Ogen zijn organen die behoren tot het visuele systeem. Ze geven dieren zicht , dit verwijst naar het vermogen om visuele details te ontvangen en te verwerken. Ogen detecteren licht en zetten het vervolgens om in impulsen (elektrochemisch) in neuronen. Bij hogere organismen is dit orgaan een complex optisch systeem dat licht uit de omgeving opvangt, de intensiteit regelt via het diafragma , het licht focust met behulp van een verstelbaar samenstel van lenzen om een beeld te vormen. Dit beeld wordt vervolgens omgezet in elektrische signalen en naar de hersenen gestuurd door complexe neurale paden die het oog via de oogzenuw verbinden met de visuele cortex en andere delen van de hersenen.
Eenvoudige ogen, zoals die van micro-organismen, nemen niet veel waar. Ze detecteren alleen of de omgeving donker of licht is.
Complexe ogen daarentegen kunnen kleuren en vormen onderscheiden. Veel organismen hebben grote gezichtsvelden, vooral roofdieren, ze hebben een binoculair zicht om hun dieptewaarneming te verbeteren. Bij sommige organismen beïnvloedt de locatie van de ogen het gezichtsveld. De locatie van de ogen van paarden en konijnen is bijvoorbeeld om het gezichtsveld te maximaliseren. Deze dieren hebben een monoculair zicht .
Samengestelde ogen worden gevonden in geleedpotigen en ze zijn samengesteld uit talrijke eenvoudige facetten die ofwel meerdere afbeeldingen of een enkele pixelafbeelding per oog kunnen geven, afhankelijk van de anatomie. Elke sensor heeft zijn eigen lichtgevoelige cellen en lens. Sommige ogen hebben ongeveer 28.000 van dergelijke sensoren die zeshoekig zijn gerangschikt, waardoor een gezichtsveld van 360⁰ mogelijk is. Deze ogen zijn erg gevoelig voor beweging. Met elk oog dat iets anders ziet, wordt een versmolten afbeelding van beide ogen geproduceerd in de hersenen, waardoor verschillende afbeeldingen met een hoge resolutie worden geproduceerd.
Eenvoudige ogen zijn die ogen die een enkele lens hebben. Het is bijvoorbeeld bekend dat springspinnen een paar eenvoudige ogen hebben met een smal gezichtsveld. Dit wordt ondersteund door andere kleinere ogen voor het perifere zicht. De eenvoudigste ogen staan bekend als ocelli en zijn te vinden bij dieren zoals slakken die niet echt kunnen zien. Deze ogen hebben lichtgevoelige cellen, maar ze missen een lens en andere middelen om een beeld op cellen te projecteren. Ze kunnen alleen onderscheid maken tussen donker en licht.
