جنگ‌های صلیبی مجموعه‌ای از جنگ‌های مذهبی بود که در دوره قرون وسطی توسط کلیسای لاتین آغاز، حمایت و گاهی اوقات هدایت می‌شد. متداول‌ترین جنگ‌های صلیبی، لشکرکشی‌هایی در مدیترانه شرقی بودند که هدفشان بازپس‌گیری سرزمین مقدس از سلطه مسلمانان بود، اما اصطلاح «جنگ‌های صلیبی» برای دیگر لشکرکشی‌های مورد تأیید کلیسا نیز به کار می‌رود. اینها به دلایل مختلفی از جمله سرکوب بت پرستی و بدعت، حل درگیری بین گروه های رقیب کاتولیک رومی یا برای مزیت سیاسی و سرزمینی مبارزه می شد.
ایده جنگ صلیبی در قرن یازدهم به عنوان پاسخی به فتوحات مسلمانان که به بخش‌هایی از امپراتوری بیزانس از جمله مکان‌های مقدس کلیدی مسیحیان در خاورمیانه رسیده بود، ایجاد شد. در سال 1095، پاپ اوربان دوم اولین جنگ صلیبی را با هدف بازگرداندن این سرزمین ها به کنترل مسیحیان اعلام کرد. دعوت او توسط شوالیه ها و مردم عادی به طور یکسان با اشتیاق روبرو شد، عمدتاً به دلیل وعده شایستگی معنوی و چشم انداز منفعت سرزمینی یا مزیت اقتصادی.
بین قرن های 11 و 16، جنگ های صلیبی متعددی راه اندازی شد. قابل توجه ترین آنها عبارتند از:
جنگ‌های صلیبی تأثیرات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی گسترده‌ای داشت. آنها ادغام اروپای غربی را در چارچوب اقتصادی بزرگتر، که شامل دریای مدیترانه و خاورمیانه می شد، تسهیل کردند. جنگ‌های صلیبی همچنین روابط مسیحیان و مسلمانان را تشدید کرد، اما تبادلات فرهنگی و انتقال دانش بین شرق و غرب را ارتقا داد. به عنوان مثال، بسیاری از متون یونان باستان به دلیل این فعل و انفعالات حفظ شدند و در نهایت در اروپای غربی ادغام شدند.
علاوه بر این، جنگ های صلیبی تأثیرات قابل توجهی بر قدرت پاپ گذاشت و به تحکیم اقتدار پاپ کمک کرد. آنها همچنین منجر به ایجاد دستورات نظامی مانند شوالیه های معبد، شوالیه هاسپیتالر و شوالیه های توتونی شدند. این دستورات نقش کلیدی در سیاست و اقتصاد اروپا در سراسر دوره قرون وسطی داشتند.
تأمین مالی جنگ‌های صلیبی یک کار بزرگ بود. برای حمل و نقل، تامین و تجهیز ارتش های بزرگ به مقادیر زیادی پول نیاز بود. کلیسا و پادشاهان مختلف اروپایی روش های مختلفی را برای جمع آوری سرمایه ابداع کردند. اینها شامل مالیات، مانند «دهش صلاح الدین» و عیش و نوش، که در آن مؤمنان می‌توانستند در ازای منافع معنوی، کمک مالی کنند. علاوه بر این، بسیاری از شرکت کنندگان دارایی خود را فروختند یا رهن کردند تا هزینه سفر خود به شرق را تأمین کنند.
جنگ‌های صلیبی پدیده‌ای پیچیده است که بسته به دیدگاه، می‌توان آن را به روش‌های مختلفی درک کرد. از منظر دینی، آنها را جنگ های مقدس علیه دشمنان دین می دانستند. از نظر سیاسی، آنها راهی برای کلیسای لاتین و پادشاهان اروپایی برای گسترش نفوذ خود بودند. از منظر فرهنگی، آنها دوره قابل توجهی از تعامل بین جهان اسلام و مسیحیت را نشان می دادند که هم متضمن درگیری و هم همکاری بود.
علیرغم شکست نهایی آنها در بازپس گیری و حفظ اورشلیم، جنگ های صلیبی یک قسمت مهم در تاریخ جهان است. آنها غیرت، جاه طلبی و پیچیدگی دنیای قرون وسطی را در بر می گیرند و در عین حال پیوند ایمان، سیاست و اقتصاد را در این دوره برجسته می کنند.
