنوز با احساسات شخصی نیز کار می‌کند. قوانین عینی ما را دعوت می‌کنند تا به جزئیات نگاه کنیم و الگوهایی را که بسیاری بر سر آنها توافق دارند، درک کنیم. این به ما کمک می‌کند تا ببینیم که راه‌های زیادی برای تحسین زیبایی وجود دارد - نه فقط از طریق احساسات خودمان، بلکه با نگاه کردن به آنچه در جهان رایج و متعادل است.
حالا که به هر دو دیدگاه ذهنی و عینی نگاه کردیم، بیایید آنها را با هم مقایسه کنیم. دیدگاه ذهنی مربوط به قلب و سلیقه شخصی ماست. این دیدگاه به ما می‌گوید که زیبایی برای هر کسی متفاوت است. وقتی می‌گویید یک آهنگ یا تصویر زیباست، اغلب به این دلیل است که باعث می‌شود احساس خاصی داشته باشید، مانند شادی یا آرامش.
از سوی دیگر، دیدگاه عینی، با بررسی تعادل و قواعد به زیبایی نگاه می‌کند. این دیدگاه می‌پرسد: «آیا این نقاشی شکل خوبی دارد؟ آیا به خوبی سازماندهی شده است؟» حتی اگر در مورد یک تصویر کمتر هیجان‌زده باشید، ممکن است هنوز هم بگویید که زیباست زیرا مرتب یا متعادل است.
هر دو دیدگاه مهم هستند. دیدگاه ذهنی به ما می‌آموزد که احساسات هر کسی در مورد زیبایی معتبر است. دیدگاه عینی به ما کمک می‌کند تا درک کنیم که ویژگی‌های مشترکی وجود دارد که بسیاری از مردم آنها را تحسین می‌کنند. وقتی در مورد هر دو روش یاد می‌گیریم، در درک هنر و دنیای اطرافمان بهتر می‌شویم.
در اینجا یک لیست ساده برای نشان دادن تفاوت‌ها آورده شده است:
اگرچه این ایده‌ها متفاوت هستند، اما اغلب با هم کار می‌کنند. برای مثال، یک زمین بازی با طراحی زیبا ممکن است به دلیل سرگرم‌کننده بودن (ذهنی) و همچنین به دلیل داشتن ساختار و ایمنی مناسب (عینی) مورد علاقه قرار گیرد. با نگاه کردن به هر دو جنبه، می‌توانیم بهتر درک کنیم که زیبایی از کجا می‌آید و چرا برای ما مهم است.
زندگی روزمره پر از چیزهایی است که می‌توانیم آنها را زیبا بنامیم. بیایید به چند مثال نگاه کنیم تا ایده‌های زیبایی ذهنی و عینی را واضح‌تر درک کنیم.
تصور کنید که در باغی قدم می‌زنید. گل‌های رنگارنگ زیادی می‌بینید که هر کدام به شکل خاصی شکل گرفته‌اند. ممکن است احساس شادی کنید زیرا رنگ‌ها شما را به یاد یک روز شاد در پارک می‌اندازند. این احساس ذهنی است. در عین حال، ممکن است متوجه شوید که گل‌ها در ردیف‌های مرتب و به صورت جفت چیده شده‌اند. این نظم اغلب توسط بسیاری از افراد مورد تحسین قرار می‌گیرد و زیبایی عینی را نشان می‌دهد.
مثال دیگری را می‌توان در کلاس درس شما یافت. دیوارها ممکن است با آثار هنری و پوسترها تزئین شده باشند. یک دانش‌آموز ممکن است پوستری را زیبا بداند زیرا شخصیت کارتونی مورد علاقه‌اش روی آن است. این یک دیدگاه ذهنی است. دانش‌آموز دیگری ممکن است پوستری را تحسین کند زیرا با خطوط واضح و رنگ‌های متعادل با دقت ترسیم شده است. این یک دیدگاه عینی را نشان می‌دهد.
حتی اشیاء ساده می‌توانند هر دو دیدگاه را نشان دهند. یک کارت دست‌ساز از طرف یک دوست از دو جهت زیبایی دارد. زیباست زیرا وقتی آن را می‌بینید، احساس می‌کنید که دوستتان شما را دوست دارد. همچنین ممکن است الگوها و رنگ‌های زیبایی داشته باشد که از قوانین کوچک طراحی پیروی می‌کنند. به این ترتیب، کارت هم از نظر ذهنی و هم از نظر عینی زیبا است.
