اهداف یادگیری
تا پایان این مبحث، انتظار می رود که؛
گردشگری حیات وحش به عنصری از صنعت سفر بسیاری از کشورها اشاره دارد که حول مشاهده و تعامل با گیاهان و جانوران محلی در زیستگاه های طبیعی آنها متمرکز است. گردشگری حیات وحش شامل تعامل با حیوانات وحشی در زیستگاه طبیعی آنها است. این تعامل می تواند منفعل (عکاسی / تماشا) یا فعال (جمع آوری / شکار) باشد. گردشگری حیات وحش بخش بسیار مهمی از صنعت گردشگری در تعداد زیادی از کشورها مانند بسیاری از کشورهای آفریقایی و آمریکای جنوبی است. کشورهای دیگر عبارتند از؛ مالدیو، بنگلادش، کانادا، هند، استرالیا، مالزی، اندونزی و سریلانکا. گردشگری حیات وحش با تمرکز بر اکوتوریسم و گردشگری پایدار در سال های گذشته رشد سریعی را تجربه کرده است.
رشد گردشگری حیات وحش 3 درصد در سال است. 7 درصد از صنعت گردشگری جهان را تشکیل می دهد. گردشگری حیات وحش یک صنعت بین المللی چند میلیون دلاری است که عمدتاً با ارائه بسته های تور سفارشی و سافاری برای دسترسی نزدیک به حیات وحش مشخص می شود.
انواع گردشگری حیات وحش
انواع عمده گردشگری حیات وحش عبارتند از:
سافاری ها این یک نوع گردشگری است که در زیستگاه طبیعی حیوانات انجام می شود. این عمدتا شامل گردشگرانی است که با کمک راهنماها به جایی که احتمالاً حیوانات پیدا می شوند رانده می شوند. سافاری عمدتاً با آفریقا مرتبط است، اما در سایر مناطق جهان نیز دیده می شود.
باغ وحش ها و آکواریوم ها. باغوحشها و آکواریومها مکانهایی هستند که حیوانات در آنجا اسیر میشوند. باغ وحش ها برای حیوانات زمینی هستند در حالی که آکواریوم ها برای حیوانات دریایی. این نوع گردشگری حیات وحش شامل تعامل با حیوانات اسیر شده است. این امر باعث می شود تا گردشگران به راحتی بتوانند انواع مختلف حیوانات را در یک مکان پیدا کنند. علیرغم نگرانیهای اخلاقی در باغوحشها - شکار حیوانات و سلب آزادی آنها برای بقا در زیستگاههایشان، آنها به گردشگران فرصتی میدهند تا حیواناتی را ببینند که احتمالاً دیدن آنها در زیستگاههای طبیعیشان سخت بود. باغ وحش ها و آکواریوم ها نیز به ما فرصتی می دهند تا در مورد حیوانات بیشتر بدانیم. مزایای دیگر عبارتند از؛ آنها ما را قادر می سازند تا از برخی گونه ها در برابر انقراض محافظت کنیم، برنامه های اصلاح نژادی را معرفی کنیم، امکان مطالعه زیست شناسی و رفتار حیوانات و فراهم کردن سرپناه برای حیوانات نجات یافته را فراهم کنیم.
مزارع. برخی از مزارع از نقاط مختلف جهان به افراد (گردشگران) اجازه ورود به مزارع خود را می دهند تا با محصولات و حیوانات مزرعه برای اهداف تجاری تعامل داشته باشند. این نوع گردشگری حیات وحش شامل تعاملاتی مانند اسب سواری و جوراب زدن خرگوش می شود.
تماشای پرندگان. به این پرنده پرنده نیز می گویند. این شامل تماشای پرندگان در زیستگاه طبیعی آنها است. این کار را می توان با کمک دوربین دوچشمی انجام داد.
تماشای نهنگ. این نوع گردشگری حیات وحش شامل تورهایی است که در آن گردشگران برای جستجو و تماشای نهنگ ها به دریا برده می شوند. راهنماها معمولاً با ارائه اطلاعات در مورد نهنگ ها و کمک به لکه بینی نهنگ ها کمک می کنند.
شکار و ماهیگیری. این نوع گردشگری حیات وحش شامل تعقیب و شکار حیوانات است. مثلاً شکار آهو، خرس و کبوتر. برخی از گردشگران ماهی می گیرند و به آب برمی گردانند. شکار بسته به مکانی که انجام می شود می تواند قانونی یا غیرقانونی باشد.
شیرجه زدن. این نوعی از گردشگری حیات وحش است که گردشگران را قادر می سازد تا زندگی زیر دریا را کشف کنند. مثلا شنا با لاک پشت ها.
گردشگری حیات وحش پایدار
گردشگری پایدار حیات وحش حفاظت و معیشت را به هم مرتبط می کند. بسیاری از اقتصادهای جهان از گردشگری حیات وحش سود می برند زمانی که گردشگران برای تماشای حیات وحش در زیستگاه آن به پارک هایشان می آیند. حفاظت از این جاذبهها که برای مثال فیلها و کرگدنها زنده و غیرقابل جایگزین هستند، تحت تأثیر فعالیتهایی مانند شکار غیرقانونی است. به منظور حفظ گردشگری حیات وحش، مقداری بودجه از بخش گردشگری حیات وحش برای اهدافی مانند: مبارزه با شکار غیرقانونی به منظور افزایش حفاظت از حیات وحش برای مثال، تلاشهای شدید حفاظتی در پارک ملی رواندا، تعداد گوریلهای کوهستانی را افزایش داده است. حیات وحش پایدار جایی است که جمعیت حیات وحش در سطح معینی حفظ می شود.
مزایای گردشگری حیات وحش
معایب گردشگری حیات وحش
گردشگری حیات وحش ممکن است مزاحمت های قابل توجهی برای حیوانات ایجاد کند. در زیر با تاثیرات منفی گردشگری حیات وحش آشنا خواهید شد.
خلاصه
ما یاد گرفتیم که: