اعتماد را می توان به طور معمول به عنوان وضعیتی تعریف کرد که با جنبه هایی مشخص می شود: یکی از طرفین حاضر است با اتکا به اقدامات طرف دیگر که به عنوان امین شناخته می شود خطر کند در حالی که طرف اول به عنوان امانت دار شناخته می شود: وضعیت به سمت آینده هدایت می شود. امانت‌گذار یا به اجبار یا داوطلبانه کنترل اعمال متولی را رها می‌کند تا انجام شود. بنابراین این امر منجر به عدم اطمینان اعتماد کننده در مورد نتایج اقدامات شخص دیگر می شود. اعتماد کننده فقط می تواند انتظارات را برآورده و ارزیابی کند. علت عدم اطمینان توسط امانت‌گذار ناشی از خطر آسیب یا شکست در صورتی است که امین به یک دلیل یا به دلایل دیگر مطابق انتظار رفتار نکند.
اعتماد ممکن است به رابطه افراد و فناوری نسبت داده شود. انتساب اعتماد یک موضوع در مورد اختلاف است. موضع بین المللی استدلال می کند که اعتماد را می توان به رابطه ای که انسان ها با فناوری های پیچیده دارند نسبت داد. با این حال، بازتاب عقلانی منجر به رد توانایی اعتماد به مصنوعات تکنولوژیکی می شود.
یکی از چالش‌های عمده‌ای که در حال حاضر علوم اجتماعی با آن مواجه است، بازنگری در شیوه‌ای است که پیشرفت سریع فناوری بر ساختارهایی مانند اعتماد تأثیر گذاشته است. این امر به ویژه در فناوری اطلاعات که علیت را در سیستم های اجتماعی به طور چشمگیری تغییر می دهد، بسیار صادق است.
ظرافت های اعتماد تا آنجا که به علوم اجتماعی مربوط می شود، موضوع تحقیق مستمر است. در روانشناسی و جامعه شناسی، میزان اعتماد یک طرف به طرف دیگر به عنوان معیاری برای اعتقاد به انصاف، صداقت یا خیرخواهی طرف دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. اعتماد اصطلاح مناسب تری برای توصیف اعتقاد به صلاحیت طرف دیگر است. شکست اعتماد را می توان به راحتی بخشید، در صورتی که به غیر از فقدان صداقت یا خیرخواهی به شکست شایستگی تعبیر شود.
در حوزه اقتصاد، اعتماد اغلب به عنوان قابلیت اطمینان در معاملات در نظر گرفته می شود. در تمام مواردی که شامل اعتماد است، گفته می‌شود که اعتماد یک قاعده تصمیم‌گیری اکتشافی است که به انسان‌ها اجازه می‌دهد تا به پیچیدگی‌هایی بپردازند که در غیر این صورت، به تلاش زیادی نیاز دارند، شاید در استدلال منطقی غیرواقعی.
جامعه شناسی.
جامعه شناسی به نقش و جایگاه اعتماد در نظام های اجتماعی می پردازد. علاقه به این حوزه اعتماد از اوایل دهه هشتاد بسیار گسترش یافته است. این رشد همچنین با تغییرات مداوم در جامعه که به عنوان پست مدرنیته و مدرنیته متأخر شناخته می شود، تحریک شده است.
اعتماد یکی از معدود سازه های اجتماعی است. عنصری از به اصطلاح واقعیت اجتماعی است. خارج از تصور ما از دیگری وجود ندارد. تصویر ممکن است خیالی یا واقعی باشد، اما مسئول اجازه ایجاد اعتماد است. برخی از سازه های دیگری که اغلب همراه با این سازه اعتماد مورد بحث قرار می گیرند عبارتند از: قدرت، معنا، ریسک، اطمینان و کنترل. اعتماد طبیعتاً به روابط بین بازیگران اجتماعی نسبت داده می شود که می توانند افراد یا گروه باشند. از آنجایی که اعتماد یک سازه اجتماعی است، بحث در مورد اینکه آیا می توان به اعتماد اعتماد کرد، معتبر است.
