چشم ها اندام های متعلق به سیستم بینایی هستند. آنها بینایی را برای حیوانات فراهم می کنند، این به توانایی دریافت و همچنین پردازش جزئیات بصری اشاره دارد. چشم ها نور را تشخیص می دهند و سپس آن را به تکانه های (الکتروشیمیایی) در نورون ها تبدیل می کنند. در ارگانیسم‌های بالاتر، این اندام یک سیستم نوری پیچیده است که نور را از محیط جمع‌آوری می‌کند، شدت آن را از طریق دیافراگم تنظیم می‌کند، نور را با کمک مجموعه‌ای از لنزهای قابل تنظیم متمرکز می‌کند تا یک تصویر را تشکیل دهد. این تصویر سپس به سیگنال های الکتریکی تبدیل می شود و توسط مسیرهای عصبی پیچیده ای که چشم را از طریق عصب بینایی به قشر بینایی و همچنین سایر نواحی مغز متصل می کند، به مغز منتقل می شود.
چشم های ساده، مانند چشم های میکروارگانیسم ها، چیز زیادی را تشخیص نمی دهند. آنها فقط تشخیص می دهند که محیط تاریک یا روشن است.
از طرف دیگر چشم های پیچیده می توانند رنگ ها و اشکال را متمایز کنند. بسیاری از موجودات دارای میدان بینایی بزرگ به ویژه شکارچیان هستند، آنها دید دوچشمی دارند تا درک عمق خود را بهبود بخشند. در برخی از موجودات، محل چشم ها بر میدان دید تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، محل قرار گرفتن چشمان اسب ها و خرگوش ها برای به حداکثر رساندن میدان دید است. این حیوانات دید تک چشمی دارند.
چشم‌های مرکب در بندپایان یافت می‌شوند و از وجوه ساده متعددی تشکیل شده‌اند که بسته به آناتومی، ممکن است تصاویر متعدد یا یک تصویر پیکسلی را در هر چشم ارائه دهند. هر حسگر دارای سلول ها و لنزهای حساس به نور خاص خود است. برخی از چشم ها تقریباً 28000 حسگر از این دست دارند که به صورت شش ضلعی مرتب شده اند و میدان دید 360⁰ را امکان پذیر می کنند. این چشم ها به حرکت بسیار حساس هستند. با مشاهده هر چشمی چیزی متفاوت، یک تصویر ترکیبی از هر دو چشم در مغز تولید می شود که تصاویر متفاوت و با وضوح بالا تولید می کند.
چشم های ساده آن دسته از چشم هایی هستند که دارای یک عدسی هستند. به عنوان مثال، عنکبوت‌های جهنده دارای یک جفت چشم ساده با میدان دید باریک هستند. این توسط سایر چشم های کوچکتر برای اهداف دید محیطی پشتیبانی می شود. ساده‌ترین چشم‌ها به نام Ocelli شناخته می‌شوند و می‌توان آنها را در حیواناتی مانند حلزون‌هایی که واقعاً نمی‌بینند، یافت. این چشم‌ها دارای سلول‌های حساس به نور هستند، اما فاقد لنز و وسایل دیگر برای نمایش تصویر بر روی سلول‌ها هستند. آنها فقط می توانند بین تاریکی و روشنایی تمایز قائل شوند.
