De maan is het belangrijkste object dat aan de nachtelijke hemel wordt bekeken. Weet je dat het veel hemellichamen zijn die je aan de nachtelijke hemel kunt zien? Laten we graven en meer te weten komen.
Aan het einde van dit onderwerp wordt van u verwacht dat u;
De term nachtelijke hemel wordt normaal gesproken geassocieerd met astronomie vanaf de aarde en verwijst naar het verschijnen van hemellichamen zoals de maan, planeten en sterren 's nachts, die tussen zonsondergang en zonsopgang aan een heldere hemel te zien zijn. Op dit moment is de zon onder de horizon .
De natuurlijke lichtbronnen in een nachtelijke hemel omvatten airglow , maanlicht en sterrenlicht , afhankelijk van timing en locatie. De luchten die zich boven de poolcirkels bevinden, worden verlicht door de aurorae . Af en toe kan een grote coronale massa-ejectie door hoge niveaus van zonnewind of van de zon het fenomeen uitbreiden naar de evenaar.
De nachtelijke hemel, evenals zijn studies, hebben een historische plaats in zowel moderne als oude culturen. In het verleden gebruikten boeren bijvoorbeeld de status van de nachtelijke hemel als een kalender om te bepalen wanneer gewassen moesten worden geplant. Veel culturen hebben ook sterrenbeelden getekend tussen de sterren aan de hemel, ze associëren ze met legendes en mythologie over hun goden.
De wetenschappelijke studie van de hemellichamen die 's nachts zichtbaar zijn, vindt plaats in de wetenschap van de waarnemingsastronomie .
De zichtbaarheid van de hemellichamen 's nachts wordt beïnvloed door lichtvervuiling . De aanwezigheid van de maan aan de nachtelijke hemel heeft astronomische waarnemingen in het verleden belemmerd door de hoeveelheid omgevingshelderheid te vergroten. Met de komst van kunstmatige lichtbronnen is lichtvervuiling echter een groeiend probleem geworden voor het bekijken van de nachtelijke hemel. Aanpassing van verlichtingsarmaturen en optische filters kan dit probleem helpen verlichten.
Het feit dat de lucht 's nachts niet helemaal donker is, zelfs bij afwezigheid van stadslichten en maanlicht, kan gemakkelijk worden waargenomen, want als de lucht volledig donker zou zijn, zou het onmogelijk zijn om het silhouet van een object tegen de lucht te zien .
De intensiteit van de lucht is in de loop van de dag anders en ook de primaire oorzaak verschilt. Overdag, wanneer de zon boven de horizon staat, is directe verstrooiing van zonlicht de overweldigend dominante lichtbron. In de schemering, de periode tussen zonsondergang en zonsopgang, is de situatie gecompliceerder en is verdere differentiatie nodig. Afhankelijk van hoe ver de zon onder de horizon staat, wordt de schemering in drie segmenten verdeeld.
Na zonsondergang begint de burgerlijke schemering en deze eindigt wanneer de zon meer dan 6⁰ onder de horizon zakt. Daarna volgt de nautische schemering, dit is wanneer de zon bereikt hoogten van -6 ⁰ en -12⁰, waarna komt de astronomische schemering die is gedefinieerd als de periode -12⁰ tot -18⁰. De algemene minimale helderheid van de lucht wordt bereikt wanneer de zon meer dan 18⁰ onder de horizon van de lucht zakt.
Van verschillende bronnen kan worden gezegd dat ze de bron zijn van de intrinsieke helderheid van de lucht, genaamd airglow, verstrooiing van sterrenlicht, indirecte verstrooiing van zonlicht en kunstmatige lichtvervuiling.
De belangrijkste hemellichamen die aan een nachtelijke hemel kunnen worden waargenomen, zijn onder meer:
