فقر یک مسئله اجتماعی پیچیده است که میلیون ها فرد و جامعه را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. مشخصه آن کمبود منابع مالی لازم برای استانداردهای اساسی زندگی از جمله غذا، سرپناه، مراقبت های بهداشتی، آموزش و غیره است. اما فقر فقط مربوط به درآمد کم نیست. این مجموعه عوامل متعددی را در بر می گیرد که چرخه های مضرات و نابرابری را تحت تأثیر قرار داده و تداوم می بخشد.
فقر را می توان به دو دسته اصلی طبقه بندی کرد: فقر مطلق و فقر نسبی. فقر مطلق به وضعیتی اطلاق می شود که در آن افراد قادر به برآوردن نیازهای اولیه خود برای بقا نیستند. بانک جهانی فقر شدید را زندگی با کمتر از 1.90 دلار در روز تعریف می کند. برعکس، فقر نسبی با وضعیت اقتصادی سایر افراد جامعه سنجیده می شود که نشان دهنده ناتوانی در حفظ استاندارد زندگی متوسط در یک جامعه خاص است.
برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) با اذعان به اینکه فقر را نمی توان به طور کامل از طریق درآمد درک کرد، شاخص چند بعدی فقر (MPI) را معرفی کرد. MPI فقر را از طریق سه بعد ارزیابی می کند: بهداشت، آموزش و استانداردهای زندگی. هر بعد شامل چندین شاخص است، مانند مرگ و میر کودکان، سال های تحصیل، تغذیه، دسترسی به آب تمیز و برق. اگر فردی از حداقل یک سوم شاخص های وزنی محروم باشد، به لحاظ چند بعدی فقیر در نظر گرفته می شود.
علل ریشه ای فقر متنوع و به هم مرتبط است که اغلب توسط ترکیبی از عوامل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تداوم می یابد. علل کلیدی عبارتند از:
فقر عواقب ناگواری برای افراد و جوامع دارد. این امر سلامت را تضعیف می کند، زیرا فقرا به دلیل سوء تغذیه، دسترسی ناکافی به آب تمیز و مراقبت های بهداشتی بیشتر مستعد ابتلا به بیماری ها هستند. کودکان فقیر اغلب با تاخیر در رشد مواجه می شوند که بر آموزش و پتانسیل درآمد آینده آنها تأثیر می گذارد. جامعه به عنوان یک کل از زمانی که بخش قابل توجهی از جمعیت آن فقیر شده اند، آسیب می بیند که منجر به افزایش نرخ جرم و جنایت، ناآرامی های اجتماعی بالقوه و رشد اقتصادی کندتر می شود.
تلاش برای کاهش فقر باید چند وجهی باشد و همزمان به علل و نشانه های آن پرداخته شود. استراتژی ها عبارتند از:
با این حال، راه ریشه کنی فقر مملو از چالش هایی است. اراده سیاسی، بودجه کافی و اجرای موثر سیاست ها برای رسیدگی به مسائل ساختاری زیربنای فقر ضروری است. علاوه بر این، پدیده های جهانی مانند تغییرات آب و هوا و بیماری های همه گیر می توانند فقر را تشدید کنند و بر نیاز به همکاری بین المللی و استراتژی های انعطاف پذیر و انعطاف پذیر تاکید کنند.
فقر یکی از مهم ترین چالش های پیش روی بشر است که پیامدهای گسترده ای برای افراد، جوامع و ملت ها دارد. ماهیت چند بعدی آن مستلزم رویکردی جامع است که فراتر از معیارهای درآمد برای پرداختن به سلامت، آموزش و استانداردهای زندگی است. در حالی که پیشرفت‌هایی در کاهش فقر در سطح جهانی حاصل شده است، تلاش‌های هماهنگ دولت‌ها، سازمان‌های غیرانتفاعی و جوامع بین‌المللی برای تداوم حرکت و دستیابی به هدف ریشه‌کنی فقر ضروری است.
