دیدگاه‌های فلسفی بومی، روش‌های خاصی برای تفکر در مورد جهان هستند. این ایده‌ها از افرادی ناشی می‌شوند که سال‌های بسیار زیادی در سرزمین‌های خود زندگی کرده‌اند. آنها به ما می‌آموزند که چگونه طبیعت، خانواده و جامعه را به عنوان بخش‌های متصل به هم یک دایره بزرگ ببینیم. این دیدگاه‌ها ملایم و دلسوزانه هستند. آنها به ما یادآوری می‌کنند که هر موجود زنده‌ای مهم است.
ایده‌های مردم بومی بسیار قدیمی هستند. آنها از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها به والدین و سپس به فرزندان منتقل شده‌اند. این آموزه‌ها به ما کمک می‌کنند تا بفهمیم چگونه با طبیعت و با یکدیگر شاد زندگی کنیم. امروز، ما در مورد این دیدگاه‌ها به روشی ساده و سرگرم‌کننده خواهیم آموخت. خواهیم دید که چگونه خرد بومی می‌تواند مانند دوستی باشد که به ما در مراقبت از زمین و جوامعمان کمک می‌کند. آن را به عنوان یک داستان گرم در نظر بگیرید که اسرار مهربانی، اشتراک‌گذاری و احترام را برای ما بازگو می‌کند.
مردم بومی اولین مردمی هستند که در یک سرزمین زندگی می‌کردند. آنها ریشه‌های عمیقی در فرهنگ و سنت‌های خود دارند. بسیاری از جوامع بومی در نقاط مختلف جهان، مانند آفریقا، آسیا، آمریکا و اقیانوسیه زندگی می‌کنند. آنها داستان‌ها و ایده‌های منحصر به فردی در مورد زندگی دارند. برای آنها، زمین فقط زمینی نیست که روی آن راه می‌رویم - زنده و پر از معناست.
خانواده‌ای را تصور کنید که مدت زمان بسیار طولانی در یک خانه زندگی کرده‌اند. آنها هر گوشه از خانه خود را به خوبی می‌شناسند. مردم بومی نیز همین احساس را نسبت به سرزمین خود دارند. آنها درختان، رودخانه‌ها و حیوانات را مانند اعضای خانواده خود می‌شناسند. این رابطه نزدیک با طبیعت یکی از ایده‌های اصلی فلسفه‌های بومی است.
جهان‌بینی به معنای نحوه‌ی دیدن و فکر کردن مردم در مورد جهان است. مردم بومی اغلب جهان را به عنوان یک خانواده‌ی بزرگ می‌بینند. آنها معتقدند که هر گیاه، حیوان و انسانی به هم مرتبط است. به عنوان مثال، همانطور که ممکن است وقتی با دوستان و خانواده خود هستید احساس خوشبختی کنید، مردم بومی احساس می‌کنند که هر بخش از طبیعت دارای احساسات است و به هم تعلق دارد.
آنها زمین را به عنوان یک موجود زنده می‌بینند و با احتیاط با آن رفتار می‌کنند. این با ایده‌هایی که طبیعت را به عنوان چیزی برای استفاده بدون تفکر در نظر می‌گیرند، بسیار متفاوت است. در عوض، دیدگاه‌های بومی به ما می‌آموزند که ما بخشی از طبیعت هستیم. خورشید، باران، باد و حتی کوچکترین حشره نقش ویژه‌ای در چرخه بزرگ حیات جهان دارند.
وقتی متوجه تغییر فصل‌ها می‌شویم، می‌توانیم به این فکر کنیم که مردم بومی چگونه زمین را تماشا می‌کنند. آنها زمستان، بهار، تابستان و پاییز را به عنوان بخش‌هایی از یک چرخه زیبا می‌بینند. درست مانند یک چرخ و فلک که هر بخش بارها و بارها برمی‌گردد، طبیعت نیز الگویی تکرارشونده را نشان می‌دهد که باید به آن احترام بگذاریم و آن را گرامی بداریم.
