Armoede is een complex sociaal probleem dat gevolgen heeft voor miljoenen individuen en gemeenschappen over de hele wereld. Het wordt gekenmerkt door een gebrek aan financiële middelen die nodig zijn voor de fundamentele levensstandaard, waaronder voedsel, onderdak, gezondheidszorg, onderwijs en meer. Maar armoede gaat niet alleen over een laag inkomen; het omvat een groot aantal factoren die cycli van achterstand en ongelijkheid beïnvloeden en in stand houden.
Armoede kan worden onderverdeeld in twee hoofdcategorieën: absolute armoede en relatieve armoede. Absolute armoede verwijst naar een toestand waarin individuen niet in hun basisbehoeften om te overleven kunnen voorzien. De Wereldbank definieert extreme armoede als leven van minder dan 1,90 dollar per dag. Integendeel, relatieve armoede wordt afgemeten aan de economische status van andere individuen in de samenleving, wat duidt op een onvermogen om de gemiddelde levensstandaard in een bepaalde samenleving te handhaven.
Erkennend dat armoede niet volledig begrepen kan worden via inkomen alleen, heeft het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP) de Multidimensionale Armoede Index (MPI) geïntroduceerd. De MPI beoordeelt armoede aan de hand van drie dimensies: gezondheid, onderwijs en levensstandaard. Elke dimensie omvat verschillende indicatoren, zoals kindersterfte, aantal jaren scholing, voeding, toegang tot schoon water en elektriciteit. Een persoon wordt als multidimensionaal arm beschouwd als hij op ten minste een derde van de gewogen indicatoren achtergesteld is.
De grondoorzaken van armoede zijn gevarieerd en onderling verbonden, en worden vaak in stand gehouden door een combinatie van sociale, economische en politieke factoren. De belangrijkste oorzaken zijn onder meer:
Armoede heeft ernstige gevolgen voor individuen en samenlevingen. Het ondermijnt de gezondheid, omdat de armen vatbaarder zijn voor ziekten als gevolg van ondervoeding, onvoldoende toegang tot schoon water en gezondheidszorg. Kinderen in armoede worden vaak geconfronteerd met vertragingen in hun ontwikkeling, wat gevolgen heeft voor hun opleiding en toekomstige verdienmogelijkheden. De samenleving als geheel lijdt onder het feit dat een aanzienlijk deel van de bevolking verarmd is, wat leidt tot hogere misdaadcijfers, potentiële sociale onrust en een langzamere economische groei.
Inspanningen om de armoede terug te dringen moeten veelzijdig zijn, waarbij tegelijkertijd de grondoorzaken en symptomen ervan moeten worden aangepakt. Strategieën omvatten:
De weg naar het uitroeien van de armoede is echter beladen met uitdagingen. Politieke wil, adequate financiering en effectieve implementatie van beleid zijn noodzakelijk om de structurele problemen die ten grondslag liggen aan armoede aan te pakken. Bovendien kunnen mondiale verschijnselen zoals klimaatverandering en pandemieën de armoede verergeren, wat de noodzaak van internationale samenwerking en flexibele, veerkrachtige strategieën onderstreept.
Armoede blijft een van de belangrijkste uitdagingen waarmee de mensheid wordt geconfronteerd, met verstrekkende gevolgen voor individuen, gemeenschappen en naties. Het multidimensionale karakter ervan vereist een holistische benadering, die verder gaat dan inkomensstatistieken en zich richt op de gezondheidszorg, het onderwijs en de levensstandaard. Hoewel er vooruitgang is geboekt bij het terugdringen van de armoede wereldwijd, zijn gezamenlijke inspanningen van regeringen, non-profitorganisaties en internationale gemeenschappen essentieel om het momentum vast te houden en het doel van het uitroeien van armoede te bereiken.
