طبیعت نمایانگر جهان فیزیکی شامل زمین، همه موجودات زنده، مناظر و پدیده هایی است که ما مشاهده می کنیم. این درس، زمین را به عنوان یکی از اجزای حیاتی طبیعت، با تمرکز بر ترکیب، ساختار و فرآیندهایی که آن را شکل می دهد، بررسی می کند. ما به تعامل بین زمین و موجودات زنده آن خواهیم پرداخت و اهمیت حفظ تعادل در این رابطه را برجسته خواهیم کرد.
زمین را می توان به سه لایه اصلی تقسیم کرد: پوسته، گوشته و هسته. هر لایه ترکیب و ویژگی های منحصر به فرد خود را دارد. پوسته بیرونی ترین لایه زمین است که عمدتاً از سنگ های جامد و مواد معدنی ساخته شده است. در زیر پوسته گوشته، یک لایه ضخیم از مواد داغ و چسبناک قرار دارد. در مرکز زمین هسته قرار دارد که به هسته داخلی جامد و هسته بیرونی مایع تقسیم می شود که عمدتاً از آهن و نیکل تشکیل شده است.
سطح زمین به چندین صفحه بزرگ تقسیم شده است که روی گوشته نیمه مایع زیر آن شناور هستند. حرکت این صفحات تکتونیکی می تواند باعث زلزله، فوران های آتشفشانی و تشکیل کوه ها شود. مرزهای صفحه می توانند واگرا، همگرا یا تبدیل شوند. مرزهای واگرا در جایی رخ می دهد که صفحات از هم دور می شوند و در نتیجه پوسته جدیدی تشکیل می شود. مرزهای همگرا در جایی اتفاق می‌افتند که صفحات به سمت یکدیگر حرکت می‌کنند و منجر به ساختن کوه یا ایجاد گودال‌های اقیانوسی می‌شوند. مرزهای تبدیل زمانی رخ می دهند که صفحات از کنار یکدیگر می لغزند و اغلب باعث ایجاد زلزله می شوند.
آب روی زمین در یک چرخه پیوسته به نام چرخه آب حرکت می کند که شامل فرآیندهایی مانند تبخیر، تراکم، بارش، نفوذ و رواناب است. نور خورشید سطح زمین را گرم می کند و باعث تبخیر آب می شود. این بخار آب در نهایت به شکل ابرها متراکم می شود و به صورت بارش باران، برف، برف یا تگرگ به زمین باز می گردد. مقداری از این آب به داخل زمین نفوذ می‌کند و سفره‌های زیرزمینی را پر می‌کند، در حالی که بقیه به روان آب تبدیل می‌شوند و به رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و اقیانوس‌ها می‌ریزند.
جو زمین لایه نازکی از گازها است که سیاره را احاطه کرده است و از آن در برابر تشعشعات مضر خورشید محافظت می کند و نقش مهمی در آب و هوا و آب و هوا ایفا می کند. جو عمدتاً از نیتروژن، اکسیژن و مقدار کمی گازهای دیگر از جمله دی اکسید کربن و بخار آب تشکیل شده است. این گازها برای حفظ دمای زمین و حفظ حیات ضروری هستند.
آب و هوا به الگوهای بلندمدت دما، رطوبت، باد و بارش در یک منطقه اشاره دارد. مناطق آب و هوایی روی زمین از مناطق گرمسیری تا قطبی متغیر است که هر کدام از انواع مختلفی از اکوسیستم ها پشتیبانی می کنند. فعالیت‌های انسانی، مانند سوزاندن سوخت‌های فسیلی و جنگل‌زدایی، تأثیرات قابل‌توجهی بر آب و هوا دارد و به گرمایش جهانی و تغییرات آب و هوایی کمک می‌کند.
تنوع زیستی به تنوع حیات بر روی زمین اطلاق می شود که گونه های مختلفی از گیاهان، جانوران، قارچ ها و میکروارگانیسم ها را در بر می گیرد. هر موجودی در اکوسیستم خود نقشی ایفا می کند و در فرآیندهای پیچیده ای که حیات را حفظ می کند، مشارکت می کند. اکوسیستم ها خدمات ضروری مانند گرده افشانی، تصفیه آب، ترسیب کربن و تشکیل خاک را ارائه می دهند.
از بین رفتن تنوع زیستی، ناشی از تخریب زیستگاه، آلودگی، تغییرات آب و هوایی و بهره برداری بیش از حد، تهدیدی قابل توجه برای اکوسیستم ها و رفاه انسان است. حفظ تنوع زیستی، انعطاف پذیری اکوسیستم ها و توانایی آنها را برای سازگاری با تغییرات محیطی تضمین می کند.
تلاش‌های حفاظتی با هدف حفاظت از منابع طبیعی و تنوع زیستی انجام می‌شود. این شامل حفظ زیستگاه ها، حفاظت از گونه های در حال انقراض و احیای اکوسیستم ها می شود. پایداری شامل برآوردن نیازهای حال بدون به خطر انداختن توانایی نسل های آینده برای برآوردن نیازهای خود است. شیوه های پایدار شامل کاهش ضایعات، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و ترویج کشاورزی و جنگلداری پایدار است.
زمین و فرآیندهای طبیعی آن برای حفظ حیات حیاتی هستند. درک ترکیب زمین، پویایی سیستم های آن و اهمیت تنوع زیستی برای توسعه شیوه های پایدار بسیار مهم است. با قدردانی و حفاظت از طبیعت، می توانیم سیاره ای قابل سکونت را برای نسل های آینده تضمین کنیم.