طبیعت معلم بزرگی است. مردم بومی درس‌های زیادی از درختان، رودخانه‌ها، کوه‌ها و حیوانات می‌آموزند. آنها معتقدند که طبیعت با ما صحبت می‌کند. آنها به صدای آب جاری در رودخانه یا صدای باد که از میان برگ‌های درختان می‌گذرد گوش می‌دهند. این صداها مانند کلماتی هستند که به ما می‌گویند چگونه از خانه خود مراقبت کنیم.
برای مثال، اگر یک باغ را ببینید، ممکن است متوجه شوید که هر گل و گیاهی به نور خورشید و آب نیاز دارد. آموزه‌های بومی به ما یادآوری می‌کنند که هر بخش از طبیعت نیازی دارد، درست مانند شما که به غذا و استراحت نیاز دارید. آنها به ما می‌آموزند که اگر از طبیعت مراقبت کنیم، طبیعت نیز در عوض از ما مراقبت خواهد کرد.
وقتی در پارک یا باغی قدم می‌زنید، طبیعت را دوست خود بدانید. درختانی که سایه ارائه می‌دهند، پرندگانی که آواز می‌خوانند و حتی چمن نرم زیر پایتان، همه بخشی از یک خانواده بزرگ هستند. فلسفه‌های بومی از ما می‌خواهند که با طبیعت مهربان باشیم زیرا هر دانه شن و هر قطره آب داستان خاص خود را دارد.
در فرهنگ‌های بومی، جامعه و خانواده بسیار مهم هستند. آنها معتقدند که افراد وقتی با هم کار می‌کنند، قوی‌ترین هستند. هر فرد نقش خاصی دارد و هر نقشی مورد نیاز است، درست مانند قطعات یک پازل که کاملاً در کنار هم قرار می‌گیرند.
به کلاس درس خود فکر کنید. وقتی اسباب‌بازی‌هایتان را با هم به اشتراک می‌گذارید یا به یک دوست کمک می‌کنید، مانند یک تیم کار می‌کنید. مردم بومی نیز این کار را انجام می‌دهند. آنها با هم تصمیم می‌گیرند و از یکدیگر مراقبت می‌کنند. آنها اغلب برای صرف غذا، جشن‌ها و مراسم دور هم جمع می‌شوند. این با هم بودن بخش بزرگی از فلسفه آنهاست.
در بسیاری از سنت‌های بومی، بزرگان و بزرگسالان به کوچکترها آموزش می‌دهند. این به اشتراک گذاشتن دانش به کل جامعه کمک می‌کند تا قوی شود. درست مانند زمانی که والدین برای شما داستان قبل از خواب می‌خوانند، بزرگان بومی از طریق داستان‌ها و آهنگ‌ها خرد را منتقل می‌کنند. به این ترتیب، سنت‌ها و احترام به یکدیگر در طول اعصار ادامه می‌یابد.
داستان‌سرایی راهی قدرتمند برای به اشتراک گذاشتن ایده‌ها است. مردم بومی از داستان‌ها برای توضیح چگونگی آغاز جهان و اهمیت طبیعت استفاده می‌کنند. این داستان‌ها مانند نقشه‌های جادویی هستند که جایگاه ما را در جهان نشان می‌دهند. آنها از حیواناتی صحبت می‌کنند که به ایجاد رودخانه‌ها کمک کرده‌اند، کوه‌هایی که سر به آسمان کشیده‌اند و درختانی که اسرار گذشته را در خود جای داده‌اند.
این داستان‌ها سینه به سینه منتقل می‌شوند. پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها این داستان‌ها را دور آتش گرم یا در گردهمایی‌های اجتماعی برای کودکان تعریف می‌کنند. چنین داستان‌هایی اغلب حاوی درس‌هایی درباره عشق، اشتراک‌گذاری و احترام هستند. وقتی به داستانی از یک دوست یا والدین گوش می‌دهید، چیز جدیدی یاد می‌گیرید. به همین ترتیب، داستان‌سرایی بومی درس‌های ارزشمند زیادی را آموزش می‌دهد.
