در جملات خود، از کلماتی به نام اسم برای نامیدن افراد، مکان‌ها، اشیا یا ایده‌ها استفاده می‌کنیم. برای مثال، سگ ، مدرسه و ماشین همگی اسم هستند. گاهی اوقات، وقتی صحبت می‌کنیم یا می‌نویسیم، یک اسم را بارها ذکر می‌کنیم. این می‌تواند تکراری به نظر برسد. برای اینکه جملاتمان کوتاه‌تر و قابل فهم‌تر شوند، از کلمات دیگری به نام ضمایر استفاده می‌کنیم.
ضمایر کلماتی هستند که جایگزین اسم می‌شوند. آنها به ما کمک می‌کنند از تکرار مکرر یک اسم مشابه جلوگیری کنیم. انواع مختلفی از ضمایر وجود دارد. امروز، در مورد دو نوع مهم آنها یاد خواهیم گرفت: ضمایر شخصی و ضمایر ملکی .
اسم کلمه‌ای است که یک شخص، یک حیوان، یک مکان، یک چیز یا یک ایده را نامگذاری می‌کند. در یک جمله، اسم اغلب به ما می‌گوید چه کسی یا چه چیزی کاری را انجام می‌دهد. برای مثال، در جمله‌ی « گربه می‌خوابد»، کلمه‌ی گربه یک اسم است زیرا به ما می‌گوید کدام حیوان خوابیده است.
اسم‌ها به ما کمک می‌کنند بدانیم درباره چه کسی یا چه چیزی صحبت می‌شود. آنها در مکالمات روزانه، داستان‌ها و نوشته‌های ما بسیار مهم هستند.
ضمیر کلمه‌ای است که جای اسم را می‌گیرد. به جای تکرار اسم، می‌توانیم از ضمیر استفاده کنیم تا زبانمان واضح و ساده بماند. برای مثال، به جای اینکه بگوییم «سامانتا خوشحال است چون سامانتا یک اسباب‌بازی جدید گرفته است»، می‌گوییم «سامانتا خوشحال است چون یک اسباب‌بازی جدید گرفته است». در اینجا، او (she) یک ضمیر شخصی است که جایگزین اسم سامانتا می‌شود.
ضمایر زیادی در زبان ما وجود دارد. دو نوع اصلی که بررسی خواهیم کرد ضمایر شخصی و ضمایر ملکی هستند.
ضمایر شخصی برای اشاره به افراد یا حیواناتی استفاده می‌شوند که نام آنها قبلاً ذکر شده باشد یا از متن مشخص باشد. رایج‌ترین ضمایر شخصی برای فاعل‌های مفرد و جمع عبارتند از:
برای مثال، اگر بگویید «پسر در حال دویدن است»، می‌توانید در جمله‌ی بعدی پسر را با او جایگزین کنید: «او سریع است.» این کار جملات را کوتاه‌تر و دنبال کردن آنها را آسان‌تر می‌کند.
ضمایر شخصی به ما کمک می‌کنند تا از تکرار نام‌ها یا اسامی در مکالمات و نوشتار خود اجتناب کنیم. آنها باعث می‌شوند زبان ما روان و سلیس باشد.
ضمایر ملکی نشان می‌دهند که چه کسی مالک چیزی است. آنها جایگزین اسمی می‌شوند که مالکیت را بیان می‌کند. برخی از ضمایر ملکی رایج عبارتند از:
برای مثال، به جای اینکه بگوییم «این کتاب جان است»، می‌توانیم بگوییم «این کتاب اوست .» به همین ترتیب، به جای اینکه بگوییم «اسباب‌بازی متعلق به من است»، می‌توانیم بگوییم «اسباب‌بازی مال من است.» ضمایر ملکی، نشان دادن مالکیت را بدون تکرار نام صاحب آن آسان می‌کنند.
وقتی از ضمایر ملکی استفاده می‌کنید، به یاد داشته باشید که آنها به نشان دادن اینکه چیزی متعلق به کیست کمک می‌کنند. آنها به روشنی در مورد مالکیت به ما می‌گویند.
استفاده از ضمایر به جای تکرار یک اسم، جملات ما را کوتاه‌تر و فهم آنها را آسان‌تر می‌کند. وقتی صحبت می‌کنیم یا می‌نویسیم، می‌خواهیم مخاطب ما بدون اینکه در کلمات طولانی و تکراری گم شود، ما را دنبال کند.
برای مثال، این جمله را در نظر بگیرید: «آنا یک توپ قرمز دارد. آنا عاشق توپ قرمز است چون آنا هر روز با توپ قرمز بازی می‌کند.» وقتی اسم تکراری «آنا» را با ضمیر جایگزین کنیم، جملات به این صورت می‌شوند: «آنا یک توپ قرمز دارد. او عاشق آن است چون هر روز با آن بازی می‌کند.» خواندن این جمله بسیار ساده‌تر و کمتر خسته‌کننده است.
