پوست برای ما بسیار مهم است. این پوشش بیرونی بدن است و بزرگترین اندام سیستم پوششی را تشکیل می دهد. پوست انسان و پوست سایر پستانداران مشابه و پوست خوک بسیار شبیه پوست انسان است.
در این درس با ساختار و عملکرد پوست انسان آشنا می شویم. بنابراین، بیایید شروع کنیم!
پوست تقریباً دارای 7 لایه بافت اکتودرمی است که از رباط های زیرین، ماهیچه ها، استخوان ها و اندام های داخلی محافظت می کند. بیشتر پوست انسان توسط فولیکول های مو پوشیده شده است. بر اساس وجود یا عدم وجود فولیکول های مو، پوست را می توان به دو نوع کلی - پوست بدون مو (بدون مو) و پوست مودار تقسیم کرد.
تصویر زیر پوست را با سه لایه نشان می دهد: اپیدرم، درم، و زیر پوست، فولیکول مو، غده و غده چربی را نشان می دهد.
از آنجایی که پوست با محیط در ارتباط است، با محافظت از بدن در برابر عوامل بیماری زا و از دست دادن بیش از حد آب، نقش ایمنی حیاتی ایفا می کند. برخی از عملکردهای دیگر پوست عبارتند از: تنظیم دما، سنتز ویتامین D، محافظت از فولات ویتامین B، حس و عایق. بافت اسکار در پوست آسیب دیده به شدت در تلاش برای بهبود تشکیل می شود. بافت اسکار به طور معمول بدون رنگ و تغییر رنگ است.
رنگدانه های پوست در بین جمعیت انسان ها متفاوت است و نوع پوست می تواند از چرب تا غیر چرب و از خشک تا غیر خشک متغیر باشد.
پوست دارای سلول‌های مزودرمی، رنگدانه‌ای است، مانند ملانین که توسط ملانوسیت‌ها تامین می‌شود، که برخی از اشعه ماوراء بنفش بالقوه مضر را در نور خورشید جذب می‌کند. پوست همچنین حاوی آنزیم های ترمیم کننده DNA است که به معکوس کردن آسیب UV کمک می کند. افرادی که فاقد این آنزیم ها هستند، بیشتر از سرطان پوست رنج می برند. رنگدانه های پوست انسان در بین جمعیت ها بسیار متفاوت است. این موضوع باعث شده است که افراد بر اساس رنگ پوستشان طبقه بندی شوند.
دومین عضو بزرگ بدن انسان پوست است. روده کوچک حدود 15 تا 20 برابر بزرگتر از پوست است. اندازه متوسط پوست برای بزرگسالان بین 1.5 تا 2.0 متر مربع است. پوست از سه لایه اولیه تشکیل شده است. هیپودرم، درم، و اپیدرم
این خارجی ترین لایه پوست است. این پوشش محافظ و ضد آب را روی سطح بدن تشکیل می دهد که به عنوان یک مانع در برابر عفونت نیز عمل می کند. این لایه از اپیتلیوم با لایه پایه ای در زیر آن تشکیل شده است. اپیدرم عروق خونی ندارد. عمده‌ترین نوع سلول‌هایی که این لایه را تشکیل می‌دهند، سلول‌های لانگرهانس ، ملانوسیت‌ها ، سلول‌های مرکل و کراتینوسیت‌ها هستند. این لایه را می توان بیشتر به زیر تقسیم کرد: لایه ها (خارجی ترین لایه)، گرانولوزوم، اسپینوزوم، پایه و لوسیدوم (فقط در پایین پاها و کف دست ها).
این لایه درست در زیر اپیدرم یافت می شود. از بافت همبند تشکیل شده و بدن را از فشار و استرس محافظت می کند. یک غشای پایه به طور محکم درم را به اپیدرم متصل می کند. این لایه همچنین دارای پایانه های عصبی متعددی است که حس گرما و لامسه را فراهم می کند. همچنین حاوی غدد عرق، فولیکول های مو، غدد چربی، رگ های خونی، غدد آپوکرین و عروق لنفاوی است. رگ های خونی موجود در درم تغذیه و همچنین دفع مواد زائد از سلول ها را فراهم می کند. یک تقسیم ساختاری درم به دو بخش، ناحیه پاپیلاری (لایه سطحی مجاور اپیدرم) و ناحیه مشبک (ناحیه ضخیم تر) وجود دارد.
این بافت به بافت هیپودرم نیز معروف است. بخشی از پوست نیست و درست در زیر درم یافت می شود. وظیفه اصلی آن چسباندن پوست به استخوان ها و ماهیچه های زیر آن است. همچنین پوست را با اعصاب و عروق خونی تامین می کند. از الاستین، بافت چربی و بافت همبند شل تشکیل شده است. چربی به عنوان یک عایق عمل می کند.
حداقل 5 رنگدانه مختلف رنگ پوست را تعیین می کند. آن ها هستند؛
پوست اندام محافظتی است. وظیفه اصلی پوست این است که به عنوان یک مانع عمل کند. پوست در برابر ضربه ها و فشارهای مکانیکی، تغییرات دما، میکروارگانیسم ها، تشعشعات و مواد شیمیایی محافظت می کند. پوست به عنوان یک سد مقاوم در برابر آب عمل می کند، بنابراین مواد مغذی ضروری از بدن شسته نمی شوند.
پوست یک عضو تنظیم کننده است. پوست چندین جنبه از فیزیولوژی را تنظیم می کند، از جمله دمای بدن از طریق عرق و مو، و تغییرات در گردش خون محیطی و تعادل مایعات از طریق عرق. همچنین به عنوان یک مخزن برای سنتز ویتامین D عمل می کند.
پوست عضوی از احساس است. پوست حاوی شبکه گسترده ای از سلول های عصبی است که تغییرات محیط را شناسایی و انتقال می دهند. گیرنده های جداگانه ای برای گرما، سرما، لمس و درد وجود دارد.