ممکن است داستانی در مورد یک حیوان شجاع یا یک فرد باهوش که به دوستانش کمک کرده است، بشنوید. این داستان‌ها سرگرم‌کننده هستند و به ما کمک می‌کنند تا به یاد داشته باشیم که مهربان و با ملاحظه بودن چقدر مهم است. آنها به ما کمک می‌کنند تا ببینیم که همه، از جمله طبیعت، نقش ویژه‌ای در چرخه بزرگ زندگی دارند.
فلسفه‌های بومی سرشار از ارزش‌هایی مانند مهربانی، احترام، به اشتراک گذاشتن داشته‌ها و مراقبت از طبیعت است. آنها معتقدند که هر عملی که انجام می‌دهیم می‌تواند جهان را به مکانی بهتر تبدیل کند. به عنوان مثال، به اشتراک گذاشتن یک وعده غذایی، کمک به همسایه یا لحظه‌ای وقت گذاشتن برای لذت بردن از غروب خورشید، همگی راه‌هایی برای نشان دادن مراقبت هستند.
یکی از ارزش‌های بزرگ، احترام است - احترام به انسان‌ها، حیوانات و زمین. مردم بومی معتقدند وقتی احترام نشان می‌دهیم، با همه موجودات زنده در هماهنگی زندگی می‌کنیم. تصور کنید وقتی کسی به شما لبخند می‌زند یا کلمات محبت‌آمیز می‌گوید، چه احساسی دارید. ایده‌های بومی می‌آموزند که حتی طبیعت نیز شایسته همان مهربانی است.
این ارزش‌ها ساده اما قدرتمند هستند. آنها به ما می‌آموزند که اگر با طبیعت مهربان باشیم، طبیعت به رشد ما کمک خواهد کرد، درست مانند گیاهی که به آب و نور خورشید نیاز دارد. و اگر به یکدیگر کمک کنیم، همه می‌توانند با خوشحالی در کنار هم زندگی کنند. وقتی به دوست خود کمک می‌کنید یا چیزی را که دوست دارید به اشتراک می‌گذارید، هر روز این ارزش‌ها را تمرین می‌کنید.
مردم بومی، اجداد خود را بخشی از وجود خود می‌دانند. آنها معتقدند که خرد و دانش گذشتگان همچنان با آنها زنده است. داستان‌ها و آموزه‌های پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و اجداد بسیار مهم است. آنها راهنمای تصمیمات، سنت‌ها و نحوه همکاری جامعه هستند.
این احترام به خود زمین نیز گسترش می‌یابد. برای بسیاری از فرهنگ‌های بومی، زمین مانند پدربزرگ و مادربزرگی است که زندگی می‌بخشد و درس می‌دهد. هر کوه، رودخانه و درختی خاطره‌ای دارد. زمین تاریخ مردمی را که روی آن زندگی کرده‌اند و داستان‌های زندگی آنها را در خود جای داده است. رفتار محتاطانه با زمین مانند مراقبت از یک دوست بسیار قدیمی و خردمند است.
برای مثال، اگر با خانواده‌تان از یک پارک مورد علاقه‌تان بازدید کنید، ممکن است احساس ارتباط خاصی با آن مکان داشته باشید. مردم بومی هر روز این حس را با سرزمین خود دارند. آنها سرزمین را گرامی می‌دارند و مطمئن می‌شوند که از آن برای نسل‌های آینده محافظت کنند. این مراقبت از طبیعت یکی از مهمترین درس‌هایی است که آنها به اشتراک می‌گذارند.