جایگزینی اسم با ضمیر آسان است. در اینجا چند مرحله برای دنبال کردن آورده شده است:
برای مثال، در جمله‌ی «دختر یک عروسک دارد. دختر عاشق عروسک است»، مشخص کنید که اسم «دختر» تکرار شده است. حالا ضمیر she را برای دختر و ضمیر it را برای عروسک انتخاب کنید. جمله‌ی اصلاح‌شده به «دختر یک عروسک دارد. او عاشق آن است» تبدیل می‌شود.
به این مثال‌های روزمره توجه کنید:
به جای پسر ، او را قرار دهید: «او در باغ بازی می‌کند.»
گربه را با آن جایگزین کنید: «روی مبل خوابیده است.»
به جای جان و مری بنویسید : «آنها در مدرسه هستند.»
این جمله از قبل از ضمیر شخصی استفاده می‌کند. من نماینده گوینده هستم.
در اینجا چند جمله آورده شده است که نحوه عملکرد ضمایر ملکی را نشان می‌دهند:
همچنین می‌توانید بگویید: «این کلاه مال من است».
همچنین می‌توانید بگویید: «آن کوله پشتی مال توست».
کلمه his نشان می‌دهد که سگ متعلق به اوست.
همچنین می‌توانید بگویید: «این مداد مال اوست.»
همچنین می‌توانید بگویید: «کلاس درس مال ماست».
همچنین می‌توانید بگویید: «اسباب‌بازی‌ها مالِ خودشان است.»
هنگام نوشتن جملات یا پاراگراف‌های طولانی‌تر، جایگزینی اسم با ضمیر می‌تواند به ارتباط ایده‌ها کمک کند و نوشته شما را آسان‌تر قابل فهم سازد. به مثال طولانی‌تر زیر توجه کنید:
«امیلی با دوستان امیلی به پارک رفت. امیلی و دوستان امیلی توپ بازی کردند. بعداً، امیلی توپی را که متعلق به امیلی بود، برداشت.»
می‌توانیم این را با جایگزینی اسم‌های تکراری با ضمایر بهبود بخشیم. ابتدا توجه کنید که نام امیلی چندین بار تکرار شده است. ضمیر صحیح برای امیلی she و برای دوستان امیلی ضمیر جمع صحیح they است. همچنین، به جای اینکه چندین بار بگوییم "توپ امیلی"، می‌توانیم از ضمیر it برای اشاره به توپ استفاده کنیم. حالا جملات به این صورت می‌شوند:
«امیلی با دوستانش به پارک رفت. او و آنها توپ بازی کردند. بعداً، او توپ را برداشت.»
این تغییر پاراگراف را واضح‌تر می‌کند و از تکرار غیرضروری جلوگیری می‌کند.
در زندگی روزمره، ما همیشه در مورد خانواده، دوستان و متعلقاتمان صحبت می‌کنیم. در این مکالمات، بدون اینکه حتی به آن فکر کنیم، از ضمایر استفاده می‌کنیم. اگر بگویید: «مامانم دارد کیک می‌پزد. او دارد آن را برای شام درست می‌کند»، شما هم از ضمیر شخصی ( she ) و هم از ضمیر ملکی ( my ) استفاده می‌کنید.
وقتی با دوستانتان صحبت می‌کنید یا داستانی تعریف می‌کنید، سعی کنید به ضمایر گوش دهید. ممکن است جملاتی مانند «آنها دارند می‌آیند اینجا» یا «من عاشق اسباب‌بازی جدیدم هستم» را بشنوید. این جملات واضح هستند زیرا ضمایر به نشان دادن اینکه چه کسی درگیر است و چه چیزی متعلق به کیست، کمک می‌کنند.
ضمایر در داستان‌ها نیز مفید هستند. هنگام خواندن کتاب، اغلب خواهید دید که ضمایر پس از معرفی شخصیت، جایگزین نام‌ها می‌شوند. این به جریان داستان کمک می‌کند و آن را کمتر تکراری می‌کند.
بیایید به مجموعه دیگری از مثال‌ها نگاهی بیندازیم. تصور کنید که دارید روزتان را در مدرسه توصیف می‌کنید:
«معلم کتابی به دانش‌آموزان داد. سپس معلم کتاب را با صدای بلند خواند. دانش‌آموزان با دقت به معلم گوش دادند.»
وقتی اسم‌های تکراری را با ضمایر جایگزین می‌کنیم، جملات به صورت زیر در می‌آیند:
«معلم کتابی به دانش‌آموزان داد. سپس آن را با صدای بلند خواند . دانش‌آموزان با دقت به او گوش دادند.»
