Co to jest datowanie węglowe? Ile form randkowania znasz? Jak działa datowanie węglowe? Zagłębmy się i dowiedzmy więcej.
CELE KSZTAŁCENIA
Pod koniec tego tematu oczekuje się;
Węgiel-14 odnosi się do słabo radioaktywnego izotopu węgla, który jest również określany jako radiowęgiel. Jest to chronometr izotopowy.
Datowanie węglem-14 można zastosować tylko do materiałów organicznych i niektórych materiałów nieorganicznych. Należy zauważyć, że ta metoda datowania nie ma zastosowania do metali. Trzy główne metody datowania radiowęglowego to spektrometria mas z akceleratorem, zliczanie scyntylacyjne w cieczy i zliczanie proporcjonalne do gazu.
CZYM JEST DATOWANIE RADIOKARBONOWE
Datowanie radiowęglowe odnosi się do metody, która zapewnia obiektywne oszacowanie wieku materiałów węglowych pochodzących z żywych organizmów. Wiek można oszacować, mierząc ilość węgla-14 obecnego w próbce i porównując ją z międzynarodowym standardem odniesienia.
Wpływ tej techniki datowania radiowęglowego na współczesnego człowieka uczynił ją jednym z najważniejszych odkryć XX wieku. Nie ma innej metody naukowej, która zdołała zrewolucjonizować rozumienie człowieka nie tylko jego teraźniejszości, ale także wydarzeń, które miały już miejsce tysiące lat temu.
Archeologia, podobnie jak inne nauki humanistyczne, wykorzystuje datowanie radiowęglowe do potwierdzania lub obalenia teorii. Przez lata datowanie węglem 14 znalazło zastosowanie w paleoklimatologii, oceanografii, naukach o atmosferze, geofizyce, geologii i hydrologii.
PODSTAWOWE ZASADY DATOWANIA WĘGLOWEGO
Radiowęgiel (węgiel 14) jest izotopem pierwiastka węgla. Jest niestabilny i słabo radioaktywny. Stabilnymi izotopami węgla są węgiel 12 i węgiel 13.
Węgiel 14 zawsze powstaje w górnych warstwach atmosfery w wyniku oddziaływania neutronów promieniowania kosmicznego na atomy azotu 14. Jest szybko utleniany w powietrzu, tworząc dwutlenek węgla i wchodzi w globalny obieg węgla.
Zwierzęta i rośliny przyswajają węgiel 14 z dwutlenku węgla przez całe swoje życie. Kiedy umierają, przestają wymieniać węgiel z biosferą, a zawartość w nich węgla 14 zaczyna spadać w tempie określonym przez prawo rozpadu radioaktywnego.
Datowanie radiowęglowe jest w zasadzie metodą przeznaczoną do pomiaru resztkowej radioaktywności.
POMIAR WĘGLA RADIOTOWEGO
Istnieją trzy główne techniki stosowane do pomiaru zawartości węgla 14 w dowolnej próbce; akceleratorowa spektrometria mas, cieczowe zliczanie scyntylacyjne i gazowe zliczanie proporcjonalne.
Zliczanie proporcjonalne do gazów to konwencjonalna technika datowania radiometrycznego, która zlicza cząstki beta emitowane przez daną próbkę. Cząstki beta są produktami rozpadu radiowęgla.
Cieczowe liczenie scyntylacyjne to technika datowania radiowęglowego, w której próbka jest w postaci płynnej i dodaje się scyntylator. Błysk światła powstaje, gdy ten scyntylator oddziałuje z cząstką beta.
Spektrometria mas z akceleratorem to nowoczesna metoda datowania radiowęglowego uważana za wydajniejszą metodę pomiaru zawartości radiowęgla w próbce. Ta metoda nie liczy cząstek beta, ale liczbę atomów węgla obecnych w próbce i proporcję izotopów.
CARBON 14 MATERIAŁY DO DATKOWANIA
Nie wszystkie materiały można datować metodą radiowęglową. Prawie wszystkie związki organiczne można datować. Niektóre substancje nieorganiczne, takie jak składnik aragonitu muszli, można również datować, pod warunkiem, że tworzenie minerału obejmowało asymilację węgla 14 w równowadze z atmosferą.
Próbki, które zostały datowane radiowęglowo od początku tej metody, obejmują między innymi drewno, węgiel drzewny, muszle, kości, torf, włosy, pozostałości krwi, wodę, koralowce.
Materiały te są poddawane wstępnej obróbce fizycznej i chemicznej w celu usunięcia ewentualnych zanieczyszczeń, zanim zostaną przeanalizowane pod kątem zawartości radiowęgla.