مراسم، رویدادهای ویژه‌ای هستند که در آنها مردم بومی برای جشن گرفتن زندگی گرد هم می‌آیند. این جشن‌ها شامل موسیقی، رقص و قصه‌گویی می‌شوند. آنها زمانی برای بزرگداشت طبیعت و تاریخ مردم هستند. رقصیدن دور آتش یا آواز خواندن زیر نور ستارگان می‌تواند راهی برای نشان دادن احترام به زیبایی طبیعت باشد.
یک جشن تولد را تصور کنید که همه در آن شاد هستند و در شادی و تفریح شرکت می‌کنند. در فرهنگ‌های بومی، مراسم به شیوه‌ای مشابه عمل می‌کنند. آنها مردم را گرد هم می‌آورند و چرخه مهم زندگی را به همه یادآوری می‌کنند. این آیین‌ها به جامعه کمک می‌کنند تا درس‌های قدیمی را به خاطر بسپارند و امید به آینده را به اشتراک بگذارند.
این مراسم همچنین زمان‌های مهمی از سال، مانند کاشت محصولات کشاورزی یا فصل برداشت را مشخص می‌کنند. آنها به مردم کمک می‌کنند تا با چرخه طبیعی ارتباط برقرار کنند. همانطور که ممکن است شما یک روز خاص را با خانواده خود جشن بگیرید، جوامع بومی هر فصل را به عنوان هدیه‌ای از طبیعت جشن می‌گیرند.
هنر بومی بسیار غنی و پر از معناست. طرح‌ها و نمادهای به کار رفته در نقاشی‌ها، کنده‌کاری‌ها و سفالگری‌ها اغلب داستان‌هایی درباره طبیعت و تاریخ مردم را روایت می‌کنند. این هنر ممکن است الگوهای باد، جریان آب یا زیبایی ستارگان را نشان دهد. هر تصویر یا نمادی می‌تواند به خودی خود یک درس باشد.
وقتی می‌نشینید تا چیزی را نقاشی کنید یا کاردستی بسازید، کمی از داستان خودتان را به اشتراک می‌گذارید. هنرمندان بومی از رنگ‌ها و شکل‌ها برای بیان ایده‌هایی در مورد خانواده، زمین و چرخه زندگی استفاده می‌کنند. از بسیاری جهات، هنر آنها مانند زبانی است که توضیح می‌دهد چگونه همه چیز به هم مرتبط است. تصویری از یک رودخانه پر پیچ و خم می‌تواند سفر زندگی را به ما یادآوری کند، همیشه در حال حرکت به جلو و پر از شگفتی.
این هنر فقط برای تماشا نیست؛ بلکه برای درک کردن است. نمادها در هنر بومی به انتقال سنت‌ها از نسلی به نسل دیگر کمک می‌کنند. آنها را می‌توان روی مهره‌ها، پتوها و حتی در الگوهای روی ساختمان‌ها مشاهده کرد. هر اثر هنری داستانی را روایت می‌کند که طی سال‌های بسیار زیادی به اشتراک گذاشته شده است.
دیدگاه‌های فلسفی بومی درس‌هایی را ارائه می‌دهند که می‌توانیم هر روز از آنها استفاده کنیم. آنها به ما می‌آموزند که مهربان باشیم، از طبیعت مراقبت کنیم و با دیگران همکاری کنیم. وقتی اسباب‌بازی‌هایتان را به اشتراک می‌گذارید، به یک دوست کمک می‌کنید یا زباله‌های محله‌تان را جمع‌آوری می‌کنید، با این ایده‌ها زندگی می‌کنید. این اقدامات روزمره، درست مانند یک دانه کوچک که به یک درخت بلند تبدیل می‌شود، تفاوت بزرگی ایجاد می‌کنند.
به زمانی فکر کنید که به خاطر اینکه کسی لبخندش را به اشتراک گذاشته یا در حل مشکلی به شما کمک کرده، احساس شادی کرده‌اید. خرد بومی به ما می‌آموزد که این اعمال کوچک مهربانی، آجرهای سازنده یک جامعه قوی هستند. هر عمل مهربانانه مانند ستاره‌ای درخشان در آسمان است که به تصویر بزرگ و زیبایی از با هم بودن می‌افزاید.
