Sytë janë organe që i përkasin sistemit vizual. Ato ofrojnë vizion për kafshët, kjo i referohet aftësisë për të marrë si dhe për të përpunuar detaje vizuale. Sytë zbulojnë dritën dhe më pas e shndërrojnë atë në impulse (elektro-kimike) në neurone. Në organizmat më të lartë, ky organ është një sistem kompleks optik që mbledh dritën nga mjedisi, rregullon intensitetin e saj nëpërmjet diafragmës , fokuson dritën me ndihmën e një grupi të rregullueshëm lentesh për të formuar një imazh. Ky imazh më pas konvertohet në sinjale elektrike dhe transmetohet në tru përmes rrugëve komplekse nervore që lidhin syrin përmes nervit optik me korteksin vizual, si dhe zona të tjera të trurit.
Sytë e thjeshtë, si ata të mikroorganizmave, nuk dallojnë shumë. Ata zbulojnë vetëm nëse mjedisi është i errët apo i lehtë.
Sytë e ndërlikuar nga ana tjetër mund të dallojnë ngjyrat dhe format. Shumë organizma kanë fusha të mëdha pamore veçanërisht grabitqarët, ata kanë një vizion dylbi në mënyrë që të përmirësojnë perceptimin e tyre të thellësisë. Në disa organizma, vendndodhja e syve ndikon në fushën e shikimit. Për shembull, vendndodhja e syve të kuajve dhe lepujve është për të maksimizuar fushën e shikimit. Këto kafshë kanë një vizion monocular .
Sytë e përbërë gjenden te artropodët dhe ato përbëhen nga shumë aspekte të thjeshta të cilat mund të japin imazhe të shumta ose një imazh të vetëm me pikselë për sy, në varësi të anatomisë. Çdo sensor ka qelizat dhe lentet e veta fotosensitive. Disa sy kanë afërsisht 28,000 sensorë të tillë që janë të rregulluar në mënyrë gjashtëkëndore, duke mundësuar një fushë shikimi 360⁰. Këta sy janë shumë të ndjeshëm ndaj lëvizjes. Me çdo sy që shikon diçka të ndryshme, një imazh i shkrirë nga të dy sytë prodhohet në tru duke prodhuar imazhe të ndryshme dhe me rezolucion të lartë.
Sytë e thjeshtë janë ata sy që kanë një lente të vetme. Për shembull, merimangat që kërcejnë dihet se kanë një palë sy të thjeshtë që kanë një fushë të ngushtë shikimi. Kjo mbështetet nga sy të tjerë më të vegjël për qëllime të shikimit periferik. Sytë më të thjeshtë njihen si ocelli dhe mund të gjenden në kafshë të tilla si kërmijtë që në të vërtetë nuk shohin. Këta sy kanë qeliza fotosensitive, por atyre u mungojnë lente dhe mjete të tjera për të projektuar një imazh mbi qeliza. Ata mund të dallojnë vetëm errësirën dhe dritën.
