Universi i referohet çdo hapësire dhe kohe, si dhe përmbajtjes së tyre. Kjo është gjithëpërfshirëse e të gjitha galaktikave, yjeve, planeteve dhe çdo formë e energjisë dhe materie. Madhësia hapësinore e universit nuk dihet por universi i vëzhgueshëm mund të matet.
Modelet më të hershme shkencore të Universit u sollën nga filozofët Indianë dhe nga Greqia e lashtë që vendosën Tokën në qendër të universit. Vëzhgime më specifike astronomike ndër shekuj e ndihmuan Nicolaus Kopernicus në zhvillimin e modelit heliocentrik që vendos diellin në Qendrën e sistemit diellor. Në ligjin e Sir Isaac Newton për zhvillimin e gravitetit universal, ai përdori punën e Kopernikut dhe vëzhgimet e bëra nga Johannes dhe Tycho Brahe në punën e tyre mbi ligjet e lëvizjes planetare.
Përmirësimi në vëzhgimin rezultoi në njohjen se dielli është vetëm një prej qindra miliarda yjeve të Rrugës së Qumështit. Rruga e Qumështit është vetëm një nga rreth njëqind miliardë galaktika të pranishme në univers. Për një numër të madh të yjeve në galaktikën tonë thuhet se kanë planetë. Ekziston një shpërndarje uniforme e galaktikave në shkallën më të madhe. Kjo shpërndarje është gjithashtu e ngjashme në të gjitha drejtimet, kjo, pra, do të thotë se universi nuk ka një qendër ose një skaj. Galaktikat shpërndahen në super klasa ose grupime në shkallë më të vogla. Këto më pas çojnë në formimin e filamenteve të pamasë, si dhe boshllëqeve në hapësirë, pra, duke krijuar një strukturë të madhe që është si shkuma. Hulumtimet e mëtutjeshme kanë treguar se kishte një fillim të universit, por hapësira e tij ka qenë në zgjerim të vazhdueshëm që nga ajo kohë. Këto zbulime sugjerojnë që universi deri më tani zgjerohet me një ritëm në rritje.
Teoria e Big Bang është përshkrimi kozmologjik që po mbizotëron në zhvillimin e universit. Sipas kësaj teorie, besohet se hapësira dhe koha u zhvilluan së bashku rreth 13.79 miliardë vjet më parë duke pasur një sasi të caktuar të materies dhe energjisë që tani kanë zvogëluar densitetin për shkak të zgjerimit të universit. Lënda e errët u mblodh gradualisht duke çuar në formimin e një strukture që është si shkuma e bërë nga zbrazëtira dhe filamente që vijnë nga forca e gravitetit. Re dhe retë gjigande të hidrogjenit dhe heliumit u tërhoqën drejt pjesës më të dendur të materies së errët që çon në formimin e yjeve të parë, galaktikave dhe të gjitha gjërave që shohim sot. Këto objekte janë tani të dukshme edhe pse ndodhen mbi 13.79 miliardë vite dritë larg për shkak të faktit se ka pasur zgjerimin e hapësirës dhe ajo vazhdon të zgjerohet deri në ditët e sotme.
Studimi i lëvizjes së galaktikave ka çuar në zbulimin se ka më shumë që përmbahen në univers sesa thjesht objektet që janë të dukshme si gazi ndër yjor, mjegullnajët, galaktikat dhe yjet. Kjo çështje që është e padukshme përmendet si materie e errët. E errëta është përdorur për të nënkuptuar ekzistencën e një game të gjerë që përmban prova të forta indirekte të ekzistencës së saj, por ende nuk është vërtetuar.
