بسیاری از ما "جنگ سرد" را به عنوان دوره تنش ژئوپلیتیکی می شناسیم. چه کشورهایی درگیر جنگ سرد بودند؟ چه عواملی منجر به جنگ سرد می شود؟ بیایید حفاری کنیم و بیشتر بدانیم.
اهداف یادگیری
تا پایان این مبحث، انتظار می رود که؛
جنگ سرد به دوره تنش ژئوپلیتیکی بین اتحاد جماهیر شوروی با کشورهای اقماری خود و ایالات متحده با متحدانش پس از جنگ جهانی دوم اشاره دارد. طبق تاریخ، درگیری بین سال های 1946 و 1947 آغاز شد. گفته می شود که جنگ سرد به وقوع پیوست. پس از انقلاب های 1989 تنش زدایی آغاز شد. پایان جنگ سرد پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بود. دلیل استفاده از اصطلاح سرما این است که هیچ درگیری مستقیم در مقیاس وسیع بین دو طرف وجود نداشت. با این حال، اعضای یک جنگ سرد از درگیری های منطقه ای بزرگی به نام جنگ های نیابتی حمایت کردند. این درگیری اتحاد موقت زمان جنگ را علیه آلمان نازی و متحدانش تقسیم کرد. این امر باعث شد که اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده به عنوان دو ابرقدرت دارای اختلافات عمیق سیاسی و اقتصادی باشند.
مرحله اولیه جنگ سرد در دو سال اول پس از جنگ جهانی دوم در سال 1945 آغاز شد. اتحاد جماهیر شوروی کنترل خود را بر کشورهای بلوک شرق تثبیت کرد. از سوی دیگر، ایالات متحده برای به چالش کشیدن قدرت شوروی، کمک های نظامی و مالی به کشورهای اروپای غربی، ایجاد اتحاد ناتو و حمایت از طرف ضد کمونیستی در جنگ داخلی، استراتژی مهار جهانی را آغاز کرد. یونان. اولین بحران بزرگ جنگ سرد، محاصره برلین (1948-1949) بود. برخی از عوامل گسترش جنگ سرد شامل پیروزی طرف کمونیست در جنگ داخلی چین و همچنین وقوع جنگ کره (1950-1953) است. هم ایالات متحده و هم اتحاد جماهیر شوروی برای نفوذ کشورهای استعمار زدایی آسیا و آفریقا و در آمریکای لاتین رقابت کردند. انقلاب مجارستان در سال 1956 توسط شوروی سرکوب شد. گسترش و تشدید منجر به بحران های بیشتری مانند بحران سوئز (1956)، بحران موشکی کوبا (1962) شد. این نزدیک‌ترین چیزی بود که دو طرف به جنگ هسته‌ای و بحران 1961 برلین رسیدند. در همین حال، یک جنبش صلح بین‌المللی ریشه گرفت، به ویژه جنبش ضد هسته‌ای که از اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 محبوبیت یافت. این جنبش ها در دهه 1970 و 1980 با تظاهرات بزرگ، فعالیت های غیر پارلمانی مختلف و راهپیمایی های اعتراضی به رشد خود ادامه دادند.
در دهه 1970، هر دو طرف علاقه مند شدند تا برای ایجاد یک سیستم بین المللی باثبات تر و قابل پیش بینی تر، هزینه هایی را در نظر بگیرند. این دوره تنش زدایی را آغاز کرد که در آن مذاکرات محدودیت تسلیحات استراتژیک و بازگشایی روابط ایالات متحده با جمهوری خلق چین به عنوان وزنه تعادل استراتژیک برای اتحاد جماهیر شوروی مشاهده شد. تنش زدایی در پایان دهه پس از آغاز جنگ شوروی-افغانستان در سال 1979 سقوط کرد. در 12 ژوئن، یک میلیون معترض در پارک مرکزی نیویورک گرد هم آمدند تا خواهان پایان دادن به مسابقه تسلیحاتی جنگ سرد و سلاح های هسته ای شوند. فشار برای حاکمیت ملی در اروپای شرقی ، به ویژه لهستان ، قوی تر شد. در پی کودتای نافرجام حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی در اوت 1991، اتحاد جماهیر شوروی کنترل خود را از دست داد. این منجر به انحلال اتحاد جماهیر شوروی در دسامبر 1991 و همچنین فروپاشی رژیم های کمونیستی در کشورهای دیگر مانند یمن جنوبی، کامبوج و مغولستان شد. ایالات متحده تنها ابرقدرت جهان باقی ماند.
