ارتباط اساسی ترین سنگ بنای شواهد است. برای پذیرفته شدن لازم است که مدارک مرتبط باشند. شواهد باید دارای پیوند منطقی بین خود و موضوعی باشد که برای اثبات یا رد آن ارائه شده است. الزامی نیست که این ارتباط به حدی قوی باشد که یک مورد شواهد بتواند واقعیت را به تنهایی تأیید یا رد کند. معمولاً به اندازه کافی خوب است، مشروط بر اینکه مدرک با یک سری اثبات ارتباط داشته باشد. از شواهد برای اشاره به مشاهدات یا حقایقی استفاده می شود که می تواند برای تأیید یک تأیید ارائه شود.
شواهد باید مرتبط باشند تا شانس قابل قبولی داشته باشند، با این حال، هر مدرک مرتبط پذیرفته نمی شود. برخی از قضات می توانند شواهد مربوطه را به دلیل سایر قوانین شواهد اخراج کنند. مثال: برخی از شواهد مرتبط می توانند به طور غیرمنصفانه احساسات هیئت منصفه را تحریک کنند. در چنین موردی، قاضی باید اهمیت شواهد را با خطرات ناشی از توسل ناعادلانه به احساسات متعادل کند. در صورتی که قاضی تشخیص دهد که خطرات ناشی از درخواست تجدیدنظر عاطفی ناعادلانه به میزان قابل توجهی از اهمیت آن بیشتر است، شواهد پذیرفته نخواهد شد. در صورتی که ارتباط بیشتر از خطرات باشد، پذیرفته می شود.
ارتباط مستلزم موارد زیر است.
برای اینکه شواهد مرتبط باشند باید؛
اگر شواهد بی ربط تشخیص داده شود، در تصمیم گیری استفاده نمی شود، حتی اگر از نظر فنی مرتبط باشد. مثال: بی ثباتی یا ناتوانی روانی یک فرد.
موارد زیر برخی از دلایلی است که می تواند منجر به رد شواهد شود:
تظاهرات و انیمیشن ها.
این به وسایل کمکی بصری اشاره دارد که به هیئت منصفه در درک برخی مسائل پیچیده کمک می کند، اگرچه آنها مدرک نیستند. لازم است هیئت منصفه به وضوح توجه کند که این تظاهرات خود مدرک نیستند. قاضی موظف است:
