قانون به مجموعه ای از قوانین اطلاق می شود که توسط مقامات حاکم برای تنظیم رفتار ایجاد و اجرا می شود. قانون هم می تواند علم عدالت باشد و هم می تواند هنر عدالت باشد. قوانینی که توسط دولت اجرا می شود می تواند توسط گروهی از قانونگذاران یا تنها توسط یک قانونگذار وضع شود که منجر به ایجاد قوانین می شود. قوه مجریه نیز می تواند از طریق آیین نامه یا مصوبه، قانون وضع کند. قضات همچنین می توانند از طریق سوابق قضایی منبع قانون باشند. منبع اصلی قانون، قانون اساسی مکتوب یا نانوشته است.
قانون را می توان به طور کلی به دو دسته تقسیم کرد.
- قانون مدنی.
- قانون کیفری.
قوانین مدنی به قوانینی اطلاق می شود که برای حل و فصل اختلافات بین سازمان ها و اختلافات اعمال می شود و همچنین در صدد استیفای حقوق افراد و جبران خسارت است.
از سوی دیگر، قانون کیفری به قانونی اشاره دارد که به رفتارهایی که برای نظم اجتماعی مضر تلقی می شود، می پردازد و برای افرادی که این قوانین را نقض می کنند مجازات تعیین می کند. افراد مجرم می توانند زندانی یا جریمه شوند.
تفاوت بین حقوق جزا و قانون مدنی.
- آنها اهداف متفاوتی دارند، حقوق جزا به دنبال حمایت از جامعه و مجازات قانون شکنان است در حالی که قانون مدنی به دنبال حفظ حقوق فردی و حل اختلاف بین طرف های مختلف مانند سازمان ها است.
- پرونده های مدنی در دادگاه های مدنی و پرونده های کیفری در دادگاه های کیفری انجام می شود.
- یک پرونده مدنی معمولاً توسط یک فرد یا یک سازمان مطرح می شود در حالی که قوانین کیفری توسط دادسرا به جای ایالت مطرح می شود.
- یک پرونده جنایی باید فراتر از هرگونه شک منطقی ثابت شود در حالی که یک پرونده مدنی بسته به تعادل احتمالات ثابت می شود.
سایر سیستم های حقوقی عبارتند از:
- حقوق مشترک و عدالت. این جایی است که تصمیمات توسط دادگاه گرفته می شود و به طور خودکار به عنوان قانون به رسمیت شناخته می شود. در این سیستم تصمیماتی که توسط دادگاه های بالاتر اتخاذ می شود، دادگاه های بدوی و همچنین تصمیمات آتی همان دادگاه را ملزم می کند. این برای اطمینان از این است که موارد مشابه به نتایج یکسانی می رسند. اعتقاد بر این است که حقوق عمومی از انگلستان سرچشمه گرفته است، اما بعداً تقریباً به همه کشورهای وابسته به امپراتوری بریتانیا گسترش یافت.
- قوانین دینی این یک نوع قانون است که برگرفته از احکام دینی است. نمونه هایی از این قوانین عبارتند از قانون شریعت اسلامی، قانون شرعی مسیحی و هلاخای یهودی.
- کنگره/ مصوبات مجلس. این نوع قوانینی است که در آن لوایح پیشنهادی به قوانین در مجلس تصویب می شود.
موسسات حقوقی
رایج ترین نهادهای حقوقی عبارتند از:
- قوه قضائیه. این به گروهی از قضات اشاره دارد که برای تعیین نتایج پرونده ها را اداره می کنند. قوه قضائیه باید مانند سایر نهادهای دولتی به قانون اساسی پایبند باشد.
- قوه مقننه. در اینجا نمایندگانی برای ارائه مسائل خود انتخاب می شوند. لوایح در مجلس مطرح می شود و مجلس باید رای دهد. برای تصویب این لایحه به قانون باید اکثریت اعضا به آن رای مثبت دهند.
- اجرایی. این به شاخه ای از دولت اشاره دارد که وظیفه اجرای قوانین و اداره امور روزمره را دارد. قوه مجریه به عنوان کابینه نیز شناخته می شود. ریاست قوه مجریه بر عهده رئیس دولت است.
- نظامی و پلیس. ارتش و پلیس وظیفه دارند قوانین را هر زمان که توسط دولت درخواست شود، اجرا کنند.
- بوروکراسی این سیستم نیز مانند ارتش و پلیس دستورات قوه مجریه را انجام می دهد.
- حرفه قانونی. هدف آن استناد به قدرت قوه قضائیه و کمک است.
- جامعه مدنی. این به سازمان های داوطلبانه، مؤسسات و نهادهای شرکتی اشاره دارد که عملکرد دولت را بررسی می کنند.
