پرخاشگری یک رفتار پیچیده است که در اشکال و زمینه های مختلف ظاهر می شود. می تواند به عنوان پاسخی به ناامیدی، وسیله ای برای دفاع یا به عنوان بیان تسلط ظاهر شود. این درس پرخاشگری را از زوایای مختلف از جمله سلامت، رفتار انسانی و روانشناسی بررسی می‌کند و هدف آن ارائه درک جامعی از این پدیده است.
پرخاشگری هر رفتاری است که نسبت به فرد دیگری انجام می شود و با قصد نزدیک (فوری) برای ایجاد آسیب انجام می شود. مرتکب باید باور داشته باشد که این رفتار به هدف آسیب می رساند و هدف برای اجتناب از رفتار انگیزه دارد.
انواع مختلفی از پرخاشگری وجود دارد که بر اساس معیارهای مختلف طبقه بندی می شوند:
نظریه‌های روانشناختی مختلف توضیحات مختلفی برای ظهور و بروز رفتار پرخاشگرانه ارائه می‌دهند:
پرخاشگری می تواند پیامدهای سلامتی قابل توجهی هم برای متجاوز و هم برای قربانی داشته باشد. قربانیان پرخاشگری ممکن است صدمات جسمی، مسائل مربوط به سلامت روان مانند اضطراب، افسردگی یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را تجربه کنند. متجاوزان همچنین ممکن است با عواقب روانی از جمله احساس گناه، پشیمانی یا استرس شدید روبرو شوند که به طور بالقوه منجر به مشکلات سلامتی مانند فشار خون بالا یا بیماری های قلبی عروقی می شود.
پرخاشگری همیشه منفی نیست و گاهی اوقات می تواند به عنوان یک جنبه ضروری از رفتار انسان دیده شود. برای مثال، قاطعیت، نوعی پرخاشگری، می تواند در دفاع از خود یا دفاع از حقوق خود به شیوه ای سازنده ضروری باشد. با این حال، هنگامی که پرخاشگری غیرقابل کنترل یا مخرب می شود، چالش های اجتماعی و بین فردی قابل توجهی ایجاد می کند.
آزمایش عروسک بوبو که توسط آلبرت بندورا در سال 1961 انجام شد، یک مطالعه برجسته در درک یادگیری اجتماعی پرخاشگری است. کودکانی که رفتار پرخاشگرانه یک مدل بزرگسال نسبت به عروسک بوبو را مشاهده کردند، در مقایسه با کودکانی که مدل پرخاشگرانه را مشاهده نکردند، بعداً زمانی که فرصت داده شد، احتمال بیشتری داشت که این رفتار را تقلید کنند. این آزمایش نقش یادگیری مشاهده ای را در کسب رفتارهای پرخاشگرانه برجسته کرد.
در روانشناسی، پرخاشگری نه تنها از نظر تظاهرات بیرونی، بلکه از نظر فرآیندهای شناختی، عاطفی و بیولوژیکی زیربنایی آن مورد مطالعه قرار می گیرد. تحقیقات نشان می دهد که پرخاشگری می تواند تحت تأثیر طیف وسیعی از عوامل از جمله ژنتیک، شیمی مغز و عوامل استرس زای محیطی باشد.
چندین عامل بیولوژیکی با رفتار پرخاشگرانه مرتبط هستند، از جمله:
پرخاشگری یک رفتار چند وجهی است که تحت تأثیر تأثیر متقابل پیچیده عوامل بیولوژیکی، روانی و محیطی قرار دارد. درک پرخاشگری مستلزم یک رویکرد جامع است که اشکال مختلفی را که می تواند داشته باشد، علل زمینه ای و اثرات بالقوه سلامتی بر افراد و جامعه را در نظر بگیرد. با پرداختن به ریشه‌های رفتار پرخاشگرانه و ترویج روش‌های سالم برای ابراز احساسات، می‌توان پیامدهای منفی مرتبط با پرخاشگری را کاهش داد.