حتی در کلاس درس یا در خانه، می‌توانید تصور کنید که هر کلمه دلسوزانه یا عمل مفید، بخشی از چرخه بزرگ زندگی است. هر بار که به همکلاسی‌هایتان کمک می‌کنید یا به معلمتان گوش می‌دهید، خرد همکاری را که مردم بومی گرامی می‌دارند، منعکس می‌کنید.
روش‌های زیادی برای تفکر در مورد جهان وجود دارد. در بسیاری از سنت‌های مدرن یا غربی، مردم اغلب بر علم، فناوری و دستاوردهای فردی تمرکز می‌کنند. دیدگاه‌های بومی کمی متفاوت است؛ آنها به ما نشان می‌دهند که مراقبت از طبیعت و یکدیگر به اندازه پیشرفت مهم است. آنها به جای اینکه یک نفر را در اولویت قرار دهند، به ما یادآوری می‌کنند که هر موجودی ارزشمند است.
برای مثال، در حالی که برخی افراد ممکن است برای ساختن ساختمان‌های بلند بسیار سخت تلاش کنند، مردم بومی بر ایجاد روابط قوی با زمین تمرکز می‌کنند. آنها معتقدند که طبیعت خود معلمی خردمند است. در یک کلاس درس، این مانند همکاری در یک پروژه گروهی است تا اینکه فقط یک نفر تمام کارها را انجام دهد. هر دو ایده مهم هستند و ما می‌توانیم از هر یک از آنها یاد بگیریم.
با مقایسه این جهان‌بینی‌ها، می‌بینیم که فلسفه‌های بومی تعادل خاصی ایجاد می‌کنند. آنها به ما نشان می‌دهند که علم و فناوری مفید هستند، اما همچنین به ما یادآوری می‌کنند که برای گوش دادن به زمزمه‌های باد، آواز پرندگان و داستان‌های بزرگانمان وقت بگذاریم. گرد هم آوردن ایده‌های مختلف می‌تواند به ما کمک کند تا مشکلات را به روش‌های مهربانانه و خلاقانه حل کنیم.
یک ایده بسیار مهم در فلسفه بومی، دایره حیات است. این ایده به ما می‌گوید که همه چیز روی زمین در یک دایره بی‌پایان به هم متصل است. خورشید صبح طلوع می‌کند و عصر غروب می‌کند. درختان رشد می‌کنند، برگ‌هایشان می‌ریزد و سپس برگ‌های جدیدی درمی‌آورند. حیوانات متولد می‌شوند، بزرگ می‌شوند و به زندگی ادامه می‌دهند. این دایره تغییر، یک چرخه طبیعی است که به ما نشان می‌دهد چگونه زندگی به شکلی زیبا ادامه می‌یابد.
تصور کنید که یک دایره بزرگ روی یک تکه کاغذ رسم می‌کنید. نه شروعی وجود دارد و نه پایانی. این دایره مانند داستان زندگی طبق آموزه‌های بومی است. هر اتفاقی که می‌افتد بخشی از یک سفر طولانی و مداوم است. وقتی رنگین‌کمان را بعد از باران می‌بینید، به یاد داشته باشید که این یکی از نشانه‌های فراوان دایره زندگی است و به ما نشان می‌دهد که پس از هر تغییری، آغازی نو فرا می‌رسد.
این ایده به ما کمک می‌کند تا درک کنیم که حتی وقتی همه چیز تغییر می‌کند، زندگی پر از امید است. به ما می‌آموزد که صبور باشیم و مشتاقانه منتظر هر روز جدید باشیم. همانطور که فصل‌ها تغییر می‌کنند، ما نیز یاد می‌گیریم که رشد کنیم، یاد بگیریم و عشق خود را با دیگران به اشتراک بگذاریم.
