HET OUDE GRIEKENLAND.
Het oude Griekenland verwijst naar een beschaving die behoort tot een periode van Griekse geschiedenis van de Middeleeuwen van de Griekse (tussen de 12 e en 9 e eeuw voor Christus) tot aan het einde van de oudheid (600 AD). De periode die direct daarop volgde is de Byzantijnse tijd en de Vroege Middeleeuwen. Ongeveer drie eeuwen na de ineenstorting van de Late Bronstijd van Myceense Griekenland, Griekse stedelijke poleis begon te vormen in de 8 e eeuw voor Christus. Dit luidde in wat bekend staat als de archaïsche periode, evenals de kolonisatie van het Middellandse-Zeegebied. Opnieuw werd dit gevolgd door periode een klassieke Griekenland, een tijdperk dat begon met de zogenaamde Perzische Oorlogen, die duurde van de 5e naar de 4e eeuw voor Christus. Als resultaat van de verovering door Alexander de Grote van Macedonië, groeide de Hellenistische beschaving van Centraal-Azië tot het westelijke uiteinde van de Middellandse Zee. Het einde van de Hellenistische periode werd teweeggebracht door annexaties en veroveringen van het oostelijke Middellandse Zeegebied door de Romeinse Republiek. Het vestigde de Romeinse provincie Macedonië in Romeins Griekenland. Later, tijdens het Romeinse Rijk, werd ook de provincie Achaea gesticht.
Het Parthenon, een tempel die was gewijd aan de Athe en zich bevond in Athene op de Akropolis, is een van de belangrijkste representatieve symbolen van de cultuur van de oude Grieken. De religie die in deze periode werd beoefend, was de oude Griekse religie. Enkele van de belangrijke dingen om op te merken over het oude Griekenland zijn:
De klassieke Griekse cultuur, zoals de filosofie, had een sterke invloed op het oude Rome, dat een versie ervan met zich meedroeg naar heel veel delen van Europa en het Middellandse-Zeegebied. Dit verklaart waarom het klassieke Griekenland wordt beschouwd als de rudimentaire cultuur die verantwoordelijk is voor het fundament van de huidige westerse cultuur en het wordt ook beschouwd als de bakermat van de westerse beschaving.
Er wordt aangenomen dat de klassieke Griekse cultuur veel belang heeft gehecht aan kennis. Religie en wetenschap waren hetzelfde en dit betekende dat dichter bij de waarheid komen hetzelfde is als dichter bij de goden komen. In deze context werd aangenomen dat; het belang van wiskunde was als een instrument dat zou worden gebruikt om betrouwbaardere (goddelijke) kennis te verkrijgen. Deze cultuur (Grieks), met een beperkte bevolking en in een paar eeuwen, slaagde erin om onderzoek te doen en vooruitgang te boeken op heel veel gebieden, zoals wiskunde, wetenschap, kennis en filosofie in het algemeen.
HISTORIOGRAFIE.
De historische periode van het oude Griekenland is uniek in de geschiedeniswereld. Dit is te wijten aan het feit dat het de eerste periode is die rechtstreeks wordt bevestigd in een goede geschiedschrijving. Eerdere oude geschiedenis of proto-geschiedenis daarentegen is bekend door indirect bewijs, zoals pragmatische epigrafie en koningslijsten of annalen.
