Mesoamerica یک منطقه تاریخی و منطقه فرهنگی در آمریکای شمالی است که از مکزیک مرکزی تا بلیز، گواتمالا، السالوادور، هندوراس، نیکاراگوئه و شمال کاستاریکا امتداد دارد. این یکی از شش مهد تمدن جهان و خانه بسیاری از جوامع باستانی از جمله مایاها و آزتک ها است.
زمینه جغرافیایی
اصطلاح "Mesoamerica" در دهه 1940 توسط انسان شناس آلمانی-مکزیکی پل کیرشهوف ابداع شد که به شباهت های بین فرهنگ های مختلف پیش از کلمبیا در منطقه اشاره کرد. Mesoamerica با انواع ویژگی های جغرافیایی، از کوه های مرتفع تا دشت های کم ساحلی متمایز است. این تنوع محیطی به ظهور جوامع متمایز کمک کرد، که هر کدام سازگاری منحصر به فرد خود را با قلمرو خود داشتند.
کشاورزی و تمدن
توسعه کشاورزی سنگ بنای ظهور تمدن‌های بین‌النهرین بود. در حدود 7000 سال قبل از میلاد، مردم بومی منطقه شروع به اهلی کردن گیاهان، از جمله محصولات اصلی مانند ذرت (ذرت)، لوبیا، کدو حلوایی و فلفل چیلی کردند. این پیشرفت های کشاورزی باعث شد تا جوامع کم تحرک شکل بگیرند که منجر به توسعه جوامع پیچیده و مراکز شهری شد.
تمدن مایا
یکی از شناخته‌شده‌ترین تمدن‌های میان‌آمریکایی، مایاها هستند. مایاها که در شبه جزیره یوکاتان و ارتفاعات گواتمالا شکوفا شده اند، به خاطر دستاوردهایشان در ریاضیات، نجوم و نوشتن شهرت دارند. آنها یک سیستم تقویم پیچیده ایجاد کردند و از معدود فرهنگ‌هایی در جهان بودند که به طور مستقل مفهوم صفر را توسعه دادند. تمدن مایا یک امپراتوری واحد و یکپارچه نبود، بلکه شبکه ای از دولت شهرها بود که هر کدام حاکمان خود را داشتند. این دولت شهرها درگیر تجارت، جنگ و اتحاد با یکدیگر بودند. برخی از شهرهای قابل توجه مایاها عبارتند از تیکال، کوپان و چیچن ایتزا.
امپراتوری آزتک
در قرن چهاردهم، آزتک ها یکی از قدرتمندترین امپراتوری ها را در میان آمریکا ساختند. پایتخت آنها، تنوشتیتلان، در جزیره ای در دریاچه تککوکو، در مکزیکوسیتی کنونی قرار داشت. آزتک ها به دلیل ساختارهای پیچیده سیاسی و اجتماعی و همچنین پیشرفت هایشان در مهندسی و کشاورزی شناخته شده بودند. آنها شبکه های جاده ای گسترده و Chinampas را ساختند که باغ های شناور هستند که باعث افزایش محصول کشاورزی می شوند. آزتک ها تحت یک سیستم خراج عمل می کردند، که در آن سرزمین های تسخیر شده ملزم به پرداخت خراج به شکل کالا و نیروی کار بودند. این سیستم به امپراتوری آزتک اجازه داد تا ثروت و منابع زیادی جمع آوری کند.
دین و کیهان شناسی
مذهب در جوامع بین‌آمریکایی نقش اساسی داشت. مایاها، آزتک ها و سایر فرهنگ ها به مجموعه ای پیچیده از خدایان اعتقاد داشتند که هر خدایی بر جنبه های مختلف جهان طبیعی و تجربیات انسانی حکومت می کرد. اعمال مذهبی اغلب شامل مراسم مفصلی از جمله قربانی های انسانی بود که اعتقاد بر این بود که خدایان را خشنود می کند و تعادل کیهانی را تضمین می کند. کیهان‌شناسی میان‌آمریکایی معتقد بود که جهان به صورت لایه‌هایی ساخته شده است که آسمان‌ها در بالا، جهان انسان در وسط و جهان زیرین قرار دارند. این جهان بینی در معماری آنها منعکس شد، همانطور که در اهرام پلکانی که هم به عنوان معابد برای خدایان و هم به عنوان نمادی از کوه های مقدس که لایه های مختلف جهان را به هم متصل می کردند، دیده می شد.
نوشتن و ثبت و ضبط
توسعه سیستم‌های نوشتاری یکی دیگر از دستاوردهای مهم تمدن‌های میان‌آمریکایی بود. برای مثال، خط مایا یکی از معدود سیستم‌های نوشتاری کامل شناخته شده است که در آمریکای پیش از کلمبیا توسعه یافته است. از آن برای ثبت وقایع تاریخی، داده های نجومی و دودمان سلطنتی استفاده می شد. آزتک ها از سیستمی از پیکتوگرام ها و ایدئوگرام ها در کدهای خود برای نگهداری سوابق ادای احترام، رویدادهای تاریخی و آیین های مذهبی استفاده می کردند. این کدها بینش های ارزشمندی در مورد جامعه، اقتصاد و کیهان شناسی آزتک ها ارائه می دهند.
میراث و زوال
ورود فاتحان اسپانیایی در قرن شانزدهم، آغاز پایان تمدن های قدرتمند میان آمریکا بود. بیماری‌هایی که اروپایی‌ها آوردند، جمعیت بومی را که هیچ مصونیتی در برابر این بیماری‌های جدید نداشتند، از بین برد. جنگ و استعمار در نهایت منجر به سقوط تمدن های بزرگی مانند آزتک ها و مایاها شد. علیرغم افول امپراتوری های آنها، میراث تمدن های بین النهرین پابرجاست. سهم آنها در ریاضیات، نجوم، کشاورزی و معماری گواهی بر نبوغ و انعطاف پذیری این جوامع باستانی است. امروزه، نوادگان مایاها، آزتک ها و دیگر گروه های بومی به حفظ میراث فرهنگی و سنت های خود ادامه می دهند. در پایان، Mesoamerica به عنوان تصویر واضحی از ظرفیت تمدن بشری برای نوآوری، انطباق، و غنای فرهنگی عمل می کند. جوامع باستانی این منطقه پایه‌های بسیاری از جنبه‌های زندگی مدرن را پایه‌گذاری کردند و همچنان علما و افراد عادی را مجذوب خود می‌کنند.
