چند جرم نجومی را می شناسید؟ دنباله دار یکی از اجرام نجومی است که جسم کوچکی از منظومه شمسی است. بیایید حفاری کنیم و درباره دنباله دارها بیشتر بدانیم.
اهداف یادگیری
تا پایان این مبحث، انتظار می رود که؛
دنباله دار به جسم کوچک و یخی منظومه شمسی اطلاق می شود که هنگام عبور از نزدیکی خورشید، گرم می شود و شروع به انتشار گاز می کند. این فرآیند به عنوان خروج گاز شناخته می شود. این باعث کما یا یک جو قابل مشاهده می شود و گاهی اوقات دم نیز ایجاد می شود. این پدیده ها در نتیجه باد خورشیدی و تابش خورشیدی است که بر هسته دنباله دار اثر می گذارد. هسته های دنباله دار از چند صد متر تا ده ها کیلومتر پهنا دارند و از مجموعه های سست غبار، یخ و ذرات سنگی کوچک تشکیل شده اند. کما ممکن است تا 15 برابر قطر زمین باشد. تای ل ممکن است یک واحد نجومی را دراز کند. اگر به اندازه کافی روشن باشد، می توان یک دنباله دار را از زمین بدون کمک تلسکوپ دید.
دنباله دارها معمولا مدارهای بیضی شکل بسیار غیرعادی دارند و دارای طیف وسیعی از دوره های مداری هستند که از چندین سال تا به طور بالقوه چندین میلیون سال متغیر است. دنباله دارهای کوتاه مدت از کمربند کویپر یا دیسک پراکنده مرتبط با آن سرچشمه می گیرند که فراتر از مدار نپتون قرار دارد. گفته می شود که دنباله دارهای طولانی مدت از ابر اورت سرچشمه می گیرند. این یک ابر کروی است که از اجسام یخی تشکیل شده است که از خارج از کمربند کویپر تا نیمه نزدیکترین ستاره گسترش یافته است. دنباله‌دارهای طولانی مدت از ابر اورت به‌وسیله آشفتگی‌های گرانشی ناشی از عبور ستارگان و جزر و مد کهکشانی به سمت خورشید حرکت می‌کنند.
دنباله‌دارها را می‌توان با حضور جوی گسترده که هسته مرکزی دنباله‌دار را احاطه کرده است، از سیارک‌ها متمایز کرد.
خصوصیات فیزیکی
هسته
هسته به ساختار جامد و هسته یک دنباله دار اشاره دارد. هسته های دنباله دار از ترکیبی از غبار، سنگ، یخ آب و آمونیاک منجمد، متان، دی اکسید کربن و مونوکسید کربن تشکیل شده اند.
ظاهر کلی سطح هسته خشک، سنگی و غبارآلود است. این نشان می دهد که یخ ها در زیر پوسته پنهان شده اند. علاوه بر گازهای ذکر شده در بالا، هسته ها همچنین حاوی چندین ترکیب آلی مانند اتان، اتانول، سیانید هیدروژن و متانول هستند.
کما
جریان‌های غبار و گازی که از یک دنباله‌دار آزاد می‌شوند، فضای بسیار نازکی را در اطراف دنباله‌دار تشکیل می‌دهند و به آن کما می‌گویند. نیرویی که توسط باد خورشیدی و فشار تشعشع خورشید بر کما وارد می‌شود، باعث می‌شود دم بزرگی شکل بگیرد که از خورشید فاصله دارد.
کما به طور کلی از آب و گرد و غبار تشکیل شده است. هنگامی که دنباله دار در فاصله 3 تا 4 واحد نجومی خورشید قرار دارد، 90 درصد از مواد فراری که از هسته خارج می شوند را آب تشکیل می دهد.
دم
دنباله دارها در منظومه شمسی بیرونی غیرفعال و منجمد می مانند و این امر به دلیل اندازه کوچک آنها شناسایی از زمین را بسیار دشوار می کند. با نزدیک شدن یک دنباله دار به درون منظومه شمسی، تشعشعات خورشیدی باعث می شود که مواد فرار درون دنباله دار تبخیر شده و از هسته خارج شوند و گرد و غبار را با خود حمل می کنند. جریان های غبار و گاز هر کدام دنباله مجزای خود را تشکیل می دهند. این دم ها کمی به جهات مختلف اشاره می کنند.
دوره های مداری
بسیاری از دنباله دارها اجرام کوچک منظومه شمسی با مدارهای بیضوی دراز هستند که آنها را برای بخشی از مدار خود به خورشید نزدیک می کند و سپس به قسمت های بعدی منظومه شمسی می رود. دنباله دارها عمدتاً بسته به طول دوره های مداری آنها طبقه بندی می شوند. هرچه این دوره طولانی تر باشد، بیضی طولانی تر می شود. ما داریم؛ دنباله دارهای دوره کوتاه و بلند مدت.
اثرات دنباله دارها
آنها عبارتند از؛
سرنوشت دنباله دارها
برخی از سرنوشت دنباله دارها عبارتند از:
