Wat zijn mensenrechten?
Mensenrechten zijn rechten die inherent zijn aan alle mensen, ongeacht ras, geslacht, nationaliteit, etniciteit, taal, religie of enige andere status. Mensenrechten omvatten het recht op leven en vrijheid, vrijheid van slavernij en marteling, vrijheid van mening en meningsuiting, het recht op werk en onderwijs, en nog veel meer. Iedereen heeft recht op deze rechten, zonder discriminatie.
De Dag van de Mensenrechten wordt elk jaar gevierd op 10 december.
Internationale mensenrechtenwetgeving
Het legt de verplichtingen van regeringen vast om op bepaalde manieren te handelen of zich te onthouden van bepaalde handelingen, om de mensenrechten en fundamentele vrijheden van individuen of groepen te bevorderen en te beschermen.
Een van de grote prestaties van de Verenigde Naties is de totstandkoming van een alomvattend geheel van mensenrechtenwetgeving - een universele en internationaal beschermde code die alle naties kunnen onderschrijven en die alle mensen nastreven. De Verenigde Naties hebben een breed scala aan internationaal aanvaarde rechten gedefinieerd, waaronder burgerrechten, culturele, economische, politieke en sociale rechten. Het heeft ook mechanismen ingesteld om deze rechten te bevorderen en te beschermen en om staten te helpen bij het uitvoeren van hun verantwoordelijkheden.
De grondslagen van deze wet zijn het Handvest van de Verenigde Naties en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, respectievelijk aangenomen door de Algemene Vergadering in 1945 en 1948. Sindsdien hebben de Verenigde Naties de mensenrechtenwetgeving geleidelijk uitgebreid tot specifieke normen voor vrouwen, kinderen, personen met een handicap, minderheden en andere kwetsbare groepen, die nu rechten bezitten die hen beschermen tegen discriminatie die al lang in veel samenlevingen gebruikelijk was.
Principes van mensenrechten
Waar komen mensenrechten vandaan?
De wreedheden van de Tweede Wereldoorlog maakten de bescherming van de mensenrechten tot een internationale prioriteit.
De Verenigde Naties werden opgericht in 1945. Het stelde meer dan 50 lidstaten in staat bij te dragen aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, aangenomen in 1948. Dit was de eerste poging om op mondiaal niveau de fundamentele rechten en vrijheden vast te stellen die door alle mensen worden gedeeld. wezens.
De UVRM is een mijlpaaldocument in de geschiedenis van de mensenrechten. De Verklaring, opgesteld door vertegenwoordigers met verschillende juridische en culturele achtergronden uit alle regio's van de wereld, werd op 10 december 1948 door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in Parijs afgekondigd bij resolutie 217 A (III) van de Algemene Vergadering als een gemeenschappelijke norm voor prestaties voor alle volkeren en alle naties.
Om de in de UVRM genoemde mensenrechten kracht van wet te geven, hebben de VN twee verdragen opgesteld:
Samen staan de UVRM, IVBPR en ICESCR bekend als de International Bill of Human Rights. Ze bevatten een uitgebreide lijst van mensenrechten die regeringen moeten respecteren, beschermen en naleven.
Economische, sociale en culturele rechten
Het Internationaal Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten is in 1976 in werking getreden. De mensenrechten die het Verdrag wil bevorderen en beschermen, zijn onder meer:
Filosoof Immanuel Kant stelt dat het recht op vrijheid het enige 'oorspronkelijke recht' van de persoon is.
Burgerrechten en politieke rechten
Het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en het eerste facultatieve protocol zijn in 1976 in werking getreden. Het tweede facultatieve protocol werd in 1989 aangenomen.
Het convenant gaat over rechten als bewegingsvrijheid, gelijkheid voor de wet, het recht op een eerlijk proces en het vermoeden van onschuld, vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst, vrijheid van mening en meningsuiting, vreedzame vergadering, vrijheid van vereniging, deelname aan openbare aangelegenheden en verkiezingen, en bescherming van de rechten van minderheden. Het verbiedt willekeurige beroving van het leven, marteling, wrede of onterende behandeling of bestraffing, slavernij en dwangarbeid, willekeurige arrestatie of detentie, willekeurige inmenging in de privacy, oorlogspropaganda, discriminatie en pleidooi voor raciale of religieuze haat.
Mensenrechtenverdragen
Een reeks internationale mensenrechtenverdragen en andere instrumenten die sinds 1945 zijn aangenomen, hebben de internationale mensenrechtenwetgeving uitgebreid. Ze omvatten onder meer het volgende:
Mensenrechtenraad
De Mensenrechtenraad, die op 15 maart 2006 door de Algemene Vergadering werd opgericht en rechtstreeks aan de Algemene Vergadering rapporteert, verving de 60-jarige VN-Commissie voor de Rechten van de Mens als het belangrijkste intergouvernementele VN-orgaan dat verantwoordelijk is voor de mensenrechten. De Raad bestaat uit 47 vertegenwoordigers van de staat en is belast met het versterken van de bevordering en bescherming van mensenrechten over de hele wereld door situaties van mensenrechtenschendingen aan te pakken en hierover aanbevelingen te doen, onder meer door te reageren op noodsituaties op het gebied van mensenrechten.
Het meest innovatieve kenmerk van de Mensenrechtenraad is de Universal Periodic Review. Dit unieke mechanisme houdt in dat eens in de vier jaar de mensenrechtenregistraties van alle 192 VN-lidstaten worden beoordeeld. De Review is een coöperatief, door de staat gestuurd proces, onder auspiciën van de Raad, dat elke staat de mogelijkheid biedt om de genomen maatregelen en uitdagingen te presenteren om de mensenrechtensituatie in hun land te verbeteren en om aan hun internationale verplichtingen te voldoen. De Review is ontworpen om universaliteit en gelijke behandeling voor elk land te garanderen.
VN Hoge Commissaris voor de Mensenrechten
De Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties heeft de hoofdverantwoordelijkheid voor de mensenrechtenactiviteiten van de VN. De Hoge Commissaris is gemandateerd om te reageren op ernstige schendingen van de mensenrechten en om preventieve maatregelen te nemen.
Het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten (OHCHR) is het centrale punt voor de mensenrechtenactiviteiten van de Verenigde Naties. Het fungeert als secretariaat voor de Mensenrechtenraad, de verdragsorganen (commissies van deskundigen die toezicht houden op de naleving van de verdragen) en andere VN-mensenrechtenorganen. Het onderneemt ook activiteiten op het gebied van mensenrechten.
De meeste van de belangrijkste mensenrechtenverdragen hebben een toezichthoudende instantie die verantwoordelijk is voor de toetsing van de uitvoering van dat verdrag door de landen die het hebben geratificeerd. Individuen van wie de rechten zijn geschonden, kunnen rechtstreeks klachten indienen bij commissies die toezicht houden op mensenrechtenverdragen.
Mensenrechten brengen zowel rechten als plichten met zich mee
Staten nemen verplichtingen en plichten op grond van het internationaal recht op zich om de mensenrechten te respecteren, te beschermen en te vervullen.
Op individueel niveau, terwijl we onze mensenrechten hebben, moeten we ook de mensenrechten van anderen respecteren.
