عصر وایکینگ دوره مهمی در تاریخ پس از کلاسیک است که از اواخر قرن هشتم تا اواسط قرن یازدهم را شامل می شود. این دوره با گسترش اکتشاف، تجارت، استعمار و یورش وایکینگ ها در سراسر اروپا و اقیانوس اطلس شمالی مشخص می شود. وایکینگ ها که از اسکاندیناوی (نروژ، سوئد و دانمارک امروزی) سرچشمه می گیرند، نقش مهمی در شکل دادن به تاریخ قرون وسطی اروپا داشتند.
خاستگاه ها و جامعه
وایکینگ ها قبل از شروع سفرهای خود به خارج، عمدتاً کشاورز، ماهیگیر و تاجر بودند. آب و هوای سخت و زمین های کشاورزی محدود در اسکاندیناوی ممکن است وایکینگ ها را وادار کرده باشد که به دنبال ثروت و منابع فراتر از مرزهای خود باشند. جامعه وایکینگ ها به سه طبقه اصلی تقسیم می شد: جارل ها (اشراف زادگان)، کارل ها (آزادگان) و ترال ها (بردگان). طبقه حاکم متشکل از رؤسای قدرتمند و پادشاهانی بود که زمین را کنترل می کردند و حملات و لشکرکشی ها را رهبری می کردند.
اکتشافات و حملات وایکینگ ها
عصر وایکینگ ها با یورش به صومعه لیندیسفارن در سال 793 آغاز شد و اولین حمله ثبت شده وایکینگ ها به انگلستان بود. این رویداد نمادی از تأثیر ناگهانی و ترسناک حملات وایکینگ ها در سراسر اروپا بود. وایکینگ‌ها از مهارت‌های پیشرفته دریانوردی و کشتی‌های بلند خود که سریع، انعطاف‌پذیر و قادر به حرکت در دریاهای آزاد و رودخانه‌های کم عمق بودند، استفاده کردند تا حملات غافلگیرکننده‌ای را به صومعه‌های ساحلی، شهرها و حتی مناطق داخلی انجام دهند.
اکتشاف و استقرار
فراتر از حمله، وایکینگ ها کاوشگر و مهاجرنشین نیز بودند. آنها مسیرهای تجاری ایجاد کردند که تا رود ولگا در روسیه به سمت شرق امتداد داشت و با امپراتوری بیزانس و خلفای عرب ارتباط برقرار می کرد. مهاجران وایکینگ اولین شهرک های اروپایی را در ایسلند و گرینلند تأسیس کردند. اعتقاد بر این است که لیف اریکسون، کاشف نورس، در حدود سال 1000، قرن ها قبل از کریستف کلمب، به آمریکای شمالی رسیده است.
تبادل فرهنگی و نفوذ
عصر وایکینگ ها نه تنها یک دوره درگیری بلکه تبادل فرهنگی و یکپارچگی قابل توجهی بود. وایکینگ ها مسیحیت را پذیرفتند و آن را با عقاید نورس خود آمیختند. در انگلستان، Danelaw تأسیس شد، منطقه ای تحت کنترل وایکینگ ها که بر توسعه سیستم حقوقی انگلیس تأثیر گذاشت. علاوه بر این، هنر وایکینگ ها، با طرح ها و نقوش پیچیده اش، تأثیر قابل توجهی بر هنر اروپا گذاشت.
پایان عصر وایکینگ ها
عصر وایکینگ ها معمولاً با نبرد استمفورد بریج در سال 1066 پایان یافته است، زمانی که پادشاه انگلیسی هارولد گادوینسون یک نیروی نروژی به رهبری پادشاه هارالد هاردرادا را شکست داد. این نبرد، همراه با تحکیم روزافزون پادشاهی‌ها در اسکاندیناوی و مسیحی شدن مردم نورس، پایان دوره لشکرکشی وایکینگ‌ها را رقم زد.
میراث
میراث عصر وایکینگ ها بسیار گسترده است. وایکینگ ها در شکل دادن به چشم انداز سیاسی اروپای قرون وسطی از طریق حملات خود، سفرهای تجاری و ایجاد قلمروها و پادشاهی ها نقش مهمی داشتند. اکتشافات آنها به دانش جغرافیا و ناوبری کمک کرد. فرهنگ و اسطوره وایکینگ ها همچنان تخیل مردم سراسر جهان را مجذوب خود می کند و بر ادبیات، هنر و رسانه ها تأثیر می گذارد. در خاتمه، عصر وایکینگ یک دوره محوری در تاریخ پس از کلاسیک بود که با گسترش، اکتشاف و تبادل فرهنگی مشخص می شد. تأثیر وایکینگ ها بر اروپا و فراتر از آن، میراث ماندگاری بر جای گذاشته است که همچنان مورد مطالعه و تجلیل قرار می گیرد.
