اسیدها مولکول هایی هستند که می توانند یک پروتون اهدا کنند یا یک جفت الکترون را در واکنش ها بپذیرند. کلمه "اسید" از کلمه لاتین "acidus" به معنای ترش گرفته شده است. همه عناصر اسیدی چند چیز مشترک دارند، یعنی همه آنها ترش مزه هستند، کاغذ تورنسل آبی را به قرمز تبدیل می کنند و اگر با یک ماده قلیایی ترکیب شوند، اسیدیته خود را از دست می دهند. سطح pH اسیدها از 0 تا 6 متغیر است.
برخی از نمونه های رایج اسیدها مرکباتی مانند لیمو، لیموترش، پرتقال، گریپ فروت و غیره هستند. همه این میوه ها حاوی اسید سیتریک هستند. از این رو طعم ترش یا ترش دارند. اسید سیتریک اسید ضعیفی است اما با این حال وقتی با آب مخلوط می شود یون هیدروژن تولید می کند و به همین دلیل PH آب لیمو 2 است. مثال دیگری از اسید سرکه است. سرکه از اسید استیک تشکیل شده است. آیا می دانید چرا پوست شما پس از نیش مورچه یا پشه قرمز و متورم می شود؟ زیرا این حشرات اسید فرمیک را تزریق می کنند که باعث چنین واکنش های پوستی می شود. سایر اسیدهای رایج عبارتند از اسید نیتریک (HNO 3 )، اسید سولفوریک ( H2 SO 4 )، اسید کلریدریک (HCl) و غیره.
دانشمندان از چیزی به نام مقیاس pH برای اندازه گیری اسیدی یا بازی بودن یک مایع استفاده می کنند. pH عددی از 0 تا 14 است.
خواص اسیدها به شرح زیر است:
اسیدها اغلب بر اساس منبع، وجود اکسیژن، قدرت، غلظت و بازی طبقه بندی می شوند.
اسید آلی - این اسیدی است که از مواد آلی مانند گیاهان و حیوانات به دست می آید. به عنوان مثال، اسید سیتریک (مرکبات)، اسید استیک (سرکه)، اسید اولئیک (روغن زیتون) و غیره.
اسید معدنی - این اسیدی است که از مواد معدنی تهیه می شود. آنها همچنین به عنوان اسیدهای معدنی شناخته می شوند. آنها حاوی کربن نیستند. به عنوان مثال، H 2 SO 4 ، HCl، HNO 3 و غیره.
اکسی اسید - اسیدهایی که حاوی اکسیژن در ترکیب خود هستند به نام اکسی اسید شناخته می شوند. به عنوان مثال، H 2 SO 4 ، HNO 3 و غیره.
هیدراسید - آنهایی که حاوی هیدروژن ترکیب شده با عناصر دیگر هستند و در ترکیب خود اکسیژنی ندارند و در ترکیب خود هیچ اکسیژنی ندارند، هیدراسید نامیده می شوند. به عنوان مثال، HCl، HI، HBr و غیره.
اسیدها وقتی با H 2 O مخلوط می شوند، یون هیدروژن تولید می کنند، قدرت اسید به غلظت آن از یون های هیدروژن موجود در یک محلول بستگی دارد. تعداد بیشتر یون های هیدروژن به معنای قدرت بیشتر اسید است در حالی که تعداد کمتر یون های هیدروژن به معنای ضعیف بودن اسید است.
اسیدهای قوی : اسیدی که می تواند به طور کامل یا تقریباً کامل در آب تجزیه شود به عنوان اسید قوی شناخته می شود. به عنوان مثال، اسید سولفوریک، اسید نیتریک، اسید هیدروکلریک و غیره.
اسیدهای ضعیف : اسیدی که به طور کامل تجزیه نمی شود یا به میزان ناچیزی در آب تفکیک می شود به عنوان اسید ضعیف شناخته می شود. به عنوان مثال، آنهایی که معمولاً به صورت روزانه مصرف می شوند مانند اسید سیتریک، اسید استیک و غیره.
غلظت اسید به تعداد یون های هیدروژنی که در آب تولید می کند بستگی دارد.
اسید غلیظ - هنگامی که یک محلول آبی دارای درصد نسبتاً بالایی اسید در آن حل می شود، آنگاه یک اسید غلیظ است. به عنوان مثال، اسید هیدروکلریک غلیظ، اسید سولفوریک غلیظ، اسید نیتریک غلیظ و غیره.
اسید رقیق - وقتی یک محلول آبی دارای درصد نسبتاً کمی اسید محلول در آن باشد، آنگاه یک اسید رقیق است. به عنوان مثال، اسید کلریدریک رقیق، اسید سولفوریک رقیق، اسید نیتریک رقیق و غیره.
اسید بر اثر تفکیک در آب یون هیدروژن تولید می کند. تعداد این یون های هیدروژن که می توانند در اسید جایگزین شوند، باز بودن یک اسید است.