در این مثال، she ضمیر شخصی برای teacher است و teacher ضمیر کتاب است . کلمه her حالت ملکی دارد که نشان می‌دهد book در متن عمل متعلق به teacher است.
انتخاب ضمیر مناسب بر اساس جنسیت و تعداد اسم بسیار مهم است. اگر در مورد یک نفر صحبت می‌کنید، از ضمایر مفرد مانند he یا she استفاده می‌کنید. برای اشیاء یا حیوانات وقتی جنسیت نامشخص است یا مهم نیست، از آن استفاده می‌کنیم. وقتی در مورد بیش از یک نفر صحبت می‌کنید، از ضمایر جمع مانند they یا we استفاده می‌کنید.
برای مثال، «مرد دارد سگش را پیاده‌روی می‌کند» تبدیل می‌شود به «او دارد سگش را پیاده‌روی می‌کند». در اینجا، او جای مرد را می‌گیرد و به ما می‌گوید که سگ متعلق به اوست. به همین ترتیب، «زن‌ها دارند گپ می‌زنند. زن‌ها دارند از چای‌شان لذت می‌برند» را می‌توان به «آنها دارند گپ می‌زنند. آنها دارند از چای‌شان لذت می‌برند» تبدیل کرد.
همیشه به یاد داشته باشید که ضمیر را با اسم صحیح مطابقت دهید. ضمیر باید از نظر تعداد (مفرد یا جمع) و جنسیت (مذکر، مؤنث یا خنثی) با اسمی که جایگزین آن می‌شود، مطابقت داشته باشد.
ضمایر ملکی وقتی می‌خواهید نشان دهید که چیزی متعلق به کسی است، بسیار مفید هستند. دو راه برای استفاده از ضمایر ملکی وجود دارد. یک راه استفاده از یک صفت ملکی و به دنبال آن یک اسم است. به عنوان مثال:
«این ماشین من است.» در اینجا، my یک صفت ملکی است که به ما می‌گوید ماشین متعلق به من است.
راه دیگر استفاده از ضمیر ملکی بدون اسم بعدی است. برای مثال، بعد از گفتن «این ماشین من است»، می‌توانید اضافه کنید «آن ماشین مال من است». هم مال من و هم مال من مالکیت را نشان می‌دهند. همین ایده در مورد ضمایر دیگر نیز صدق می‌کند: «مال تو» به «مال تو»، «مال ما» به «مال ما» و «مال آنها» به «مال آنها» تبدیل می‌شود.
در گفتار روزمره، مردم اغلب بین این دو شکل تغییر می‌کنند. این جمله را در نظر بگیرید: «این خانه ماست. آن یکی مال ماست .» در هر مورد، ضمایر به نشان دادن رابطه واضح بین شخص و چیزی که مالک آن است کمک می‌کنند.
گاهی اوقات، می‌توانید هر دو ضمیر شخصی و ملکی را در یک جمله پیدا کنید. این اتفاق زمانی می‌افتد که باید در مورد کسی و چیزهایی که به او تعلق دارد صحبت کنید. برای مثال، «آنا ناهارش را در مدرسه فراموش کرد چون عجله داشت.» در این جمله، she یک ضمیر شخصی است که جایگزین Anna می‌شود و her یک ضمیر ملکی است که نشان می‌دهد ناهار متعلق به Anna است.
به مثال دیگری توجه کنید: «معلم به دانش‌آموزان گفت که کتاب‌هایشان روی میز است و باید آنها را به موقع برگردانند.» در این جمله، کلمه their به ما می‌گوید که کتاب‌ها متعلق به دانش‌آموزان است و ضمیر شخصی they به جای دانش‌آموزان قرار می‌گیرد، زمانی که بعداً به بازگرداندن کتاب‌ها اشاره می‌کنیم.
در زندگی روزمره، ما همیشه از ضمایر شخصی و ملکی استفاده می‌کنیم. در مدرسه، ممکن است بشنوید که معلم می‌گوید: «لطفاً کیف‌هایتان را زیر میزتان بگذارید.» در این جمله، کلمه «شما» یک ضمیر ملکی است. وقتی کسی می‌گوید: «من خوشحالم چون یک دوست جدید دارم»، ضمیر «من» جایگزین نام گوینده می‌شود و به همه کمک می‌کند تا بفهمند چه کسی صحبت می‌کند.
در داستان‌ها، ضمایر روایت را روان و طبیعی می‌کنند. نویسنده می‌تواند به جای نام بردن مکرر از شخصیت، از ضمایر برای حفظ جریان داستان استفاده کند. برای مثال، «تام به فروشگاه رفت. او مقداری شیر خرید. سپس، به خانه برگشت.» این استفاده از ضمایر، داستان را ساده و لذت‌بخش می‌کند.
