رود گنگ که در هند به گنگ معروف است، چیزی بیش از یک بدنه آبی است. این رودخانه مقدس است که از طریق دشت های شمال هند به بنگلادش می ریزد. این شهر که بیش از 2600 کیلومتر را در بر می گیرد، از مناطق مهم فرهنگی، تاریخی و زیست محیطی عبور می کند و به عنوان راه نجات میلیون ها نفر عمل می کند. این درس، گنگ را از دیدگاه های مختلف بررسی می کند و اهمیت آن را در آسیا برجسته می کند.
سفر گنگ در غرب هیمالیا، در ایالت اوتاراکند هند، جایی که از یخچال طبیعی گانگوتری خارج می شود، آغاز می شود. این نقطه را گاوموخ می‌گویند که به شکل دهان گاو است، از این رو به آن می‌گویند. این رودخانه به سمت جنوب شرقی از میان دشت های شمال هند می گذرد و از چندین ایالت از جمله اوتار پرادش، بیهار و بنگال غربی قبل از ورود به بنگلادش عبور می کند، جایی که با رودخانه های برهماپوترا و مگنا ادغام می شود و سپس به خلیج بنگال می ریزد. کل حوضه گنگ از یک اکوسیستم بسیار متنوع پشتیبانی می کند و چندین شهر بزرگ از جمله بنارس، الله آباد (اکنون پرایاگراج)، پاتنا و کلکته را در خود جای داده است.
رودخانه گنگ نقش مهمی در اقتصاد منطقه ایفا می کند. کشاورزی در دشت های حاصلخیز آن رونق دارد و میلیون ها کشاورز برای آبیاری محصولاتی مانند برنج، نیشکر، عدس، تنباکو و گندم به آب آن وابسته هستند. فراتر از کشاورزی، این رودخانه از جوامع ماهیگیری حمایت می کند و آب را برای صنایع در کناره های خود تامین می کند. علاوه بر این، گنگ دارای بخش گردشگری رو به رشدی است که زائران و گردشگران را به مکان‌های مذهبی و جشنواره‌های فرهنگی جذب می‌کند، درآمدزایی می‌کند و از اقتصادهای محلی حمایت می‌کند.
گنگ در هندوئیسم جایگاه مقدسی دارد. این الهه گانگا است که تصور می شود از آسمان به زمین فرود آمده است. رودخانه پاک کننده و دارای قدرت پاک کردن گناهان است. این باور سالانه میلیون‌ها زائر را به خود جذب می‌کند که در آب‌های آن، به‌ویژه در قات‌های مقدس در بنارس و در طول جشنواره Kumbh Mela، بزرگترین گردهمایی مذهبی جهان، غسل می‌کنند. گنگ همچنین نقش حیاتی در آیین های هندو از جمله غوطه ور شدن خاکستر پس از سوزاندن دارد.
گنگ میزبان تنوع زیستی غنی است، از جمله دلفین رودخانه گنگ و غاریال که در معرض خطر انقراض است. با این حال، با چالش های زیست محیطی قابل توجهی از جمله آلودگی ناشی از زباله های صنعتی، رواناب های کشاورزی و فعالیت های انسانی مواجه است. سلامت این رودخانه برای بقای گونه های منحصر به فرد و معیشت میلیون ها نفر حیاتی است. تلاش هایی برای پاکسازی و حفاظت از گنگ توسط دولت هند و سازمان های مختلف انجام شده است. ابتکاراتی مانند برنامه Namami Gange با هدف کاهش آلودگی، جوان سازی اکوسیستم ها، و ترویج شیوه های پایدار در میان صنایع و جوامع در کنار رودخانه است.
تغییرات اقلیمی تهدید قابل توجهی برای گنگ است و بر جریان آن و در نتیجه بر آب های وابسته به آن تأثیر می گذارد. ذوب یخچال های هیمالیا، منبع اصلی رودخانه در طول فصل خشک، در حال تسریع است. این می تواند منجر به تغییر در الگوهای جریان فصلی شود که بر کشاورزی، دسترسی به آب برای آشامیدن و بهداشت و اکوسیستم کلی تأثیر می گذارد. استراتژی‌های کاهش شامل بهبود شیوه‌های مدیریت آب، افزایش نظارت بر یخچال‌های طبیعی، و ترویج تکنیک‌های کشاورزی پایدار برای انطباق با شرایط متغیر است.
رودخانه گنگ با نقش های چندوجهی خود در قلب سیستم های اکولوژیکی، فرهنگی و اقتصادی در آسیا باقی مانده است. حفاظت از این رودخانه حیاتی برای حفظ زندگی متنوعی که از آن پشتیبانی می کند، بسیار مهم است. از طریق تلاش‌های ترکیبی در حفاظت، مدیریت پایدار و پرداختن به تأثیرات تغییرات آب و هوایی، گنگ می‌تواند به عنوان راه نجات میلیون‌ها نفر در آسیا به شکوفایی خود ادامه دهد.
