منطقه آند در آمریکای جنوبی به دلیل غنای فرهنگی و تاریخی خود قابل توجه است که مدت ها قبل از ورود اروپایی ها، تمدن های مختلف را در خود جای داده است. این تمدن‌ها جوامع پیچیده، تکنیک‌های کشاورزی نوآورانه و سبک‌های معماری منحصربه‌فرد را توسعه دادند که به طور قابل توجهی به روایت تاریخی جهانی کمک کرد.
تمدن های آند به فرهنگ های پیش از کلمبیایی اطلاق می شود که در منطقه آند آمریکای جنوبی زندگی می کردند، از جمله پرو امروزی، غرب اکوادور، غرب و جنوب مرکزی بولیوی، شمال غربی آرژانتین، شمال و شمال مرکزی شیلی و جنوب کلمبیا. برجسته ترین این تمدن ها اینکاها، چاوین ها، موچه ها، نازکاها و تیواناکوها بودند که هر کدام به طور منحصر به فردی در چشم انداز فرهنگی و تاریخی آند مشارکت داشتند.
منطقه آند با جغرافیای سخت آن، از جمله طولانی ترین رشته کوه قاره جهان، آند، مشخص می شود. این منطقه دارای انواع آب و هوا و اکوسیستم است، از صحرای خشک آتاکاما تا جنگل های بارانی سرسبز آمازون. تنوع محیط نقش مهمی در توسعه تمدن های آند ایفا کرد و بر شیوه های کشاورزی، الگوهای سکونتگاهی و سازمان اجتماعی آنها تأثیر گذاشت.
کشاورزی پایه و اساس تمدن های آند بود. برای مثال، اینکاها روش‌های پیچیده‌ای را برای کشاورزی در تراس برای کشت محصولات در دامنه‌های شیب‌دار کوه توسعه دادند. این تکنیک شامل ایجاد سطوح پلکانی در دامنه تپه ها بود که آبیاری کارآمد و حفظ خاک را ممکن می ساخت. تراس ها سطح زمین های قابل کشت را افزایش دادند و امکان کشت محصولات مختلف مانند سیب زمینی، ذرت، کینوا و گوجه فرنگی را فراهم کردند.
تمدن های آند به دلیل مهارت های مهندسی و دستاوردهای معماری خود مشهور هستند. اینکاها به‌ویژه به دلیل توانایی‌شان در ساختن سازه‌های بادوام و زیبایی‌شناختی که با چشم‌انداز طبیعی ترکیب شده‌اند، مورد توجه قرار گرفته‌اند. یکی از نمادین‌ترین نمونه‌ها ماچو پیچو است، قلعه‌ای که در قرن پانزدهم ساخته شد و به دلیل ساخت سنگ خشک پیچیده‌اش که در آزمون زمان مقاومت کرده است، مشهور است.
سازمان اجتماعی در تمدن های آند بسیار طبقه بندی شده بود، با سلسله مراتب مشخصی که شامل حاکمان، کشیشان، صنعتگران و کارگران می شد. دین نقش مهمی در زندگی روزمره داشت و ارتباط تنگاتنگی با کشاورزی، نجوم و محیط طبیعی داشت. اینکاها خدای خورشید، اینتی را می پرستیدند و به مفهوم پاچاماما یا زمین مادر اعتقاد داشتند که بر اهمیت هماهنگی با طبیعت تأکید می کرد.
یکی از برجسته ترین دستاوردهای تمدن اینکاها، ساخت قاپاق آن یا سیستم جاده بزرگ اینکاها بود. این شبکه گسترده از مسیرها و مسیرها بیش از 25000 کیلومتر را در بر می گرفت و حرکت ارتش، بازرگانان و پیام آوران را در سراسر امپراتوری تسهیل می کرد. سیستم جاده‌ای نقش مهمی در تثبیت کنترل اینکاها بر سرزمین‌های وسیع آنها ایفا کرد و ارتباطات و حمل‌ونقل کارآمد را ممکن ساخت.
هنر یکی دیگر از جنبه های مهم فرهنگ آند بود که سفال وسیله ای قابل توجه برای بیان بود. تمدن موچه، به ویژه، به خاطر سفال های دقیق و واقع گرایانه اش که جنبه های مختلف زندگی روزمره، مراسم مذهبی و صحنه های اساطیری آنها را به تصویر می کشد، شناخته شده است. این مصنوعات بینش ارزشمندی در مورد جامعه، اعتقادات و اعمال مردم آند ارائه می دهند.
منسوجات هم به عنوان لباس عملی و هم به عنوان اشکال هنری بسیار ارزشمند در تمدن های آند جایگاه ویژه ای داشتند. اینکاها بافندگان ماهری بودند که منسوجات پیچیده ای را از پشم آلپاکا و لاما ایجاد می کردند که اغلب با رنگ های زنده رنگ می شدند و با نقش های استادانه تزئین می شدند. منسوجات در ظرفیت های مختلف، از لباس های روزمره گرفته تا نذورات تشریفاتی و خراج استفاده می شدند.
تمدن‌های آند از پیچیده‌ترین و ماندگارترین فرهنگ‌های جهان باستان بودند. علیرغم مواجهه با شرایط جغرافیایی چالش برانگیز، آنها تکنیک های کشاورزی نوآورانه، دستاوردهای معماری خارق العاده و یک سازمان اجتماعی پیچیده را توسعه دادند. میراث آنها که در خرابه های شهرهایشان حفظ شده است، جاده هایی که ساخته اند، و آثاری که از خود به جا گذاشته اند، همچنان جذاب و الهام بخش است. مطالعه این تمدن ها بینش های ارزشمندی را در مورد سازگاری، نبوغ انسان و ارتباط عمیق بین فرهنگ و محیط ارائه می دهد.
