آشور یک پادشاهی مهم و بعداً یک امپراتوری در بین النهرین باستان بود که ریشه های آن را می توان تقریباً به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد ردیابی کرد. آشور در بخش شمالی بین النهرین، که مطابق با شمال عراق امروزی، شمال شرقی سوریه و جنوب شرقی ترکیه است، به یکی از قدرتمندترین امپراتوری های خاور نزدیک باستان تبدیل شد.
امپراتوری آشور، در اوج خود، منطقه وسیعی را شامل می شد که طیف متنوعی از مناظر و مردم را در بر می گرفت. قلب آشور، واقع در نزدیکی رود دجله، حاصلخیز و غنی بود که امکان رشد یک دولت قوی و متمرکز را فراهم می کرد.
آشوری ها میراث فرهنگی و زبانی را با سایر مردم بین النهرین به اشتراک گذاشتند. آنها به زبان اکدی که یک زبان سامی است صحبت می کردند و مجموعه ای از خدایان مشابه همسایگان خود مانند آنو، انلیل و ایشتار را می پرستیدند.
قدرت سیاسی آشور در اوایل هزاره دوم پیش از میلاد تحت رهبری رهبرانی مانند آشور اوبالیت اول، که کنترل آشور را به مناطق همسایه گسترش داد، به طور قابل توجهی رشد کرد. این گسترش زمینه را برای امپراتوری فراهم کرد که برای قرن ها بر خاور نزدیک تسلط داشت.
امپراتوری دوره‌هایی از رشد و انقباض را تجربه کرد که تحت تأثیر درگیری‌های داخلی، تهدیدهای خارجی و توانایی‌های حاکمانش بود. لحظات کلیدی در تاریخ آشور شامل دوران سلطنت تیگلات پیلسر سوم، سارگون دوم و آشوربانیپال است که در زمان آنها امپراتوری به اوج خود رسید.
آشوری ها را اغلب به خاطر مهارتشان در جنگ به یاد می آورند. آنها ارتش بسیار کارآمد و حرفه ای ایجاد کردند که از تسلیحات پیشرفته، تکنیک های محاصره و جنگ روانی برای سرکوب دشمنان استفاده می کرد. استفاده از ارابه ها و سلاح های آهنین به آنها برتری قابل توجهی نسبت به دشمنانشان داد.
علاوه بر راهبردهای نظامی، قدرت آشور در سیستم پیچیده اداری آن نیز نهفته است. امپراتوری به استان هایی تقسیم شد که هر کدام توسط مقاماتی اداره می شد که مستقیماً به پادشاه گزارش می دادند. این کنترل متمرکز جمع آوری کارآمد مالیات ها و بسیج نیروی کار و منابع برای پروژه های تاریخی و لشکرکشی های نظامی را تسهیل می کرد.
آشوری ها سهم قابل توجهی در هنر، معماری و علوم داشتند. شهرهای باشکوهی مانند نمرود، نینوا و اسور ساختند که مراکز فرهنگ و حکومت بودند. کاخ‌ها و معابد در این شهرها با نقش برجسته‌هایی که خدایان، پادشاهان و زندگی روزمره را به تصویر می‌کشید، آراسته شده بودند.
آشوری ها نیز در دانش و فناوری پیشرفت کردند. آنها کتابخانه های گسترده ای داشتند که معروف ترین آنها کتابخانه آشوربانیپال در نینوا بود که هزاران لوح گلی را در خود جای داده بود که موضوعاتی از ادبیات تا نجوم را پوشش می داد.
در مهندسی، آنها سیستم های پیچیده مدیریت آب، از جمله کانال ها و قنات ها را برای آبیاری محصولات و تامین آب مراکز شهری خود توسعه دادند.
امپراتوری آشور علیرغم نقاط قوت خود، سرانجام در برابر اختلافات داخلی و فشارهای تهاجمات خارجی تسلیم شد. تا سال 612 قبل از میلاد، ائتلافی از بابلی ها، مادها و سکاها موفق شدند نینوا را سرنگون کنند و پایان آشور را به عنوان یک قدرت سیاسی نشان دهند.
میراث آشور، با این حال، از طریق مشارکت‌هایش در هنر، معماری و حکومت زنده است. علاوه بر این، تمدن آشوری نقشی حیاتی در مبادلات فرهنگی و فکری ایفا کرد که خاور نزدیک باستان را شکل داد.
تاریخ و دستاوردهای امپراتوری آشور بینش های ارزشمندی را در مورد پیچیدگی و پویایی تمدن های باستانی ارائه می دهد. به عنوان یک نیروی مسلط در بین النهرین و فراتر از آن، نمی توان تأثیر آشور بر توسعه جوامع و فرهنگ های انسانی را نادیده گرفت. گذشته داستانی آن به عنوان شاهدی بر میراث ماندگار امپراتوری هایی است که جهان ما را شکل دادند.