هر بار که چیز زیبایی می‌بینید، به این فکر کنید که چرا باعث می‌شود احساس خوبی داشته باشید. از خود بپرسید که آیا رنگ‌ها، شکل یا چیز خاصی که آن را به شما یادآوری می‌کند، آن را جذاب می‌کند. این تفکر شما را به درک تفاوت‌های بین زیبایی ذهنی و عینی نزدیک‌تر می‌کند.
در دنیای هنر و زیبایی، بسیاری از متفکران بزرگ پرسش‌های عمیقی مطرح کرده‌اند: «چه چیزی هنر را زیبا می‌کند؟ آیا می‌توان زیبایی را اندازه‌گیری کرد؟» این پرسش‌ها به حوزه‌ای به نام فلسفه هنر و زیبایی تعلق دارند. اگرچه این ایده‌ها ممکن است پیچیده به نظر برسند، اما می‌توانیم آنها را با کلمات ساده درک کنیم.
فلسفه درباره پرسیدن سوالات بزرگ و تفکر دقیق در مورد پاسخ‌هاست. وقتی فیلسوفان درباره هنر و زیبایی صحبت می‌کنند، هم به بررسی احساس ما نسبت به هنر (ذهنی) و هم به بررسی آنچه می‌توانیم ببینیم که هنر را دلپذیر می‌کند (عینی) می‌پردازند. آنها به این فکر می‌کنند که آیا تعریف واحدی از زیبایی وجود دارد یا اینکه از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
بسیاری از هنرمندان هنگام خلق آثار خود از هر دو دیدگاه استفاده می‌کنند. یک هنرمند ممکن است رنگ‌هایی را انتخاب کند که بیانگر احساس شادی باشد، که جنبه‌ی ذهنی زیبایی است. در عین حال، آنها به چگونگی تعادل و سازماندهی نقاشی خود توجه می‌کنند، که یک ایده‌ی عینی است. این ترکیب به لذت بردن از هنر توسط بسیاری از مردم کمک می‌کند.
از نظر تاریخی، فرهنگ‌های مختلف ایده‌های متفاوتی در مورد زیبایی داشته‌اند. در برخی از نقاط جهان، رنگ‌های روشن و اشکال جسورانه زیبا دیده می‌شوند. در جاهای دیگر، طرح‌های ساده و آرام ترجیح داده می‌شوند. فیلسوفان و هنرمندان در مورد چگونگی ریشه گرفتن این تفاوت‌ها از سنت‌های فرهنگی و تجربیات شخصی بحث کرده‌اند.
درک فلسفه هنر و زیبایی به ما کمک می‌کند تا یاد بگیریم که هنر نه تنها چیزی برای دیدن است، بلکه چیزی برای احساس کردن نیز هست. به ما نشان می‌دهد که زیبایی پلی بین قلب و ذهن ماست. این درک می‌تواند ما را مهربان‌تر کند و به نظرات یکدیگر احترام بیشتری بگذارد.
احساسات ما نقش بزرگی در نحوه‌ی دیدن زیبایی دارند. وقتی به تصویر مورد علاقه‌تان نگاه می‌کنید یا به یک آهنگ دوست‌داشتنی گوش می‌دهید، از طریق احساساتتان از زیبایی لذت می‌برید. این جنبه‌ی ذهنی است. قلب شما به شما می‌گوید که چیزی زیباست زیرا باعث می‌شود احساس شادی، آرامش یا هیجان کنید.
از سوی دیگر، افکار ما به ما کمک می‌کنند تا جزئیات هنر و طبیعت را متوجه شویم. وقتی ساختمانی با اشکال زیبا یا باغی را می‌بینید که در ردیف‌های بی‌نقص چیده شده است، ذهن شما متوجه نظم و تعادل می‌شود. این جنبه عینی زیبایی است. حتی اگر احساس قوی نداشته باشید، ممکن است بگویید: «این کار مرتب و خوب انجام شده است.»