اگرچه دیدگاه‌های فلسفی بومی از مدت‌ها پیش سرچشمه گرفته‌اند، اما امروزه بسیار مفید هستند. بسیاری از مردم در سراسر جهان از این ایده‌ها برای کمک به حفاظت از محیط زیست و تقویت جوامع استفاده می‌کنند. برخی از مردم هنگام تلاش برای نجات جنگل‌ها، رودخانه‌ها و حیوانات به خرد بومی گوش می‌دهند.
برای مثال، بسیاری از جوامع برای کمک به طبیعت درخت می‌کارند و باغ ایجاد می‌کنند. آنها این باور بومی را به یاد می‌آورند که زمین یک دوست زنده است. این طرز فکر به ما کمک می‌کند تا درک کنیم که هر عمل کوچک مراقبتی می‌تواند از سیاره ما محافظت کند. وقتی می‌بینید کسی گلی می‌کارد یا پارکی را تمیز می‌کند، به یاد داشته باشید که آنها گام‌هایی را برمی‌دارند که توسط این ایده‌های قدیمی و خردمندانه هدایت می‌شوند.
زندگی مدرن می‌تواند شلوغ و پر از فناوری‌های جدید باشد، اما دیدگاه‌های بومی به ما یادآوری می‌کنند که سرعت خود را کم کنیم و به دنیای اطرافمان توجه کنیم. آنها به ما می‌آموزند که کار خود را با زمانی که در طبیعت می‌گذرانیم، متعادل کنیم. چه در حال تماشای کامپیوتر باشید و چه در حال بازی در بیرون، به یاد داشته باشید که مراقبت از طبیعت با اعمال کوچک و آگاهانه در زندگی روزمره آغاز می‌شود.
یکی از بزرگترین درس‌های فلسفه‌های بومی، اهمیت همکاری به عنوان یک تیم است. در بسیاری از جوامع بومی، تصمیمات توسط یک نفر به تنهایی گرفته نمی‌شود. در عوض، همه ایده‌های خود را به اشتراک می‌گذارند و هر صدایی مهم است. این مانند یک جلسه خانوادگی است که در آن همه فرصتی برای صحبت کردن و به اشتراک گذاشتن ایده‌ها دارند.
وقتی با دوستانتان بازی می‌کنید، یاد می‌گیرید که همکاری کلید اصلی است. اگر یک نفر برنده شود اما هیچ‌کس به دیگری کمک نکند، لذت بازی از بین می‌رود. به طور مشابه، تفکر بومی به ما می‌گوید وقتی همه با هم کار می‌کنند، زندگی زیباتر و آرام‌تر می‌شود. نقش هر فرد، هر چقدر هم کوچک، مانند آجری است که خانه‌ای محکم و امن می‌سازد.
این درس در زندگی روزمره ما بسیار مهم است. چه در مدرسه، چه در خانه و چه در زمین بازی، همکاری به همه نشان می‌دهد که ما به آنها اهمیت می‌دهیم. این کار تضمین می‌کند که هیچ‌کس نادیده گرفته نمی‌شود و هر دوست، همسایه و عضوی از خانواده احساس دوست داشته شدن و مهم بودن می‌کند.
دیدگاه‌های فلسفی بومی ایده‌های زیادی به ما می‌دهند که می‌توانیم در زندگی روزمره خود به کار ببریم. آنها به ما یادآوری می‌کنند که با طبیعت مهربان باشیم، با دیگران به اشتراک بگذاریم و برای خیر همه تلاش کنیم. اعمال کوچک مهربانی مانند دانه‌هایی هستند که به درختانی قوی تبدیل می‌شوند. وقتی به کسی لبخند می‌زنید، به دوستی کمک می‌کنید یا گلی می‌کارید، از خرد آموزه‌های بومی پیروی می‌کنید.
