در جغرافیا، چین خوردگی یک فرآیند تغییر شکل پوسته در کنار گسلش است. تغییر شکل سطح زمین معمول است. این تغییر شکل در نتیجه نیروهایی است که به اندازه کافی قوی هستند تا رسوبات اقیانوس را به ارتفاع چندین متری از سطح دریا منتقل کنند. این جابجایی سنگ ها می تواند در نتیجه فعالیت های آذرین نفوذی، فعالیت های آتشفشانی، حرکت صفحات تکتونیکی و فرورانش باشد. بیایید حفاری کنیم و بیشتر بدانیم.
اهداف یادگیری
تا پایان این مبحث، انتظار می رود که؛
تغییر شکل سنگ شامل تغییرات در حجم و/یا شکل این مواد است. تغییر در حجم و شکل زمانی رخ می دهد که فشار و تنش باعث کمانش سنگ و شکستگی یا فرو ریختن آن به چین شود. چین خوردگی ها را می توان به سادگی به عنوان خمیدگی در سنگ ها در پاسخ به نیروهای فشاری تعریف کرد. چین خوردگی ها در سنگ های حاوی لایه بندی بیشتر قابل مشاهده است. موارد زیر برخی از شرایطی است که برای ایجاد تغییر شکل پلاستیکی سنگ باید رعایت شود:
چین های مختلف توسط زمین شناسان شناسایی و طبقه بندی شده است. ساده ترین نوع تاشو مونوکلاین نام دارد. این چین‌خوردگی شامل یک خمیدگی جزئی در لایه‌های موازی سنگ است.
چین تاقدیس یک چین محدب به سمت بالا در سنگ است که شبیه سازه ای طاق مانند است که اندام ها (یا تخت سنگ ها) از مرکز سازه دور می شوند .
ناودیس به چین اطلاق می شود که در آن لایه های سنگی به سمت پایین پیچیده شده اند. ناودیس و تاقدیس هر دو در نتیجه تنش فشاری هستند.
در شرایطی که فشارهای جانبی بیشتر می شود، انواع پیچیده تری از چین ها می توانند ایجاد شوند. فشار بیشتر باعث ایجاد ناودیس ها و تاقدیس هایی می شود که نامتقارن و مایل هستند.
یک چین خوابیده در مرکز چین ایجاد می شود و از حالت عمودی به حالت افقی حرکت می کند. چین‌های دراز کشیده عمدتاً در هسته رشته‌کوه‌ها یافت می‌شوند و نشان می‌دهند که نیروهای فشاری و/یا برشی در یک جهت قوی‌تر بوده‌اند. فشار و تنش شدید گاهی اوقات می تواند منجر به برش سنگ در امتداد صفحه ضعف و ایجاد گسل شود. گسل برآمدگی نامی است که به ترکیب چین و گسل داده می شود.