احساسات و افکار هر دو مهم هستند. آنها با هم کار می‌کنند تا به ما در لذت بردن از هنر کمک کنند. عشق شما به یک نقاشی رنگارنگ ممکن است با یک احساس شروع شود و سپس با توجه به خطوط ساده و متعادلی که هنرمند استفاده کرده است، رشد کند. این نشان می‌دهد که زیبایی غنی و پر از معانی مختلف است.
وقتی افکارتان را در مورد یک تصویر زیبا با یک دوست به اشتراک می‌گذارید، ممکن است چیز جدیدی یاد بگیرید. ممکن است دوستتان جزئیاتی را ببیند که شما متوجه آنها نشده‌اید. این می‌تواند به هر دوی شما کمک کند تا هنر را بیشتر تحسین کنید. این یک راه سرگرم‌کننده برای یادگیری با هم و درک این است که زیبایی می‌تواند همزمان شامل چیزهای زیادی باشد.
زیبایی فقط در نقاشی‌ها یا آهنگ‌ها نیست. در بسیاری از بخش‌های زندگی روزمره ما وجود دارد. به لبخند روی صورت کسی، مهربانی بین دوستان یا نحوه تابش خورشید از میان درختان توجه کنید. همه اینها نمونه‌هایی از زیبایی هستند.
در خانه، نحوه چیدن میز یا چیدن گل‌ها در گلدان توسط خانواده می‌تواند زیبایی را نشان دهد. این موارد از الگوها یا ایده‌هایی پیروی می‌کنند که بسیاری از مردم آنها را خوشایند می‌دانند. آنها هم احساس درونی گرما و هم حس عینی نظم را با هم ترکیب می‌کنند.
در مدرسه، ممکن است پروژه‌های هنری را ببینید که با عشق و دقت انجام می‌شوند. یک دانش‌آموز ممکن است به دلیل الهام گرفتن، نقاشی بکشد، در حالی که دیگری ممکن است اشکال را با دقت روی یک پوستر بچینند. هر پروژه، به لطف احساسات شخصی و طراحی متفکرانه، زیبایی را به روش خود نشان می‌دهد.
وقتی به طبیعت نگاه می‌کنیم، نمونه‌های زیادی از زیبایی می‌بینیم. جنبه‌ی عینی آن در الگوهای تکرارشونده‌ی برگ‌های یک درخت یا تقارن آرام یک دریاچه قابل مشاهده است. جنبه‌ی ذهنی آن در احساسی است که یک نسیم ملایم یا طلوع خورشید درخشان در شما ایجاد می‌کند. هر دو، طبیعت را به مکانی شگفت‌انگیز برای کاوش و لذت بردن تبدیل می‌کنند.
با توجه به محیط اطرافمان، یاد می‌گیریم که زیبایی در اطراف ما وجود دارد. در جهان، در هنر و در قلب‌های ما. این به ما کمک می‌کند تا نسبت به چیزهای کوچکی که زندگی را خاص می‌کنند، هوشیارتر و قدردان‌تر باشیم.
بسیاری از مردم زیبایی را چیزی می‌دانند که با چشمان خود می‌بینیم. با این حال، زیبایی به آنچه احساس می‌کنیم و حتی آنچه انجام می‌دهیم نیز مربوط می‌شود. یک کلمه محبت‌آمیز، یک آغوش گرم یا یک عمل متفکرانه می‌تواند زیبا باشد. این نشان می‌دهد که زیبایی فقط مربوط به شکل‌ها، رنگ‌ها یا الگوها نیست. بلکه مربوط به احساسات و اعمال نیز هست.
برای مثال، وقتی به یک دوست کمک می‌کنید یا یک اسباب‌بازی را با او به اشتراک می‌گذارید، خودِ این عمل مهربانانه زیباست. این زیبایی از قلب مهربان شما و شادی‌ای که برای شخص دیگری به ارمغان می‌آورید، ناشی می‌شود. این نوعی زیبایی است که می‌توان آن را حس کرد، نه فقط دید. چنین لحظاتی بسیار خاص هستند زیرا به ما یادآوری می‌کنند که زیبایی و مهربانی دست در دست هم دارند.
هنر همچنین نشان می‌دهد که زیبایی را می‌توان به طرق مختلف تجربه کرد. داستانی که شما را می‌خنداند یا آهنگی که شما را به رقص می‌آورد، نوعی زیبایی دارد که در احساساتی که ایجاد می‌کنند نهفته است. حتی اگر آن را با چشمان خود نبینید، می‌توانید آن را در قلب خود احساس کنید. هر دو دیدگاه ذهنی و عینی به ما کمک می‌کنند تا درک کنیم که زیبایی در اشکال مختلفی وجود دارد.
این ایده به ما کمک می‌کند تا ببینیم که همه می‌توانند زیبایی خلق کنند و آن را به اشتراک بگذارند. چه از نقاشی یک تصویر، تعریف کردن یک داستان یا صرفاً کمک به کسی لذت ببرید، در حال افزودن زیبایی به جهان هستید. این یادآوری است که زیبایی محدود به آنچه می‌توانیم اندازه‌گیری کنیم نیست، بلکه به آنچه می‌توانیم عمیقاً در درون خود احساس کنیم نیز بستگی دارد.
بیایید آنچه را که در مورد دیدگاه‌های ذهنی و عینی از زیبایی آموخته‌ایم، مرور کنیم:
به یاد داشته باشید که زیبایی ترکیبی از چیزی است که به شما احساس خوبی می‌دهد و چیزی که منظم و متعادل است. هر دو روش نگاه کردن به زیبایی مهم هستند. آنها به ما می‌آموزند که از هنر لذت ببریم، به ایده‌های مختلف احترام بگذاریم و به شگفتی‌های کوچک دنیای خود توجه کنیم.
همچنان که به کاوش در هنر و طبیعت ادامه می‌دهید، از خود بپرسید که چرا چیزی باعث می‌شود احساس شادی یا آرامش کنید. هم به ظاهر آن و هم به احساسی که به شما می‌دهد فکر کنید. با انجام این کار، خواهید دید که زیبایی در همه جا وجود دارد و شما بخشی از آن هستید.
این درس نشان می‌دهد که زیبایی یک قانون سختگیرانه نیست، بلکه ترکیبی از سلیقه شخصی و الگوهای رایج است. هر دو دیدگاه ذهنی و عینی به ما کمک می‌کنند تا جهان را از بیش از یک طریق ببینیم. ما یاد می‌گیریم که از نظرات مختلف قدردانی کنیم و به این موضوع احترام بگذاریم که آنچه برای یک نفر زیباست ممکن است برای دیگری متفاوت باشد.
در زندگی روزمره، اجازه دهید چشم و قلبتان شما را هدایت کند. چه عاشق رنگ‌های روشن یک نقاشی باشید چون لبخند را بر لبانتان می‌آورد و چه تعادل موجود در چیدمان یک باغ را تحسین کنید چون حس آرامش می‌دهد، هر دو دیدگاه از زیبایی مهم هستند. آنها به ما یادآوری می‌کنند که هنر نه تنها در مورد پیروی از قوانین است، بلکه در مورد احساس شادی و شگفتی نیز هست.
در نهایت، درک دیدگاه‌های ذهنی و عینی از زیبایی به ما کمک می‌کند تا خلاق‌تر و متفکرتر شویم. ما یاد می‌گیریم که ایده‌های ما مهم هستند و هر فرد می‌تواند زیبایی را به روش خاص خود ببیند. همزمان با رشد و کشف دنیای اطراف خود، به جزئیات زیبا، چه بزرگ و چه کوچک، توجه کنید و اکتشافات خود را با دیگران به اشتراک بگذارید.
خلاصه: زیبایی در اطراف ماست. دیدگاه ذهنی به ما می‌گوید که زیبایی چیزی است که ما احساس می‌کنیم و در قلب خود دوست داریم. دیدگاه عینی توضیح می‌دهد که زیبایی توسط بسیاری از مردم از طریق نظم و تعادل دیده می‌شود. هر دو ایده با هم کار می‌کنند تا به ما در درک هنر، طبیعت و اعمال مهربانانه کمک کنند. به یاد داشته باشید که از زیبایی در هر شکل و احترامی لذت ببرید، زیرا هر کسی روش خود را برای دیدن جهان دارد.
