عصر آهن در حدود 1200 سال قبل از میلاد آغاز شد، زمانی که استفاده از آهن در شرق مدیترانه رواج یافت. آهن‌کاری برای اولین بار در ترکیه کنونی بین سال‌های 1500 تا 1300 قبل از میلاد آغاز شد و تا سال 700 قبل از میلاد در سراسر اروپا گسترش یافت. در طول عصر آهن، مردم در بسیاری از اروپا، آسیا و بخش‌هایی از آفریقا شروع به ساخت ابزار و سلاح از آهن و فولاد کردند.
آهن در دمای بالاتر از برنز ذوب می شود. برای تبدیل آن به ابزار و ابزار نیاز به آهنگری (گرم کردن و چکش کاری) داشت. زمانی که آهنگران ساخت ابزار آهنی را آموختند، توانستند بسیاری از آنها را بسازند. آهن را می‌توان به اجسام ظریف‌تر و تیزتر تبدیل کرد. ابزار آهنی بسیار قوی تر از برنز بود. با ابزارهای بیشتر و بهتر، مردم می توانند کارهای بیشتری انجام دهند. برخی از مردم برای کمک به خرید و فروش محصولات و ابزار آهنی خود سکه اختراع کردند.
گاوآهن های آهنی را آرد می گفتند. اینها کارآمدتر از گاوآهن های برنزی یا چوبی بودند. کشاورزان می‌توانستند از اردک برای کاشت خاک‌های سنگین‌تر استفاده کنند. بنابراین، آنها می توانند مزارع خود را بهتر کشت کنند و محصولات بیشتری بکارند. کشاورزی مولدتر شد و در نتیجه جمعیت شروع به افزایش کرد.
اختراع « کورن چرخشی » مهمترین و صرفه جویی در زمان عصر آهن بود. از آن برای آسیاب غلات برای تهیه آرد استفاده می شد. دانه ها را بین دو سنگ دایره ای قرار می دادند و سنگ بالایی را با استفاده از یک دسته می چرخاند یا می چرخاند. غلات در انبارهای غلات یا در انبارهای زیرزمینی ذخیره می شد. گوشت یا ماهی را می توان با نمک زدن یا دود کردن نگهداری کرد. از آنجایی که مردم شروع به تولید و ذخیره غلات بیشتر از آنچه می توانستند استفاده کنند، توانستند مازاد آن را معامله کنند. مالکیت زمین و تولید غلات راهی برای کسب ثروت و قدرت شد.
افرادی که برای اولین بار از ابزار آهنی استفاده کردند به نام سلت ها شناخته می شوند. آنها در قبایلی زندگی می کردند که توسط رؤسای یا پادشاهان و ملکه ها اداره می شد. آنها فلزکاران ماهری بودند. از آهن برای ساختن سلاح، ابزار، دیگ پخت و پز، بند اسب و میخ استفاده می شد.
کشاورزان عصر آهن به کشت محصولات و سبزیجات می پرداختند. آنها غازها، بزها و خوک ها نگهداری می کردند و گله های بزرگی از گاوها و گله های گوسفند داشتند. برخی از مردم به عنوان سفالگر، نجار و فلزکار کار می کردند. مردان و پسران به عنوان جنگجو آموزش دیدند.
بسیاری از مردمی که در عصر آهن زندگی می کردند در قلعه های تپه ای زندگی می کردند. قلعه های تپه گروهی از خانه های کاهگلی بر فراز تپه ای بودند که توسط خندق ها، دیوارها و خندق ها احاطه شده بودند. مردم برای محافظت به این شکل زندگی می کردند، زیرا جنگ ها در عصر آهن رایج بود. در داخل قلعه های تپه، خانواده ها در خانه های گرد زندگی می کردند. اینها خانه های ساده یک اتاقه با سقف کاهگلی نوک تیز و دیوارهای ساخته شده از چوب و داوب (مخلوطی از گل و شاخه) بودند. در مرکز یک خانه گرد آتشی بود که در آن غذا در دیگ پخته می شد.
ابزار و سلاح در عصر آهن
