اهداف یادگیری
بدن ما به مواد معدنی در مقادیر مشخصی نیاز دارد. برخی از آنها در دوزهای زیاد مورد نیاز هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است فقط در ردیابی مورد نیاز باشند. این درس به شما کمک می کند تا در مورد مواد معدنی مورد نیاز بدن برای عملکرد مناسب بیشتر بدانید. موضوعات کلیدی تحت پوشش این درس به شرح زیر است:
- مواد معدنی چیست؟
- ماکرومینرال ها در مقابل میکرومینرال ها
- عملکرد برخی از مواد معدنی رایج در غذا
مواد معدنی چیست؟
مواد معدنی مواد معدنی هستند که بدن به مقدار کم برای عملکردهای مختلف مورد نیاز است. اینها شامل تشکیل استخوان و دندان است. به عنوان اجزای ضروری مایعات و بافت های بدن؛ به عنوان اجزای سیستم های آنزیمی و برای عملکرد طبیعی عصبی.
ماکرومینرال ها در مقابل میکرومینرال ها
مواد معدنی ضروری به دو دسته تقسیم می شوند:
1. ماکرومینرال ها
- ماکرومینرال ها آن دسته از مواد معدنی هستند که در دوزهای نسبتاً زیاد مورد نیاز هستند. بنابراین به آنها کانی های اصلی نیز می گویند.
- اینها عبارتند از سدیم، کلسیم، کلرید، منیزیم، پتاسیم، فسفر و گوگرد.
- اینها برای عملکرد مناسب و متابولیسم بدن حیاتی هستند.
- بدن ما نمی تواند این مواد معدنی را تولید کند. از این رو آنها باید از یک منبع غذایی تهیه شوند.
- کمبود این مواد معدنی منجر به عواقب شدید سلامتی می شود. به عنوان مثال، کمبود کلسیم سیستم اسکلتی را ضعیف می کند و در نتیجه خطر شکستگی را افزایش می دهد. کمبود ید منجر به گواتر و سایر اختلالات هورمونی می شود و کمبود سدیم منجر به هیپوناترمی می شود.
- افرادی که مشکلات سلامتی خاصی دارند یا برخی داروها مصرف می کنند ممکن است نیاز به دریافت کمتر یکی از مواد معدنی داشته باشند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی باید غذاهای حاوی پتاسیم را محدود کنند.
2. میکرومینرال ها
- مواد معدنی کمیاب نیز نامیده می شوند، اینها مواد معدنی هستند که در مقادیر کم مورد نیاز هستند. بنابراین به آنها کانی های جزئی نیز می گویند.
- عناصر کمیاب شامل کروم، مس، فلوئور، ید، آهن، منگنز، مولیبدن و سلنیوم
- اگر این مواد معدنی کم مصرف در مقادیر بیش از حد مصرف شوند، سمیت معدنی ایجاد می شود. به عنوان مثال، مصرف بیش از حد مکمل های غذایی می تواند باعث مسمومیت حاد سلنیوم شود. این می تواند منجر به حالت تهوع، تغییر رنگ یا شکنندگی ناخن، ریزش مو و اسهال شود.
توابع مواد معدنی در غذا
موارد زیر برخی از مواد معدنی رایج در غذا و عملکرد آنها در بدن است.
کلسیم
- به لخته شدن خون کمک می کند.
- به انقباض عضلات و عملکرد اعصاب کمک می کند.
- برای ساختن استخوان های قوی و سالم ضروری است.
- کمبود کلسیم در دراز مدت می تواند منجر به کاهش تراکم مواد معدنی استخوان به نام استئوپنی شود. در صورت عدم درمان، استئوپنی می تواند به پوکی استخوان تبدیل شود. این امر خطر شکستگی استخوان را به خصوص در افراد مسن افزایش می دهد.
کلرید
- حجم خون، فشار خون و pH مایعات بدن ما را به خوبی حفظ می کند.
فلز مس
- در تشکیل گلبول های قرمز خون نقش دارد.
- به عملکرد سیستم عصبی کمک می کند.
ید
- عملکرد طبیعی غده تیروئید را تقویت می کند.
- به عملکرد صحیح عملکرد مغز کمک می کند.
- باعث رشد طبیعی و رشد سلول ها می شود.
اهن
- به انتقال اکسیژن به تمام قسمت های بدن کمک می کند.
- انرژی را برای متابولیسم های بیشتر تولید و ذخیره می کند.
- کمبود آهن به کندی ایجاد می شود و می تواند باعث کم خونی شود.
منیزیم
- ساختار استخوان های سالم را فراهم می کند.
- از مولکول های غذا انرژی تولید می کند.
- به حفظ عملکرد صحیح ماهیچه ها و سیستم عصبی کمک می کند.
منگنز
- به حفظ تعادل آب کمک می کند.
- انتقال تکانه های عصبی را کنترل می کند.
سدیم
- فشار اسمزی سلولی را حفظ می کند.
- به حفظ حجم خون و فشار خون و تعادل مایعات در بدن کمک می کند.
گوگرد
- در سنتز پروتئین نقش دارد.
- از سلول های بدن در برابر آسیب محافظت می کند.
- به ترویج شل شدن و ریزش پوست کمک می کند.
فسفر
- به بدن در ذخیره و استفاده از انرژی کمک می کند.
- با کلسیم در تشکیل استخوان ها و دندان های قوی و سالم کار می کند.
پتاسیم
- تکانه های عصبی و انقباضات عضلانی را کنترل می کند
- به حفظ تعادل مایعات در بدن کمک می کند.
- عملکرد مناسب ماهیچه ها و سیستم عصبی را حفظ می کند.
- این ماده معدنی است که به عنوان یک الکترولیت عمل می کند.
فلز روی
- به بهبود زخم کمک می کند
- از سیستم ایمنی حمایت می کند.
- به شکل گیری استخوان های قوی کمک می کند.
- عملکرد اندام های حسی در سیستم عصبی را کنترل می کند.
- در سنتز پروتئین و سنتز DNA مهم است.