تصور کنید که یک باغچه کوچک دارید. شما با آبیاری و نور دادن به گیاهان از آنها مراقبت می‌کنید. به همین ترتیب، مراقبت از اطرافیان، همسایگان و حیوانات منطقه شما درست مانند پرورش یک باغ است. هر کلمه محبت‌آمیز و عمل دلسوزانه به ایجاد یک جامعه گرم و دوست‌داشتنی کمک می‌کند.
این ایده در بسیاری از جوامع بومی بسیار مهم است. آنها معتقدند که مراقبت از یکدیگر با اعمال ساده شروع می‌شود. وقتی همه از خود مراقبت می‌کنند، کل جامعه قوی‌تر می‌شود. همانطور که وقتی دوستتان زمین می‌خورد به او کمک می‌کنید، خرد بومی به ما می‌آموزد که همیشه از یکدیگر حمایت کنیم.
دیدگاه‌های فلسفی بومی به ما می‌آموزند که داشتن روش‌های مختلف تفکر خوب است. هر فرهنگی ایده‌ها و داستان‌های خاص خود را دارد. وقتی به این صداهای مختلف گوش می‌دهیم، روش‌های جدیدی برای دیدن جهان یاد می‌گیریم. این امر ایده‌های ما را غنی‌تر و زندگی ما را کامل‌تر می‌کند.
درست مانند یک باغ بزرگ که انواع گل‌ها در کنار هم شکوفا می‌شوند، هر فرهنگی رنگ خاص خود را به جهان می‌بخشد. سنت‌های بومی به ما یادآوری می‌کنند که هیچ روش تفکر واحدی تنها روش درست نیست. آنها به ما می‌آموزند که هر کسی در ساختن جهانی شگفت‌انگیز نقش دارد.
وقتی صحبت‌های دوستتان را در مورد یک سنت خاص خانوادگی می‌شنوید، چیز جدید و هیجان‌انگیزی یاد می‌گیرید. این بسیار شبیه به روشی است که بومیان دانش خود را از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌کنند. هر داستان، هر آهنگ و هر رقص، بخشی از یک تصویر بزرگتر و زیبا از زندگی را روایت می‌کند.
دیدگاه‌های فلسفی بومی فقط مربوط به گذشته نیستند - آنها همچنین پیام امید به آینده را در خود دارند. آنها به ما می‌آموزند که وقتی در تعادل با طبیعت و با یکدیگر زندگی کنیم، دنیای بهتری می‌سازیم. درس‌هایی که آنها ارائه می‌دهند سرشار از امید، مهربانی و مراقبت است.
هر روز، می‌توانیم از این ایده‌ها برای انتخاب‌های خوب استفاده کنیم. چه بازیافت در خانه باشد، چه مهربانی با همکلاسی‌ها، یا صرفاً لذت بردن از زیبایی یک روز آفتابی، هر عملی راهی برای نشان دادن احترام به زندگی است. خرد بومی ما را الهام می‌بخشد تا از سیاره خود مراقبت کنیم تا مکانی شاد و سالم برای همه انسان‌ها و حیوانات باقی بماند.
به یاد داشته باشید که هر عمل کوچک و مراقبتی به ما کمک می‌کند تا آینده‌ای روشن‌تر بسازیم. دیدگاه‌های بومی به ما می‌آموزد که زمین را خانه خودمان بدانیم و درست مانند هر خانه‌ای، به عشق و توجه نیاز دارد. وقتی به طبیعت و به یکدیگر احترام می‌گذاریم، حلقه‌ای از شادی ایجاد می‌کنیم که سال‌های سال دوام می‌آورد.
اینها نکات کلیدی دیدگاه‌های فلسفی بومی هستند. آنها به ما یادآوری می‌کنند که با ملایمت زندگی کنیم، با مهربانی به اشتراک بگذاریم و عمیقاً به جهان خود اهمیت دهیم. با گوش دادن به این آموزه‌های قدیمی و خردمندانه، به تبدیل جوامع، خانه‌ها و زمین خود به مکانی شادتر برای همه کمک می‌کنیم.