حتی در تابلوها، تبلیغات و دستورالعمل‌ها، ضمایر به طور گسترده استفاده می‌شوند. یک تابلو ممکن است بگوید: «از غذایتان لذت ببرید!» این جمله‌ی کوتاه از ضمیر ملکی «شما» استفاده می‌کند تا نشان دهد که غذا متعلق به شخصی است که تابلو را می‌خواند.
وقتی شروع به جایگزینی اسم با ضمایر می‌کنید، برای فهمیدن اینکه کدام کلمه به بهترین شکل با آن مطابقت دارد، وقت بگذارید. همیشه به اسمی که می‌خواهید جایگزین کنید نگاه کنید و فکر کنید، «آیا این در مورد یک شخص، یک حیوان یا یک شیء است؟» وقتی فهمیدید، ضمیری را که با آن مطابقت دارد انتخاب کنید.
به خاطر سپردن مثال‌های ساده می‌تواند مفید باشد. برای مثال، وقتی در مورد یک دوست صحبت می‌کنید، از he یا she یا گاهی اوقات اگر در مورد بیش از یک دوست صحبت می‌کنید از they استفاده کنید. وقتی در مورد چیزهای خودتان صحبت می‌کنید، اگر با دیگران به اشتراک می‌گذارید، به my و mine یا our و ours فکر کنید.
خواندن داستان‌ها و گوش دادن به مکالمات به شما کمک می‌کند تا درباره ضمایر بیشتر یاد بگیرید. به زودی، آنها را به طور طبیعی در صحبت کردن و نوشتن خود استفاده خواهید کرد.
در اینجا مروری سریع بر رایج‌ترین ضمایر شخصی داریم:
و در اینجا مروری بر ضمایر ملکی رایج داریم:
در این درس، یاد گرفتیم که اسم‌ها کلماتی هستند که افراد، مکان‌ها، اشیا یا ایده‌ها را نام می‌برند. همچنین یاد گرفتیم که ضمایر جایگزین آن اسم‌ها می‌شوند تا از تکرار جلوگیری شود.
ضمایر شخصی مانند I، you، he، she، it، we و they برای صحبت در مورد افراد و اشیاء پس از معرفی آنها استفاده می‌شوند. ضمایر ملکی مانند my/mine، your/yours، his، her/hers، its، our/ours و their/theirs مالکیت را نشان می‌دهند.
ما با نگاه کردن به اینکه درباره چه کسی یا چه چیزی صحبت می‌شود، جایگزین کردن یک اسم تکراری با ضمایر صحیح را تمرین کردیم. یاد گرفتیم که استفاده از ضمیر مناسب، جملات ما را کمتر تکراری و قابل فهم‌تر می‌کند.
به یاد داشته باشید که ضمیر باید از نظر تعداد (مفرد یا جمع) و جنسیت با اسمی که جایگزین آن می‌شود، مطابقت داشته باشد. وقتی به داستان‌ها گوش می‌دهید یا جملات خود را می‌نویسید، ضمایر خود را با دقت انتخاب کنید تا منظورتان واضح باشد.
دفعه‌ی بعد که کتاب می‌خوانید یا مکالمه‌ای دارید، به زمان و نحوه‌ی استفاده از ضمایر توجه کنید. این به شما کمک می‌کند تا در صحبت کردن، نوشتن و درک زبان حتی بهتر شوید.
نکات کلیدی برای به خاطر سپردن:
با تمرین این مراحل ساده، جایگزین کردن اسم‌ها با ضمایر صحیح را بسیار آسان‌تر خواهید یافت. این به نوشته شما کمک می‌کند تا طبیعی و واضح به نظر برسد. همانطور که به یادگیری و خواندن ادامه می‌دهید، خواهید دید که استفاده از ضمایر ابزاری روزمره است که به همه کمک می‌کند تا ایده‌های خود را به طور مؤثرتری بیان کنند.
همیشه به یاد داشته باشید که جملات خود را مرور کنید. به دنبال هر اسمی که تکرار کرده‌اید بگردید و بپرسید که آیا می‌توانید آن را با ضمیر جایگزین کنید. این عادت کوچک تفاوت زیادی در میزان وضوح ارتباط شما ایجاد خواهد کرد.
از خواندن و صحبت کردن با استفاده از ضمایر لذت ببرید. آنها بخش مهمی از زبان هستند که داستان‌ها و مکالمات ما را روان‌تر و سرگرم‌کننده‌تر می‌کنند. با توجه به آنها در اطراف خود - در کتاب‌ها، در کلاس و حتی وقتی با دوستان و خانواده خود صحبت می‌کنید - به تمرین ادامه دهید.
