نظام های انتخاباتی چیست؟ چه کسی نظام های انتخاباتی را سازماندهی می کند؟ بیایید حفاری کنیم و بیشتر بدانیم.
در پایان این مبحث، انتظار می رود که
سیستم انتخاباتی به مجموعه قوانینی اطلاق می شود که نحوه برگزاری انتخابات و نیز همه پرسی و نحوه تعیین نتایج را تعیین می کند. دولت ها سیستم های انتخاباتی سیاسی را سازماندهی می کنند. از سوی دیگر، انتخابات غیرسیاسی ممکن است در سازمان‌های غیرانتفاعی، سازمان‌های غیررسمی و تجاری برگزار شود.
سیستم های انتخاباتی از قواعدی تشکیل شده اند که بر هر جنبه ای از روند رای گیری حاکم است: زمانی که انتخابات رخ می دهد، چه کسی می تواند رای دهد، چه کسی می تواند به عنوان یک داوطلب شرکت کند، چگونه آرا علامت گذاری شده و به صندوق ریخته می شود، روش شمارش آرا، محدودیت های مخارج کمپین و سایر عواملی که ممکن است بر نتیجه تأثیر بگذارد. قوانین انتخاباتی و قانون اساسی نظام های انتخاباتی سیاسی را تعریف می کنند. سیستم های انتخاباتی سیاسی توسط کمیسیون های انتخابات انجام می شود و می تواند از انواع مختلف انتخابات برای ادارات مختلف استفاده کند.
برخی از سیستم های انتخاباتی تنها یک برنده را برای یک موقعیت منحصر به فرد مانند فرماندار، رئیس جمهور یا نخست وزیر انتخاب می کنند، در حالی که برخی دیگر چندین برنده مانند هیئت مدیره و اعضای مجلس را انتخاب می کنند. سیستم های انتخاباتی متفاوت است، اما رایج ترین سیستم ها عبارتند از: رای گیری رتبه بندی شده ، نمایندگی تناسبی ، نظام دو مرحله ای (دوران دوم) و رای گیری اول و دوم . برخی از نظام های انتخاباتی مانند نظام های مختلط سعی می کنند مزایای نظام های تناسبی و نظام های غیر تناسبی را با یکدیگر ترکیب کنند.
نظریه رأی گیری یا نظریه انتخاب اجتماعی به مطالعه روشهای انتخاباتی تعریف شده رسمی اشاره دارد. این مطالعه می تواند در زمینه های ریاضی، اقتصاد و علوم سیاسی انجام شود.
سیستم های PLURALITY
رای گیری کثرت به سیستمی اطلاق می شود که در آن نامزد یا کاندیدایی که بیشترین آرا را دارند، بدون نیاز به کسب اکثریت آرا برنده می شوند. اگر قرار باشد فقط یک موقعیت پر شود، از سیستم first-past-the-post استفاده می شود. اگر مناصب مختلفی برای انتخاب وجود داشته باشد، رای گیری چندگانه به عنوان رای گیری بلوکی شناخته می شود.
سیستم های اکثریتی
رأی اکثریتی به سیستمی اطلاق می شود که نامزدها برای انتخاب شدن باید اکثریت آرا را کسب کنند. با این حال، در اکثر موارد، در مواردی که هیچ نامزدی نمی تواند اکثریت را به دست آورد، در آخرین دور شمارش آرا، کثرت اعمال می شود. نظام های اکثریتی دو شکل اصلی دارند که از یک دور رأی گیری رتبه بندی شده استفاده می کنند و دیگری شامل استفاده از دو یا چند دور است.
سیستم های متناسب
نمایندگی تناسبی سیستم انتخاباتی است که بیشترین استفاده را برای مجالس قانونگذاری ملی دارد. متداول ترین سیستم انتخاباتی که توسط 80 کشور استفاده می شود، به نام نمایندگی تناسبی در لیست حزبی شناخته می شود. این شامل رأی دادن رأی دهندگان به فهرستی از نامزدهای پیشنهادی یک حزب است. این می تواند یک سیستم لیست بسته یا یک سیستم لیست باز باشد. رای دهندگان هیچ نفوذی بر نامزدهایی که توسط حزب در یک سیستم لیست بسته مطرح می شوند، ندارند. در یک سیستم لیست باز، رای دهندگان می توانند به لیست احزاب رأی دهند و در نتیجه بر ترتیب تعیین کرسی ها به نامزدها تأثیر بگذارند.
سیستم های مختلط
یک سیستم مختلط می تواند نماینده نسبی ترکیبی یا رای گیری موازی باشد. این سیستم در چندین کشور برای انتخاب قوه مقننه استفاده می شود.
انتخابات مقدماتی
انتخابات مقدماتی خطر تقسیم آرا را با حصول اطمینان از یک نامزد حزبی محدود می کند.
انتخابات غیر مستقیم
در این انتخابات یا رأی مردمی وجود ندارد یا رأی مردم تنها مرحله انتخابات است. در این سیستم ها، رای نهایی معمولاً توسط یک کالج انتخاباتی گرفته می شود.
نظام های انتخاباتی نیز با قوانین و مقررات خود مشخص می شوند. این معمولاً توسط قانون انتخابات یا قانون اساسی کشور تعیین شده است. قوانین مشارکت، ثبت نام و نامزدی رای دهندگان را تعیین می کند. از دیگر مقررات نظام های انتخاباتی می توان به انتخاب دستگاه های رای گیری مانند رای گیری ماشینی، برگه های رای یا سیستم های رای باز و به تبع آن نوع سیستم های شمارش آرا، راستی آزمایی و ممیزی مورد استفاده اشاره کرد.
قوانین انتخاباتی محدودیت هایی برای حق رای و نامزدی قائل هستند. اکثر رای دهندگان کشورها دارای حق رای عمومی هستند (حق رای دادن به همه شهروندان بزرگسال بدون در نظر گرفتن ثروت، جنسیت، نژاد یا هر تفاوت دیگری)، اما در سنی که افراد مجاز به رای دادن هستند، تفاوت هایی وجود دارد که جوان ترین آنها 16 سال دارد. و مسن ترین آنها 21 سال دارند (اگرچه رای دهندگان باید 25 سال داشته باشند تا در انتخابات سنا در ایتالیا رای دهند). افراد ممکن است به دلایل مختلفی مانند زندانی بودن، اعلام ورشکستگی، ارتکاب جرایم خاص یا عضویت در خدمت نیروهای مسلح از حق رای محروم شوند. محدودیت های مشابهی برای نامزدی (همچنین به عنوان حق رای غیرفعال شناخته می شود) در نظر گرفته شده است و در بسیاری از موارد، محدودیت سنی برای نامزدها بالاتر از سن رای دادن است.
برخی از کشورها برای معتبر بودن انتخابات حداقل شرایط مشارکت را دارند. صندلی های رزرو شده در بسیاری از کشورها برای تضمین نمایندگی اقلیت های قومی، زنان، جوانان یا معلولان استفاده می شود. این کرسی ها جدا از کرسی های عمومی هستند و ممکن است به صورت جداگانه انتخاب شوند یا بر اساس نتایج انتخابات به احزاب اختصاص داده شوند.
