Back to the topics list

demokrasi modelleri

Çoğumuz demokrasinin anlamını zaten bildiğimiz için, şimdi demokrasiyi totaliterliğin farklı biçimleriyle karşılaştırmaya bakıyoruz.

ÖĞRENME HEDEFLERİ

Bu konunun sonunda sizden beklenen

• Demokrasinin anlamını anlamak
• Farklı demokrasi modellerini anlamak
• Farklı demokrasi modellerinin farklı özelliklerini anlamak

Demokrasi, halkın halk tarafından halk için yönetimi anlamına gelir. Benjamin Barber'ın çalışması bize farklı demokrasi modelleri arasındaki farkları anlamamız için bir harita sunuyor.

NEO-LİBERAL DEMOKRASİ

Bu demokrasinin normatif modelidir denir, siyasi liderlerin temel işleyiş ilkesi olmuştur ve en çok duymaya alışık olduğumuz modeldir. Bu model, siyasi liderlerin ve medyanın çoğuna "demokrasi" olarak atıfta bulunacak, bu, Barber'ın şu anda neo-liberalizm olarak bilinen radikal liberal demokrasi olarak bahsettiği şeydir.

Piyasa liberalleri , neo-muhafazakarlar veya liberterler , neo-liberal demokrasinin savunucularına verilen addır. üzerinde dururlar;

• Radikal bireycilik ve bireysel özgürlük büyük ölçüde mülkiyet hakları açısından tanımlanır.
• Sivil hayatın özel hayattan derin bir şekilde ayrılması.
• Genel düşmanlığı ve hükümetin her türlü toplu eyleme karşı rolünü en aza indirmek.
• Hak ve kaynakların dağıtımına ilişkin diğer standartların serbest piyasa ile değiştirilmesinin teşvik edilmesi.
• Demokratik süreç yerine kanun lafzına birinci önceliği vermek.
• Genel gerçek ve politik gerçek, gerçeklere dayanır.
• Demokrasi ve kapitalizm birbirinden ayrılamaz.

TOPLULUK MODELİ

Barber'a göre bu model, topluluk değerlerinin ve sosyal dayanışmanın bozulmasıyla ilgilidir. Bununla birlikte, toplulukçular, bu sorunların neo-liberal demokrasinin merkezinde yer alan aşırı bireyciliğin bir sonucu olduğuna inanıyorlar. Barber'a göre cemaatçilik;

• Sivil ve özel hayatın derin bir ayrımı.
• Benlik duygumuz topluluklarımızdan etkilenir.
• Bir toplumun değerleri, demokrasi değerlerinden önce merkeze alınmalıdır.
• Toplumsal değerler özel yaşamda ortaya çıkar.
• Toplulukların değerlerini baltalamamaları için serbest piyasa değerlerinin kontrolü olmalıdır.

KATILIMCI DEMOKRASİ MODELİ

Barber bu modeli “güçlü demokrasi” olarak adlandırıyor. Bu, sivil toplumu yalnızca topluluk veya özel değerler üzerine kurulu bir yer olarak değil, piyasa ile hükümet arasında gerçek bir kamusal alan olarak yeniden kavramsallaştırmaya çalışır. Katılımcı demokrasi:

• Her şeyden önce sosyal varlıklar olduğumuz görüşünü cemaatçilerle paylaşır.
• Radikal komüniteryenizmin kabileleştirici eğilimleri ile piyasaların özelleştirici ve ahlaki açıdan yıpratıcı gücü arasında arabuluculuk yapmak için sivil toplum güçlü olmalıdır.
• Sivil yaşam, bir amaca ulaşmak için bir araçtan ziyade kendi başına bir amaçtır.
• Siyasetin hakikati basitçe bağlamından koparılmış gerçeklerde bulunamaz.

Barber'a göre sivil toplum, gerçekten demokratik bir toplumda kritik bir alandır.